Ratchet and Clank film review - Net niet Pixar
Net niet Pixar.
Het staat eigenlijk in de sterren geschreven. Het duo Ratchet & Clank is al sinds de PlayStation 2 niet meer uit de gamewereld weg te denken en weet daarbij altijd een fijne balans tussen actie en humor te vinden. Gecombineerd met de kindvriendelijke maar aantrekkelijke grafische stijl vormt het een droomrecept voor een verfilming. En dat is nu ook gebeurd, met een film die het verhaal van de allereerste game uit 2002 opnieuw vertelt en daarbij ondersteuning van de gelijknamige game krijgt. Geen ridicule overzetting naar live-action, maar wel een animatiefilm die trouw blijft aan het bronmateriaal.
Die getrouwheid is meteen ook één van de sterkste punten van de film. Ratchet & Clank zien er niet alleen exact uit zoals in de games, ze klinken ook hetzelfde. De bekende stemacteurs zijn dus niet voor ronkende Hollywood-namen aan de kant geschoven, maar vullen nog steeds de hoofdrol in en krijgen dus het respect dat ze verdienen. Al is dat Hollywood-talent in de bijrollen wel goed vertegenwoordigd door onder andere gerenommeerde namen als Sylvester Stallone en John Goodman. In de Engelstalige versie dan toch.
In de Nederlandstalige versie zijn er geen topnamen te bespeuren, maar is het stemmenwerk zeker degelijk. Zo is er een aangename balans tussen Nederlandse en Vlaamse stemmen en leunt de stem van Ratchet heel erg dicht bij het origineel aan. Toch zitten er een paar tenenkrullende momenten bij. Het ontwapenende "oh my" van Clank wordt hier namelijk door een flauw "amai' vervangen. Het vergalt het plezier van kinderen niet, maar volwassenen fronsen toch even met de wenkbrauwen wanneer Clank dat onbehouwen mompelt.
Het verhaal vertelt op een eenvoudige manier hoe Ratchet en Clank tot beste maatjes uitgroeien, terwijl Ratchet leert omgaan met zijn rol als Galactic Ranger en de verantwoordelijkheden die daaraan verbonden zijn. Dat verhaal is gekoppeld aan kindvriendelijke slapstick, zoals Ratchet die zich met alle macht vastklampt aan een voortrazend schip. Maar er is ook subtielere humor voorhanden. Slechterik Drek heeft met zijn chique pak en paardenstaartje de allures van een yuppie, terwijl alle medewerkers in zijn leger obsessief bezig zijn met hun gsm op het werk te gebruiken.
Opmerkelijk is de wisselwerking tussen de game en de film. Insomniac legde eerder uit dat de game de film ondersteunt door de gebeurtenissen vanuit het standpunt van Captain Qwark te vertellen, en dat de game en de film voorts een andere aanpak hebben. Daar blijkt geen woord van gelogen. De game en film staan trots op zichzelf, maar het biedt wel degelijk een meerwaarde om beide te beleven.
De film vertelt namelijk op een zeer geconcentreerde manier het verhaal van de game en snijdt daarbij elke gram vet weg. Zo zitten verschillende planeten uit de game niet in de film en halen ook enkele elementen zoals het bekende rail-grinden het witte doek niet. Het is positief dat stukken die het verhaal niet dienen uit de game zijn gehaald, maar het leidt soms tot gemiste kansen. Zo zijn sommige scenario's uit de game perfect omzetbaar naar geweldige actiescènes in de film. Een energiek stuk uit de game waarbij Clank door Victor Von Ion achternagezeten wordt, is in de film echter herleid tot een scène van amper twintig seconden zonder hetzelfde spektakel.
Het gebrek aan écht memorabele scènes vormt dan uiteindelijk het grootste minpunt van de film. Een zinderende actiescène is hier niet aanwezig, al komt de film een paar keer dicht in de buurt. Zo is Ratchets onverwachte redding van de Galactic Rangers een indrukwekkend visueel spektakel. Maar overdonderend wordt het nooit, met als gevolg dat het tempo gezapig en voorspelbaar is.
Wat niet betekent dat de film geen enkel hoogtepunt kent. Zo zijn de beste momenten ook meestal die waarop naar de game wordt verwezen. Zo maken wapens als de RYNO en de Sheepinator kort hun opwachting en vormt een scène waarin Mr. Zurkon centraal staat het hoogtepunt van de film. En als absolute kers op de taart kun je als aandachtige kijker ook een glimp van Daxter en Sly Raccoon opvangen. Het is tekenend voor het respect dat de film voor de originele games heeft en het belang dat Sony aan zijn gamehelden hecht.
Ratchet & Clanks stap naar het witte doek laat geen verpletterende indruk na. Een goed gevoel voor humor en immens respect voor het bronmateriaal zorgen ervoor dat de film op vele vlakken scoort. Maar het vlakke verhaal en tempo steken echter een stok tussen de spaken van de Lombax en zijn metalen kameraad. Pixar hoeft zich voorlopig nog geen zorgen te maken dat diens troon in de wereld van animatiefilms wordt opgeëist.
De Ratchet and Clank film is nu al te zien in de Nederlandse bioscopen. In België komt de film vanaf 4 mei in de zalen.