Rayman Legends Definitive Edition review - Definitief niet optimaal
Definitief niet optimaal.
"Een liefdesverhaal tussen Nintendo en Rayman". Zo noemt Michel Ancel het ontstaan van Rayman Legends Definitive Edition voor de Nintendo Switch. Toen de Switch werd aangekondigd, was Ubisoft er al snel bij om zijn steun te betuigen. De ontwikkelaar belooft een aantal verrassingen - met name op het gebied van multiplayer - waardoor dit de ultieme versie moet worden van de game die in 2013 lanceerde. Het wordt alleen al snel duidelijk dat Rayman Legends Definitive Edition definitief niets bevat dat deze versie boven de rest laat uitkomen.
Rayman Legends is nog steeds een geweldige platformer voor maximaal vier spelers. De game is charmant en de 2D-artstijl straalt persoonlijkheid uit. De creatieve werelden zitten boordevol geheimen, en de moeilijkheidsgraad is precies juist. Rayman Legends heeft een hoop te bieden, of je nu alleen of met vrienden speelt. De Switch maakt de multiplayer des te makkelijker om van te genieten. De controls vertalen zich goed naar een halve Joy-Con en de frame rate is grotendeels consistent, ook in handheldmodus. Er valt niets op te merken aan de kern van Rayman Legends Definitive Edition.
De toevoegingen zijn uiteindelijk niet spectaculair. Allereerst bevat de game alle kostuums die voorheen exclusief voor andere consoles waren. Daarnaast heeft Ubisoft Kung Foot Tournament toegevoegd, een variatie op Kung Foot toegevoegd. In deze modus kunnen maximaal acht teams van drie spelers lokaal een gewelddadig potje voetbal spelen. Het verschilt echter amper van de normale Kung Foot, afgezien van een toernooi-opzet die je ook met pen en papier kunt maken. Er is ook geen mogelijkheid om online te spelen, waardoor Kung Foot Tournament een halfbakken toevoeging is aan een anderzijds gebalanceerd en uitgebreid pakket.
De laadtijden van de game zijn ook een minpunt. Op andere consoles zoals de Wii U zijn de levels van de game in ongeveer vijf seconden startklaar. De Switch-versie verdubbelt die tijden en komt in sommige gevallen boven de vijftien seconden uit. Dat is niet hoog voor de gemiddelde game, maar zeer opvallend als je de Switch-versie naast zijn gelijken zet. De andere versies krijgen daarmee een streepje voor, wat nadelig uitpakt voor de Definitive Edition.
Ook zijn de bewegingsgevoelige levels waarin Murfy de fee voorkomt niet in multiplayer te spelen. Murfy is in de Wii U-versie via de gamepad te besturen en is daarmee effectief een vijfde speler. De levels zijn dit keer wel in handheldmodus te spelen, maar daardoor alleen in singleplayer. De Vita-versie lost dit op door via system link één speler als Rayman, en één als Murfy te laten spelen. System link wordt alleen in Kung Foot Tournament gebruikt en in de hoofdgame genegeerd. De Definitive Edition maakt zodoende onvoldoende gebruik van de unieke capaciteiten van de Switch, terwijl voorgaande versies dat wel aanbieden.
Rayman Legends Definitive Edition is allesbehalve een ultieme versie van de game. Met de kern is niets aan de hand: strakke platformingactie voor vier spelers, veel sfeer en oerdegelijke gameplay. De verrassingen die deze versie met kop en schouders boven de rest moeten tillen, zijn echter teleurstellend. Kung Foot Tournament voegt niets substantieels toe aan de reguliere Kung Foot, de beschikbare kostuums zijn puur voor het oog en de unieke gameplay die Murfy met zich meebrengt, is gedelegeerd naar een knop op de controller. Rayman Legends is in de basis een goede game, maar dit is definitief niet de beste versie.
Rayman Legends Definitive Edition is nu beschikbaar voor de Nintendo Switch.