Rayman Legends Review
Een waar genot.
Rayman Legends is vanaf nu ook verkrijgbaar voor de PlayStation 4 en de Xbox One. Heb je de game nog niet gespeeld op een ander platform? Neem dan zeker eens deze recensie door. Spoiler: hij is zeker de moeite waard!
Rayman Legends is niet meer Wii U-exclusief. Dat is goed nieuws, want deze platformgame verdient het om door zoveel mogelijk gamers te worden gespeeld. Ubisoft Montpellier gebruikt het recept van Rayman Origins opnieuw, wat een iets minder verrassende titel oplevert, maar wel eentje die tot in de puntjes is verzorgd.
De opzet is vrijwel gelijk aan Origins: de actie vindt nog steeds plaats in schilderachtige 2D-omgevingen en komt het beste tot zijn recht als je met vrienden speelt. Dat er binnen dat afgebakende genre zoveel creativiteit schuilt, is een dikke pluim waard. Want hoe houd je een platformgame nog origineel? Bij Ubisoft Montpellier hebben ze met die vraag schijnbaar geen enkele moeite.
Het ene moment bestorm je een middeleeuws kasteel op een door de tegenstanders gescandeerde versie van 'Black Betty,' het andere infiltreer je als een ware James Bond een Rapture-ogende onderwaterbasis. In sommige levels word je in een eend getransformeerd (want waarom niet?) en gebruik je enorme taarten als trampoline, niet veel later ren je ondersteboven over het plafond om een vlammenzee voor te blijven. Zo is ieder level opnieuw een cadeautje, vol verstopte geheimpjes, grapjes en creatieve uitspattingen, onverwachte wendingen en vooral heel veel bijna dood-ervaringen.
Want Legends is pittig. De game is minder onvergeeflijk dan Origins, maar dit vervolg vereist alsnog flink wat van je reactievermogen. Urgentie is geboden, want in de meeste levels ren je voor iets weg - of juist ergens achteraan. Ieder moment van onoplettendheid, elke split-second van twijfel wordt direct afgestraft.
Het is dan ook maar goed dat de controls daarop perfect zijn afgestemd: als je dood gaat, is het altijd je eigen schuld. De checkpoints zijn riant en de laadtijden razendsnel. Door dat verslavende tempo blijf je maar proberen. 'Deze keer raak ik niet in paniek, deze keer ben ik niet te ongeduldig,' denk je bij jezelf in een flits. Je haalt de sprong - een kort moment van euforie - en stort twee seconden later de volgende afgrond in. En je vrienden lachen je uit. Zoals een bekende roze-harige al eens zong: 'You've gotta get up and try, try, try.'
Rayman Legends is nu dan wel een multiplatform-titel, maar stiekem is het nog een Wii U-game in hart en nieren. Dat levert op de andere platformen soms een probleem op, en dat probleem heet Murfy. Op de Wii U wordt deze vliegende kikker bestuurd door een andere speler, via de Gamepad. Die kan zo het pad vrijmaken voor zijn vrienden, door platforms te besturen waar de rest niet bij kan. Wat daar ongetwijfeld zorgt voor extra hilarische momenten, komt op de andere platforms niet helemaal goed uit de verf.
Hier neemt namelijk de computer het trucje over, en dan is het maar hopen dat Murfy op tijd op de goede plaats is. Meestal gaat dat goed, maar Legends is een snelle game. Zo snel, dat Murfy het niet altijd op tijd bijbeent. Juist omdát iedere dood normaliter je eigen schuld is, is het frustrerend dat je soms het loodje legt door gebrekkige AI. Deze levels omvatten slechts twintig procent van de game, maar ze zijn zeker het minst leuk om te spelen.
Het is een kleine smet op een anderzijds liefdevol gepolijst product, dat bijna uit zijn voegen barst van de content. Legends is een game die maar blijft geven. Met de verzamelde 'teensies' (700 in totaal) en 'lums' speel je constant nieuwe features vrij, waaronder lastige time trials. Zie hier de positieve kant van het uitstel: deze levels zijn pas toegevoegd in de periode dat de game werd klaargestoomd voor andere systemen en vormen veelal de grootste uitdaging.
Daarnaast zijn er ook nog veertig extra Origin Paintings, volledige levels uit het voorgaande deel. Lekker nostalgisch voor de Origins-spelers (Sea of Serendipity!) en een hoop meer gameplay voor je geld als nieuwe speler. Iedere dag zijn er nieuwe uitdagingen met bijbehorende leaderboards en je kan met vier man tegelijk voetballen in de chaotische mini-game Kung Foot.
Het wordt allemaal tot leven gebracht door de UbiArt Framework-engine, die in Legends schittert als nooit tevoren. Daar waar je in Origins nog door een tekenfilm liep, waan je je in Legends als in een bewegend schilderij. De kleuren spatten van je scherm en de knappe schaduwtechnieken zorgen voor veel detail en diepgang. De soundtrack speelt het helaas veelal veilig: de zingende lums uit Origins zijn grotendeels vervangen door meer filmische tracks.
Dat Rayman Legends niet meer exclusief is voor de Wii U, is zuur voor Nintendo. Maar voor de gamer heeft het goed uitgepakt: je mag deze titel simpelweg niet missen, en dat hoeft nu ook niet meer. Dat het grillige ontwikkeltraject af en toe is terug te zien, doet slechts een klein beetje afbreuk aan een game die verder van begin tot eind een waar genot is om te spelen. Zeker met vrienden.
Rayman Legends is nu verkrijgbaar voor Wii U, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One, pc en PlayStation Vita en behoort tot Eurogamer Benelux' lijst van beste PS4 games.