Red Steel 2 (hands-on)

Waar blijven de games voor Wii MotionPlus vraag ik mij wel eens af. Het extra stukje hardware dat de Wii-afstandsbediening secuurder moet maken is nu al even uit, maar wordt zelden gebruikt. Je hebt echter niet veel fantasie nodig om geschikte games en gameplay-elementen te bedenken. Ubisoft komt echter op de proppen met Red Steel 2, waardoor ik niet kan wachten om met mijn katana te zwaaien.

Jij speelt als de mysterieuze Swordsman, het laatste levende lid van de Kusagari-clan. Al de andere leden werden brutaal uitgemoord door een bloeddorstige bende, The Jackals. Jij lijkt het laatste en definitieve slachtoffer te worden, maar eens ontsnapt uit hun klauwen is het scenario perfect voor wat ouderwetse wraaktaferelen. Zoals het in een echte mengeling van Aziatische en Westerse elementen past zijn de wapens van keuze een katana en een pistool.

Later komen we nog terug op de graphics, maar deze kwamen al uitgebreid aan bod in een eerder preview. Nu we de besturing aan een grondig test konden onderwerpen zal mijn aandacht vooral hier naar toe gaan.

Tot mijn grote vreugde lijken alle bewegingen vloeiend over te komen op scherm. De Wii MotionPlus doet duidelijk zijn werk. Het fijne aan Red Steel 2 is het feit je niet vecht met enkele kleine bewegingen en ingewikkelde combinaties van diverse knoppen. Een zwaardslag vereist een echte armzwaai van links naar rechts of van voren naar achter. Om gênante momenten te besparen speel je de game beter niet voor je raam. Zeker als je al gauw als een ware samoerai met je Wii Remote in het rond zwaait.

Je pistool bedien je gewoonweg door te mikken met de Wii-afstandsbediening en schieten doe je met een druk op de knop. Rondwandelen gebeurt met de nunchuck. Aanvallen en kogels afweren doe je volgens hetzelfde simpele stramien van een knop en een beweging. Alles werd volgens creative director Jason Vandenberghe bewust simpel gehouden om volledig in dienst te staan van de gameplay. Een keuze die ons wel aanspreekt.

In het begin voelt Red Steel 2 wel een beetje traag aan, omdat alle verschillende bewegingen in tutorials worden uitgelegd. Een tijdrovend verdrijf, maar wel een noodzakelijk kwaad om alles uit de game te halen. Tot horror van sommige gamers gebeurt dit wel via een model dat verdacht veel op een Wii Fit-meisje lijkt. Maar de combinaties doe je leert zijn de moeite waard en handig tijdens gevechten.

En dan nu de graphics. Voor een game met toch wat geweld in is er een zeer aparte keuze gemaakt: er is geen druppeltje bloed te bekennen. Vandenberghe gaf hiervoor twee redenen. Ten eerste breekt het bloed met de stijl van game. Maar de tweede reden is belangrijker voor de ontwikkelaar. Als er bloed aanwezig zou zijn, moest het volgens hem volledig worden doorgetrokken. Dat wil zeggen dat je op vijanden moest kunnen doorslaan om zo diverse lichaamsdelen in fijne mootjes te hakken, als het ware als een volleerde keukenrobot.

In alle levels is er geld te verdienen door het vernielen van alles wat maar vernield kan worden. Dit gaat van vuilniszakken tot drankautomaten. Er zijn ook collectibles die veel meer geld waard zijn. Al je dollars dienen om aanpassingen te kopen voor je zwaard en pistool.

We kunnen eigenlijk niet wachten tot we het gehele werk onder handen kunnen nemen. De besturing zit goed en de grafische stijl spreekt aan. Het belangrijkste is echter dat ik mij gewoonweg amuseerde tijdens het spelen van Red Steel 2. Eindelijk is er een spel met Wii MotionPlus gemaakt dat de moeite waard kijkt te zijn om te kopen.