Replay of FastForward: Fallout 1 & 2

De opzet van dit soort artikels is meteen duidelijk als je de titel ervan leest. Een redacteur krijgt de opdracht om een game te herspelen, waarna hij uitmaakt of het de moeite is om de titel vandaag de dag opnieuw uit de kast te halen - Replay - of door te spoelen naar het vervolg - FastForward -. Deze keer gaan we aan de slag met Fallout en Fallout 2, nu Fallout: New Vegas bijna in de winkelrekken te vinden is. Gezien we in deze artikels uitgebrachte games uit het verleden herbekijken kunnen er spoilers aanwezig zijn, dus best even opletten mocht je het desbetreffende spel nog niet gespeeld hebben.

In 1997 verscheen misschien wel één van de meest verrassende RPG's ooit. Fallout werd in dat jaar een (cult)hit die nog steeds een schare trouwe fans blijft verblijden. Naast een Metacritic-waarde van 89 prijkt de game ook in diverse lijsten van beste games aller tijden. Waarom is het juist dit videospel dat zo goed ontvangen werd? Laten we dat eens uitzoeken nu ik na al die jaren de game nog eens in mijn PC prop.

Ten eerste gaat er al een sterke aantrekkingskracht uit van de speelwereld. Na de Koude Oorlog, de val van de Berlijnse Muur en films zoals Mad Max was het idee van een post-nucleaire wereld niet ondenkbaar. Gooi hierbij nog eens de oorlog tussen twee wereldmachten zoals de kapitalistische Verenigde Staten en het Rode gevaar van de Chinese communisten en je hebt een heel interessant universum. Het idee van grote atoomschuilkelders zoals de Vaults in Fallout waren ook niet zomaar uit de lucht gegrepen.

In 2161 word je de wereld ingestuurd om op zoek te gaan naar een waterchip die Vault 13 van drinkbaar water voorziet. Met een tijdslimiet van 150 dagen gaat het niet om een simpele opdracht. Aan de hand van tussenfilmpjes word je aangemaand om heelhuids en op tijd door de post-apocalyptische omgevingen te trekken. Wanneer alles achter de rug is krijg je nog eens 350 dagen om het mutantenleger van The Master te stoppen. Zijn Forced Evolutionary Virus zet mensen om naar Super Mutants.

Het verhaal en de setting worden ondersteund met weldoordachte gameplay. Naast het SPECIAL-systeem om je basisvaardigheden te bepalen zijn er verschillende vaardigheden, karaktereigenschappen en speciale voordelen te verkrijgen. Als één van de eerste games waar jou keuzes het verloop van missies bepalen wordt er ook gebruik gemaakt van karma en reputatie om jou vooruit te helpen in de game of word je dat net door bepaalde personages verhinderd.

De nodige experience points om je personages van upgrades te voorzien verkrijg je door missies tot een goed einde te brengen en vijanden te doden. Alle gevechten verlopen turn-based, waarbij statistieken bepalen wie als eerste mag toeslaan en hoeveel action points er ter beschikking staan. Het fijne hieraan is dat items zoals drugs, alcohol en medicijnen een invloed hebben op je vaardigheden. Verder kan precisie een doorslaggevende rol spelen door ledematen uit te schakelen en zwakke plekken te raken.

Een element dat echt wel speciale aandacht verdient is de sublieme voice-casting. Er is niemand die niet onder de indruk is van de intro met de befaamde woorden: "War, war never changes." Het zijn de woorden van niemand minder dan Ron "Hellboy" Perlman, die ook zijn stem leent aan Butch Harris. Charles Adler geeft dan weer het beste van zichzelf als Harold, de Ghoul met een boom als permanent aanhangsel. Als laatste voorbeeld is er nog Richard Dean Andersons a.k.a. MacGyver die zijn stem ontleent aan Major Killian Darkwater.

Fallout staat ook bol van verwijzingen naar de populaire cultuur. Zo is Dogmeat een directe verwijzing naar de hond van Mel Gibson in Mad Max en de leren jas met één arm komt rechtstreeks uit Mad Max 2: Beyond Thunderdome. De jaren '50 en '60 zijn bijna voelbaar en er zijn diverse easter eggs zoals de Tardis (Doctor Who), een afdruk van een groot reptiel (Godzilla) en de quote "Let's play Global Thermo-Nuclear War", uit de cultfilm WarGames.

Het was niet lang wachten op Fallout 2 na het succes van het eerste deel. Waar Fallout nog volledig nieuw uit de hoek kwam, beperkte het tweede deel zich vooral tot het oplossen van de fouten uit het eerste deel. Vernieuwend was de game dus niet, maar je kreeg een beter geheel dan het eerste deel.

Verhaalsgewijs bevindt de gamer zich nu in 2241, dus 80 jaar later. Jij bent één van de nakomelingen van de Vault Dweller en gaat op zoek naar een Garden of Eden Creation Kit (GECK) om je dorp te veranderen van een woestenij naar een ware oase. Al gauw wordt het dorp aangevallen door de hoogtechnologische Enclave en moet je wederom de kastanjes uit het vuur halen.

Alles komt er vooral op neer van groter en beter. Er zijn meer missies, de wereld is groter en de NPC's in je team zijn uitgewerkt. In het geheel is de game ook volwassener dan zijn voorganger. In één van de subplots spelen drugs (Jet) en prostitutie een belangrijke rol. Op gebied van karma en reputatie is het mogelijk om een slavenhouder, maffialid, pornoster, bokskampioen of ranger te worden.

Al bij al was het een succesvolle opvolger, maar zoals vaak bij haastwerk waren er veel bugs aanwezig. Zoveel bugs zelfs dat ze nooit volledig opgelost werden door de officiële patches. Dit en het gebrek aan vernieuwingen zorgden ervoor dat de game een minder positief onthaal kreeg. Gelukkig heeft de franchise een grote schare trouwe fans die zelf vele onofficiële patches op het internet gooiden. Het zou voor lange tijd het laatste zijn wat je te horen kreeg van Fallout, want Fallout 3 kwam pas tien jaar later uit.

De visuele stijl, muziek en graphics voelen na al die jaren nog steeds zo vertrouwd en goed aan. Ik ben meteen terug in de sfeer en kijk meer dan ooit uit naar Fallout: New Vegas.

conclusie: REPLAY