Replay of FastForward: Super Mario Galaxy

De opzet van dit soort artikels is meteen duidelijk als je de titel ervan leest. Een redacteur krijgt de opdracht om een game te herspelen, waarna hij uitmaakt of het de moeite is om de titel vandaag de dag opnieuw uit de kast te halen - Replay - of door te spoelen naar het vervolg - FastForward -. Deze keer gaan we aan de slag met Super Mario Galaxy, nu diens opvolger binnen een klein weekje van op een andere planeet richting de winkelrekken neerdaalt. Gezien we in deze artikels uitgebrachte games uit het verleden herbekijken kunnen er spoilers aanwezig zijn, dus best even opletten mocht je het desbetreffende spel nog niet gespeeld hebben.

Weinig games vernieuwden het platformgenre zo als Super Mario Galaxy in 2007. Zowel de nationale als internationale pers haalden alle lofuitingen boven. Je haalt dan ook niets voor niets een duizelingwekkende metascore van 97 procent. Wat maakte de game nou juist zo fijn? Met het tweede deel dat bijna in winkelrekken ligt is dit het ideale moment om de game nog eens in de Wii te rammen.

Er zijn veel zekerheden in het leven. Zo weet je altijd dat prinses Peach steeds in de handen van Bowser zal belanden. In Super Mario Galaxy is het niet anders, maar het Mushroom Kingdom maakte deze keer plaats voor allerlei knotsgekke melkwegstelsels. Maar Mario beschikt niet over een diploma in toegepaste astrofysica. Gelukkig blijkt zijn aantrekkingskracht van buitenaardse proporties te zijn en komt prinses Rosalina hem redden.

Met een interstellair ruimte-observatorium als uitvalsbasis kies jij zelf de planeten waar je op avontuur gaat. Welke er reeds vrij zijn is afhankelijk van het aantal sterren dat je tot dan hebt weten te vergaren. Om deze te bereiken wordt je geholpen door de Luma's, sterretjes die jou naar de planeten knallen. Zij zullen jou vaak ter hulp schieten. Soms gaat dit gepaard met het verzamelen van de nodige Star Bits, maar daarover later meer.

Grafisch verbaast deze titel mij na drie jaar nog steeds. Zelfs nu nog is dit visueel één van de aantrekkelijkste titels op de Wii. Nintendo brengt met de 'beperkte' kracht van hun console alles perfect in beeld. De werelden zien er in al hun simplisme prachtig uit, met kleurrijke omgevingen waarbij alles perfect belicht wordt en de details mooi naar voren komen. Belangrijker is echter dat ik op geen enkel moment een hapering ontdek. Alle filmpjes spelen vloeiend, Mario beweegt constant en doet steeds wat ik zeg.

Maar het toppunt is en blijft de gameplay. De verschillende missies zijn niet zomaar onderhevig aan herhaling, in deze titel zit veel creativiteit. Door de ronde vorm van de planeten worden alle dimensies optimaal benut. Om niet zomaar van een planeet te vallen doet de zwaartekracht uitstekend haar werk en is het soms mogelijk om naar asteroïden en dergelijke te springen. Veel fijner zijn nog de werelden binnen de planeten. Eén voorbeeld hiervan zijn de puzzels waarbij pijlen de heersende aantrekkingskracht aangeven. Het zijn geen aartsmoeilijke puzzels, maar het nodige denkwerk blijft toch vereist om het niet te gemakkelijk te maken. De eindbazen en manieren om sterren (of stukjes van sterren) te bekomen spreken ook nog steeds tot de verbeelding. Deze zijn minder groots dan bijvoorbeeld in Super Mario Sunshine, maar blijven uitdagend.

Op gebied van besturing blijft de titel ook nog steeds superieur aan die van de meeste Wii-titels. Omdat de ontwikkelaar bij elke actie steeds zelf het camerastandpunt heeft ingesteld zit je hier alvast niet mee te klooien. Daardoor zijn alle andere knoppen optimaal benutbaar. Met de B-knop schiet je bijvoorbeeld mini-sterren af, die beter gekend zijn als Star Bits. Hiermee is het mogelijk om vijanden tijdelijk te verlammen om ze zo beter te vernietigen.

Ik vergeet nog iets, en dat zijn de talrijke vermommingen waar Mario deze maal weer over beschikt. Mario als springveer is zeker gedenkenwaardig, maar het zijn vooral Bee Mario en Boo Mario die iedereen zal onthouden. Deze zorgen voor extra elementen in gameplay, maar zijn vooral zeer amusant voor het oog.

Deze trip door memory lane was de ideale bezigheid voor mij tijdens de voorbije druilerige weken. Het doet mij nog meer verlangen naar de dag dat ik het tweede deel in mijn bezit heb. Ergens vraag ik mij echter af of Super Mario Galaxy 2 ooit kan voldoen aan de hoge verwachtingen die ik nu heb.

conclusie: Replay