Resident Evil 4, 5 en 6 Remastered review - De tweede trilogie
De tweede trilogie.
De Resident Evil-reeks blaast dit jaar twintig kaarsjes uit. De grondlegger van survival horror is ondertussen al vaak van gedaante veranderd. De nieuwste metamorfose schuifelt volgende maand in de vorm van Resident Evil 7 de woonkamers binnen. Capcom werpt nog snel een blik over de schouder en kijkt naar de drie voorgaande games in de befaamde reeks: Resident Evil 4, Resident Evil 5 en Resident Evil 6, elk voorzien van een grondige opknapbeurt.
Resident Evil 4 is de parel van die collectie. Dat is vooral te danken aan de kwaliteit van de game. Het vierde deel blies namelijk nieuw leven in de verroeste Resident Evil-reeks met zijn gewaagde nieuwe nadruk op actie. Bovendien zorgde de game binnen het third-person shooter-genre voor een ware revolutie dankzij de baanbrekende controls. Dat de camera bij het richten over je schouder komt te hangen, is ondertussen de standaard bij moderne third-person games. Daar heeft het meesterlijke Resident Evil 4 eigenhandig voor gezorgd.
'Meesterwerk' is de enige juiste term om Resident Evil 4 te beschrijven. Zelfs twaalf jaar later staan het meesterlijke design en ingenieuze tempo van de game als een huis. Elk gevecht met de Ganados is een zenuwslopende affaire waarbij je de menigte nauwkeurig in de gaten moet houden. En als het even kan, moet je ondertussen ook nog eens vijanden in het hoofd schieten om munitie te sparen. Daarbij reis je van een guur dorp naar een mysterieus eiland, beleef je op een grijs meer een van de meest memorabele boss fights in de gamegeschiedenis, en doe je zaken met een grommende koopman. Ook al zijn de controls naar hedendaagse maatstaven wat houterig, elke seconde van dit avontuur is memorabel en fantastisch.
Deze remaster zorgt ervoor dat al die elementen van de game perfect naar voren komen. De game draait aan een soepele 60 frames per seconde, waardoor je bliksemsnel kunt reageren tijdens boss fights. Die verduiveld snelle U-3 gaat je niet meer zo eenvoudig te grazen nemen. De textures zijn ook van hoge kwaliteit, waardoor het dorp en de omliggende bossen in het begin van de game niet langer een bruingrijze massa lijken. Al ontsnappen er soms toch enkele details aan Capcoms oog. Zo wapperen er bijvoorbeeld doeken aan bomen. Die bewegingen worden echter aan de originele snelheid van 30 frames per seconde weergegeven, met een heel bizar en afleidend resultaat tot gevolg.
Enkel qua anti-aliasing stelt deze remaster teleur. Veel objecten in de game hebben erg kartelige randen door het gebrek aan anti-aliasing. Zeker als je objecten in je inventaris bekijkt, valt het op dat je handgranaten eerder hoekig dan rond zijn. Het is uiteindelijk een detail, maar toont toch aan dat de remaster bepaalde belangrijke aspecten over het hoofd heeft gezien.
Ook Resident Evil 5 geniet van een grondige opknapbeurt. De game zag er op de vorige generatie consoles al scherp en gedetailleerd uit, en de remastered versie brengt die grafische stijl nog beter naar voren. Opnieuw haalt de game moeiteloos een consistente 60 frames per seconde. Behalve in de pre-rendered cutscenes, die zich net als in het origineel aan 30 frames per seconde afspelen. De overgangen tussen die filmpjes en in-game beelden zijn daardoor pijnlijk duidelijk en breken even de immersie. Voorts valt er niks op aan te merken. Vooral de texturen zijn namelijk enorm goed afgewerkt. Als je oog in oog komt te staan met de glibberige Uroboros, is het moeilijk om niet even van afschuw terug te deinzen.
Op vlak van gameplay gooit het vijfde deel echter minder hoge ogen. De formule volgt slaafs die van Resident Evil 4, met als grootste verschil dat je de volledige game deze keer in co-op kunt spelen. Dat klinkt geweldig, maar de constante aanwezigheid van een co-op partner zorgt ervoor dat de spanningsboog helemaal gebroken wordt. Al zeker als de AI de rol van je partner Sheva vervult en al je munitie er in enkele seconden doorheen jaagt.
Resident Evil 6 heeft nog het meeste van alle games baat bij de remaster. De oorspronkelijke game kwam uit in de schemerzone tussen de vorige en huidige generatie consoles, waardoor de technologie de ambitieuze scenario's van de game niet altijd kon waarmaken. Opnieuw loopt deze remaster echter aan een stabiele 60 frames per seconde, ook tijdens de cutscenes. Daardoor komt de over-the-top actie van de game helemaal tot zijn recht.
De militaristische en non-stop actie visie van de game wordt door die uitstekende presentatie plots veel genietbaarder. Waar het origineel als een soort wanhopige Resident of Duty overkwam, heb je bij deze remaster meer de indruk dat je een blockbuster actiefilm aan het beleven bent. Denk daarbij aan het wegrennen van een massale explosie die een dozijn auto's je kant opslingert of schuilen voor een helikopter die huizen rondom je opblaast. De set pieces proberen elkaar constant te overtreffen en maken indruk door de fantastische presentatie.
Door de extra grafische zorg is het veel makkelijker om volledig meegesleept te worden in de waanzinnige actie. Je co-op partner is hier net zoals in deel vijf steeds aanwezig. Doordat je deze keer echter geen inventory deelt, hoef je je niet op te winden over kostbare resources die verloren gaan door een overijverige AI. De gameplay is wel nog steeds erg beperkend: je gaat en staat enkel waar de game het wil, en zowat elke minuut moet je quicktime events trotseren. Het zorgt na enkele uren voor een verstikkend en vermoeiend gevoel. Waar Resident Evil 4 de harde leermeester is die je op eigen houtje laat verkennen, is Resident Evil 6 de ongeduldige toergids die je van de ene naar de andere spectaculaire gebeurtenis sleept.
Alle drie de games hebben dus een zeer grondige grafische poetsbeurt gekregen. Textures zijn doorgaans van hoge kwaliteit en de frame rate is bijna steeds op 60 frames per seconde gepind. Enkel op gebied van anti-aliasing flatert Resident Evil 4. Qua gameplay is het dan weer moeilijker om een lijn te trekken. Resident Evil 6 gaat voor verbluffende actie, maar struikelt daarbij over zijn eigen voeten en voelt vooral verstikkend aan. Resident Evil 5 bewaart een betere balans tussen actie en spanning, maar heeft dan weer af te rekenen met de te opdringerige co-op. Resident Evil 4 bewijst nogmaals dat het zijn status als een van de beste games ooit onbetwistbaar verdient. Gevarieerd, revolutionair en memorabel op elk vlak: dit is een game die je gespeeld móet hebben. Maar geen van de drie games bedriegt je: welke speelstijl je ook verkiest, de uitstekende remasters zorgen ervoor dat het steeds aangenaam is om te spelen.