Resident Evil 4 Remake review - Slaagt in het onmogelijke
Matalo! Cogelo!
De Resident Evil 4 Remake review (PS5, Xbox Series X en S, pc, PS4) kijkt of de klassieker twintig jaar later nog standhoudt.
Resident Evil 4 staat tot op vandaag als een absolute klassieker te boek. In 2005 vormde het ook een breekpunt voor de Resident Evil-reeks, want Capcom gooide het roer volledig om. Weg met de statische camera, puzzels en traditionele zombies; welkom bikkelharde actie en grote groepen snelle vijanden. Resident Evil 4 stampte eigenhandig de moderne third-person shooter uit de grond. Bijna twintig jaar later heeft de remake dus heel wat te bewijzen. Producent Yoshiaki Hirabayashi vat de uitdaging voor Capcom goed samen: hoe kun je de feel en essentie van zo’n iconische game opnieuw vatten, en het tegelijk updaten voor een modern publiek? Capcom slaagt echter in het schijnbaar onmogelijke, want dit is een fantastische modernisering van een sublieme game.
Hoewel je Resident Evil 4 nog moeilijk een horrorgame kon noemen, weet de Remake je af en toe de daver op het lijf te jagen. Zo begint je tocht naar een geïsoleerd Spaans dorp deze keer in het pikdonker. De vele vieze hutjes in het dorp zijn zo claustrofobie opwekkend en duister dat ze je zenuwen doen gieren. Ze staan ook bol van de heidense talismans die zelfs wat aan Resident Evil Village doen denken. Je trip naar het kasteel bij het dorp - in het origineel het hoogtepunt qua ‘cheesiness’ - wordt eveneens bittere ernst. Je eerste confrontatie met de blinde, verminkte Garrador vindt nu plaats in een ijzingwekkend onverlichte, gore én stille kerker. Het is een prachtige illustratie van hoe de Remake de oude game in het gareel van de nieuwe generatie brengt.
Vergis je echter niet: ondanks de merkbaar verschillende sfeer blijft Resident Evil 4 Remake een rasechte actiegame. De stijve controls van weleer krijgen namelijk een broodnodige update. Je draait de camera vlot rond, Leon kan ‘strafen’, én je kunt bewegen terwijl je mikt. Je moves hebben bovendien beduidend meer impact dan vroeger. Wanneer Leon een vijand trapt (of de zeldzame keren dat hij een spectaculaire suplex doet), voel je de klap daarvan haast zelf op je ribbenkast. De remake slaagt er dus volledig in de feel van het origineel te repliceren maar tegelijk ook te verbeteren. Dat merk je bij een terugkeer naar het origineel, dat vele malen houteriger aanvoelt. Een heuse prestatie, en het allergrootste compliment voor een remake van zo’n iconische game.
Door een resem nieuwe opties krijgt ook de combat een extra strategische laag. Daarbij staat het mes centraal, dat in het origineel een bedenkelijke rol vervulde. In de remake doe je er goed aan één of meerdere messen in je inventaris te hebben (messen kunnen nu namelijk breken) om verschillende redenen. Zo kun je jezelf uit de klauwen van een vijand bevrijden en een fikse hoop schade vermijden. Je kunt daarnaast de keel doorsnijden van vijanden die in parasieten gaan veranderen, wat al snel een essentiële strategie wordt. Ten slotte kun je ‘melee’-aanvallen van vijanden parry’en om een tegenaanval uit te voeren, als ware het een Souls-game. De timing daarvan is echter moeilijk om onder de knie te krijgen. Een kettingzaag proberen counteren kan dus een mooie opening bieden maar houdt heel wat risico in. De combat vormt de hoofdmoot van de Resident Evil 4 Remake en wordt door de slimme updates dan ook nieuw leven ingeblazen.
Capcom ‘experimenteert’ ook op geslaagde wijze met het verhaal en leveldesign. Het ontwikkelingsteam heeft na bijna twintig jaar naar eigen zeggen veel over verhaalvertelling geleerd, en dat merk je. De erg dunne beweegredenen van personages zoals Luis worden nu op geslaagde wijze uitgediept, terwijl sommige gebeurtenissen nu expliciet worden getoond in plaats van louter geïmpliceerd. Het hoogtepunt van dat experimenteren heeft te maken met de levels. Zo lost de game in een bepaald hoofdstuk de teugels en kun je zelf met een bootje het meer nabij het dorp verkennen. Het stuk op de kantelen van het kasteel krijgt dan weer een fikse dosis extra adrenaline door een kwade El Gigante. En dan zijn er nog talloze kleine wijzigingen die terugkerende spelers op het verkeerde been zetten, zoals voorwerpen of personages die op een andere plek opduiken. Het experimenteren zorgt niet alleen voor een vlottere ervaring voor nieuwkomers, maar biedt ook voor veteranen veel waarde.
En dan zijn er nog talloze kleine ‘quality of life’ wijzigingen. Zo kun je nu hurken en al rondsluipend ‘stealth kills’ scoren; een aangename manier om de moeilijkheidsgraad van grote gevechten ietwat te temperen. Je kunt kleine opdrachten voor de mysterieuze Merchant voltooien om toegang te krijgen tot exclusieve items. Je kunt Charms winnen die kleine ‘perks’ opleveren zoals extra kans op munitie of meer health wanneer je eieren eet. De iconische inventaris en diens vakjes voor voorwerpen kun je met de L3-knop nu ‘auto-sorten’: een heuse verbetering, zeker eenmaal je grotere koffers bezit. Ook is er een toegewijd ‘crafting’-menu. Dat klinkt misschien verregaand, maar uiteindelijk draait het vooral om combinaties van Herbs en het creëren van bepaalde types van munitie. Het zijn geen van allen baanbrekende toevoegingen, maar ze slagen erin om net dat beetje meer diepgang toe te voegen.
Die observatie vat de Resident Evil 4 Remake uiteindelijk nog het best samen. Het is een risico om zo’n iconische game te remaken - vooral omdat de gameplay van het origineel uiteindelijk weinig van die van moderne games verschilt. In zekere zin maakt dat deze remake veel ‘braver’ dan die van delen twee en drie (die met veel ouder bronmateriaal moesten werken). Behalve enkele uitzonderingen doorloop je in deze remake immers veelal dezelfde gevechten en heeft de game hetzelfde tempo als vanouds. Dat hoeft echter geen negatief punt te zijn. Het origineel is terecht een oerklassieker. Bovendien maakt het ontwikkelingsteam van deze remake consistent kleine, maar gepaste keuzes die een meer volledige en moderne ervaring opleveren. De getrouwheid aan het origineel vormt daardoor een gepast anker dat die geslaagde wijzigingen in de verf zet.
Capcom mag zichzelf op de schouder kloppen. De extra combat-opties en experimenten op vlak van verhaal en leveldesign leveren een geslaagde modernisering van het origineel op. De huiveringwekkende sfeer die het origineel nooit had, geeft de remake bovendien een eigen smoel. Het is enkel maar gepast om je in het Spaans aan te raden wat te doen met deze game: “Cogelo!”
De Resident Evil 4 Remake review vond plaats op de PlayStation 5.