Resonance of Fate

Resonance of Fate is anders, al bij de eerste seconde merk je dat dit geen typische RPG is. Je wordt zonder veel boe of bah in een setting gesmeten waarin de mensheid het Noorden kwijt is. Het verhaal moet je zelf maar verkennen, de setting ook, er is heel wat te doen rond een hex-based wereld maar het fijne begin je pas te begrijpen wanneer je alles zelf verkent. Zelfs de tutorial is wat weggestoken, je moet er eerst een vijandig gebied voor doorkruisen waardoor je vast wel aangevallen wordt en niet meteen weet hoe je moet reageren. Nu goed, in de eerste levels werkt het shoot first, ask questions later principe gelukkig nog.

De game durft ook uit te pakken met alles wat er onder de motorkap schuilt. Al van bij de start krijg je als speler quasi alle mogelijkheden voorgeschoteld. En reken maar dat je ze gaat nodig hebben. tri-Ace bouwt een spel zoals het de typische j-RPG’s van weleer betaamt: bijzonder hard, pittig met een meedogenloze AI.

Het verhaal speelt zich af in een Steampunk setting, eentje waarin afgedankte machines en een gebrek aan grondstoffen het dagelijkse leven van de mens bepalen. De mensheid heeft het dus verkorven en slechts de rijke en machtige groep kan het zich veroorloven op plaatsen te wonen met veel luxe, water, licht, flora en Eurogamer coverage. De rest van de samenleving staat een trapje lager, letterlijk…want de spelwereld beslaat een gigantische toren met verschillende verdiepingen. Je wordt in het verhaal gegooid zonder veel voorbereiding en moet snel bijleren om gemakkelijker te overleven, een beetje zoals de setting zelf dus.

De cast hoofdpersonages zijn freelancers, ze nemen opdrachten aan van de guild in ruil voor geld. Deze opdrachten sturen je over heel de hex-based wereld, hoewel deze slechts mondjesmaat opent. Je zal namelijk tools moeten hanteren die vijanden met zich meezeulen of die je krijgt voor specifieke opdrachten om je pad zelf te bouwen. Bepaalde delen van de wereld zijn afgesloten met gekleurde of vreemdgevormde blokken waardoor je soms moet wachten op een specifieke missie om hier voorbij te geraken. Het is een vreemd systeem waarmee voornamelijk het tempo van het spel bepaald wordt. De eerste keer haalt het je volledig uit het spelverloop, maar na verloop van tijd begin je ook de charme ervan te ontdekken. Over alle etages heen zijn er namelijk heel wat leuke plaatsen te ontdekken die extra vijanden en beloningen bevatten.

De combat zelf gebeurt in een vreemde turn-based rotatie. Elk personage beschikt over een vuurwapen dat ofwel echte schade ofwel scratch damage doet. Echte schade heeft een direct effect op de vijanden, terwijl scratch oppervlakkige schade is die de vijanden zelf genezen zolang er geen direct damage volgt. De tactiek is dus betrekkelijk eenvoudig, verzwak een vijand eerst met oppervlakkige schade en zet deze dan om in echte damage dankzij je andere personages. Het klinkt simpel en wel soms is het dat ook. Dit is de voornaamste techniek die je doorheen elk gevecht gaat gebruiken. Toch is er gelukkig meer dan dat aangezien ook positionering en de acties van je vijanden van belang zijn. Iedere vijand heeft namelijk zijn eigen actiebar die laadt terwijl jij beweegt of schiet, hierdoor moet je soms opletten niet al te veel tijd te verspelen. Doe je dit niet dan zullen verscheidene vijanden op jou of je makkers kunnen schieten of meppen vooraleer het terug aan jou is.

Het slagveld bevat nog een ander aspect om in de gaten te houden, de hero gauge. Dit is een balkje dat aangeeft hoeveel speciale acties je kan uitvoeren. Tijdens zo’n speciale actie stippel je zelf een recht pad uit waarlangs je loopt en neem je de vijanden onder vuur die je zelf kiest. Terwijl je rent voer je allerlei spectaculaire moves uit en ontwijk je kogels alsof het niets is, erg mooi in beeld gebracht trouwens. Schakel je een vijand uit of breek je door één van zijn schilden dan krijg je terug een stukje van de hero gauge bij. Is iemand van je team veelvuldig geraakt dan verlies je meteen een heel deel. Staat de Hero Gauge op nul dan doe je plots veel minder schade en ben je op weg naar een gewisse dood. Het is moeilijk hiervan te recupereren, maar het kan…als je echt goed bent.

Een dikke vette pluim ook voor de bossfights en de vele tactische gevechten die de game rijk is. Reeds van bij de start staan vijanden vaak erg strategisch opgesteld en weet je dat, zelfs na een hero action, je in de vuurlijn zal terecht komen van meerdere tegenstrevers. Om te blijven winnen zal je dus echt je hoogste niveau moeten bovenhalen en traag maar zeker te werk gaan. Hetzelfde geldt voor de bossfights die zeker niet onoverkomelijk zijn, maar waarbij je wel goed vooruit moet denken.

Als iemand dan toch sterft zal je zuurverdiende credits moeten spenderen voor een retry of kan je ook opteren om je vorige savepunt te laden. Zoveel vaste savepoints zijn er niet over de wereld dus meestal kies je voor een retry. Dit gebrek aan savepunten betekent niet dat je soms urenlang moet bezig zijn om toch je voortgang op te slaan. Je kan op elk moment de game suspenden, maar dan wordt ze ook afgesloten. Je laadt dan volgende keer die savefile waarna deze wordt gewist, je merkt het al…een game voor doorzetters die van een uitdaging houden.

Je gaat een vuurgevecht aan op oertraditionele wijze, in een statische ruimte. Hierin beweeg je rond, klim je op of schuil je achter objecten. Line of sight is bijzonder belangrijk als je met geweren speelt dus dit moet je steeds berekenen. Het geldt ook voor healing items die je werpt op de gewonde persoon. Let je hier niet voldoende op dan raak je de muur of erger, een vijand.

De decors spreken echter amper tot de verbeelding. Je waant je wel in een verlaten steampunk setting, maar dat hoeft niet te betekenen dat de voornaamste kleur grijs moet zijn aangevuld met bruinzwarte kisten en kratten. Iets meer aandacht om de wereld in te kleuren had mijn dag beter gemaakt en ook de gevechten zelf wat meer kleur gegeven. Nu kom je keer op keer dezelfde vijanden tegen in bepaalde gebieden en als ook de achtergronden er gelijkaardig uitzien bekruipt de verveling je wel eens af en toe.

Tussen de gevechten door kan je genieten van de vele customization opties en extra’s. Een kleurrijke en mooie extra betreft de kleerkast van de drie hoofdpersonages. Je kan ieder van hen een volledig nieuwe outfit meegeven, maar uiteraard verandert dit niets aan het spel zelf. Je kan ook nog je geweren gaan upgraden en allerlei secondary items kiezen om mee te zeulen (zoals granaten, medkits, speciale types ammo). Vooral het upgraden van je geweren is zeer leuk aangezien elk geweer enkele extensieslots meekrijgt. Op elk slot passen specifieke items en zo bepaal je zelf op welke vlakken je wapen efficiënt is.