Retrofiel - Blood Omen: Legacy of Kain laat een eeuwige erfenis na

Vroeger, toen alles beter was... Toen vampiers nog geen relatieproblemen met weerwolven hadden. In Retrofiel gaat een van de redacteurs van Eurogamer Benelux terug naar de goede oude tijd. Precies twintig jaar geleden was de release van Blood Omen: Legacy of Kain, dus hoogtijd voor Johnny om terug te blikken.

De vampier Kain begon zijn ondode leven op 1 november 1996, toen Blood Omen: Legacy of Kain in Noord-Amerika op de PlayStation uitkwam. De rest van de wereld moest wat langer wachten, maar vanaf 31 augustus 1997 kon iedereen zijn innerlijke vampier op zowel de pc als de PlayStation loslaten. Destijds stond verhalen vertellen in games nog in haar kinderschoenen. Het waren zwart-witverhalen, waarin nobele helden de wereld of prinses moesten redden. Blood Omen is echter een game gemaakt voor volwassenen. Het duistere en meeslepende verhaal behandelt onderwerpen zoals wraak, verraad, lot en zelfs tijdreizen.

Blood Omen speelt zich in het fictieve middeleeuwse land van Nosgoth af. Kain wordt in de openingsscène door een groep huurmoordenaars vermoord. Na zijn dood biedt de Necromancer Mortanius hem de kans om wraak te nemen. Kain keert terug als vampier. Nadat hij zijn moordenaars om het leven gebracht heeft, krijgt hij van Mortanius de opdracht om de Pillars of Nosgoth te herstellen en zo het ware brein achter zijn moord te achterhalen. Al snel ontdekt Kain dat hij een pion is in een veel groter spel en dat het lot van Nosgoth in zijn handen ligt.

Maar Kain is geen nobele held die de Nosgoth wel even zal redden. De wereld interesseert hem niet. Hij wil alleen maar wraak nemen op zijn moordenaars, zonder daarbij over de gevolgen na te denken. Vampier zijn ziet hij als een aandoening, een ziekte waarvan hij zo snel mogelijk wil genezen. In het begin van de game is Kain voornamelijk arrogant en meedogenloos. Hij is absoluut geen held en wordt dat ook nooit. Naarmate je hem beter leert kennen, blijkt Kain een complex personage te zijn. Hij is intelligent, beschikt over inktzwarte humor, waardeert de schoonheid van de wereld en haat politiek. Maar hij vreest vooral dat zijn bloedlust hem uiteindelijk in een afgrijselijk monster verandert.

Gedurende de game vertelt Kain zijn eigen verhaal en geeft hij overal commentaar op. Schrijver Ken McCulloch bedacht uitgebreide en kleurrijke dialogen of omschrijvingen, zonder daarbij door te slaan. Het geheel heeft een duistere toon, maar voelt nooit geforceerd aan. Het is bijna poëtisch. Er is voldoende achtergrondverhaal om een volledige wereld te realiseren. Het is echter de uitmuntende voice acting die deze wereld tot leven brengt. Tony Jay, Anna Gunn en vooral Simon Templeman als Kain leveren hoogstaand werk af. Ze weten emotie en geloofwaardigheid in hun personages op te roepen. Gecombineerd met een onheilspellende soundtrack is het een voorstelling die nog lang door je hoofd blijft spoken.

De gameplay maakt ook goed gebruik van het feit dat je een vampier bent. Zomaar een dorp inlopen leidt gelijk tot paniek, dus je moet jezelf eerst leren vermommen. Overdag ben je zwakker, maar 's nachts juist sterker. Door regen loop je schade op en zoals je van een echte vampier mag verwachten, kun je verschillende vormen aannemen. Als je in mist verandert, loop je door water geen schade op. Als wolf ren je sneller en spring je over obstakels heen. Heb je geen zin om alles te voet af te leggen, dan verander je in een vleermuis en vlieg je over de map naar vooraf bepaalde punten. Door de gameplay en het verhaal naadloos met elkaar te verweven, is de immersie des te groter. Je bent veel meer bij Kains lot betrokken.

In tegenstelling tot de 3D-vervolgen is Blood Omen een 2D top-down action adventure game, een soort van erg grimmige Zelda. Je reist als Kain heel Nosgoth door en bezoekt dorpen, grotten, moerassen, steden en kastelen. De game is volledig lineair, maar beloont de nieuwsgierige speler wel. Net zoals in Metroid zijn sommige gebieden alleen te bereiken wanneer je het juiste wapen hebt gevonden of de juiste vaardigheid hebt geleerd. De game gaat echter verder dan dat. Door het geheime schrift te ontcijferen en op specifieke tijdstippen ergens naartoe te gaan, weet je de grootste geheimen te ontrafelen. Zo zijn sommige ingangen naar tombes of grotten alleen tijdens volle maan geopend.

Gevechten worden met puzzels afgewisseld en je neemt het op tegen mensen, zombies, weerwolven, geesten en demonen. Er is geen ultiem wapen of bepantsering, maar juist alles is met specifieke voor- en nadelen ontworpen. Met bijvoorbeeld de mace verdoof je vijanden zodat je hun bloed kunt drinken, maar sterven ze niet. Met een fire sword verander je vijanden in as, waardoor je hun bloed juist niet meer kunt drinken. Als Kain leer je ook steeds nieuwe spreuken. Er zijn praktische spreuken om de omgeving te verlichten, offensieve spreuken om bliksemschichten af te vuren en essentiële spreuken voor mind control, die je nodig hebt om verder te komen. Blood Omen loopt niet alleen over van bloed, maar ook van diepgang.

De game is tegenwoordig moeilijk te vinden. Wegens heel wat juridisch getouwtrek in het verleden zijn de rechten over meerdere partijen verdeeld. Hetzelfde geldt niet voor de rest van de serie. Hoewel de kwaliteit afwisselt, zitten er wel een paar pareltjes tussen met als hoogtepunt Legacy of Kain: Soul Reaver. Het is en blijft doodzonde dat het begin van Kains reis en de serie in zijn geheel in de vergetelheid zijn geraakt. Blood Omen kreeg uiteindelijk vier vervolgen, verspreid over twee generatie consoles en bracht verhaallijnen in games naar nieuwe, ongekende hoogtes. Alleen daarom al verdient de game meer erkenning en lof dan dat hij momenteel krijgt.