Retrofiel - Mystic Quest (Game Boy) is een tijdloos allegaartje

Vroeger, toen alles beter was... Toen Square Enix nog Squaresoft heette en de ene na de andere voltreffer produceerde. In Retrofiel gaat een van de redacteurs van Eurogamer Benelux naar de goede oude tijd terug. Met het oog op de recente release van Adventures of Mana blikt Randolf terug op de game waarvan dat een remake is: Mystic Quest..

Er zijn weinig titels zo verwarrend als Mystic Quest voor de Game Boy. Ben je een Amerikaanse gamer? Dan ken je de actie-RPG onder de naam Final Fantasy Adventure. En in Japan lanceert de game als Seiken Densetsu, als start van de Secret of Mana-serie. Maar zelfs als Europeaan ben je niet veilig voor de chaos van Squaresoft, want Mystic Quest is óók de naam van een RPG op de Super Nintendo die verder helemaal los van het origineel staat. Wat is het nu?

Mystic Quest heeft duidelijk een identiteitscrisis. Maar als je eenmaal aan het spelen bent, is dat helemaal geen probleem meer. De game lanceerde 25 jaar geleden voor het eerst en is tegenwoordig nog altijd zo speelbaar als toen. Dat je eigenlijk in Secret of Mana bent beland, merk je snel zodra je op je eerste vijanden stuit: Rabites en wandelende paddenstoelen. Een andere hint vind je in de vorm van de Mana Tree, die door de Dark Lord wordt bedreigd.

De Final Fantasy-invloed zie je dan weer terug wanneer je NPC's ontmoet, waarvan sommige sprites uit de Final Fantasy-games voor de NES zijn overgezet. Je komt Chocobo's en Moogles tegen, alsook bekende spreuken als Cure, Pure en Fire.

Eén nummer op de soundtrack is te danken aan niemand minder dan Final Fantasy-componist Nobuo Uematsu. Alle eer gaat verder echter terecht naar Kenji Ito, die de rest van de muziek heeft gecomponeerd. De melancholische track die je in het hoofdmenu als eerste hoort, grijpt je meteen bij de keel. En het energieke nummer dat op de Overworld afspeelt, wakkert het verlangen naar avontuur in je aan.

Spelenderwijs kom je er al snel achter dat Mystic Quest zich nog het beste laat vergelijken met een andere Game Boy-klassieker: The Legend of Zelda: Link's Awakening. De Zelda-reeks heeft dan ook een belangrijke invloed op de structuur van Squaresofts game. Kijk bijvoorbeeld naar hoe de Overworld uit honderden losse vakjes is opgebouwd, de manier waarop je met je zwaard zwaait, of de kerkers waarin je items vindt om puzzels op te lossen en om nieuwe delen van de wereld mee te ontdekken.

Bekijk op YouTube

Mystic Quest lanceerde in 1991 en is dan ook behoorlijk pittig. Dat je overal de game kunt saven, is een zegen. Met name omdat je twee save files bij kunt houden, wat voor een Game Boy-game niet gebruikelijk is. Dat zorgt er mede voor dat de titel anno 2016 nog steeds zo lekker weg speelt. Wanneer je onherroepelijk sterft, hoef je nooit veel opnieuw te spelen. Kom je echt in de problemen omdat je per ongeluk de game op een verkeerd moment opslaat, dan heb je hopelijk nog een savebestand als back-up over.

Maar er zijn ook ergernissen, die deels aan het gebrek aan knoppen op de Game Boy te wijten zijn. Met de ene val je aan, met de andere doe je vrijwel alle andere zaken. Magie gebruiken, deuren openen, speciale wapens equippen... en iedere keer wanneer je moet wisselen, moet je door menu's en submenu's graven. Dat is al snel frustrerend en onoverzichtelijk, met name in het heetst van de strijd.

Daarnaast is het vervelend dat cruciale items zoals sleutels snel opraken, of pikhouwelen die je vrijwel constant nodig hebt om potten, stenen en muren mee te breken. Kom je midden in een kerker zonder te zitten en zit de enige uitweg achter een geheime muur of gesloten deur verborgen? Dat wordt grinden of teruglopen naar het dichtstbijzijnde dorp, om nieuwe sleutels en houwelen in te slaan.

Of wat te denken van je inventaris, die veel te snel vol raakt? Zodra er niets meer bij past, kun je kistjes niet meer openen. 'Can't carry' is dan de boodschap, maar je weet natuurlijk niet wat er dan in het kistje zit. Gooi je iets anders weg, met het risico dat je er iets waardeloos voor terugkrijgt? Dat blijft altijd een gok. Soms moet je dus even op je tanden bijten. En schaam je ook niet wanneer je even de weg kwijt bent en er een guide bij moet pakken, die je net even het juiste duwtje in de rug geeft.

Uiteindelijk overheerst echter het besef dat je een oude game aan het spelen bent, en hoe weinig je dat er eigenlijk aan ziet. Mystic Quest lokt je telkens terug dankzij een strak ritme. Je ontdekt constant nieuwe gebieden, verslaat uitdagende vijanden met uiteenlopende wapens en magische aanvallen, en wordt telkens sterker door te stijgen in level en je stats te verhogen. Het tempo zit er goed in.

Het goede nieuws is tevens dat Mystic Quest niet bijzonder zeldzaam te vinden is. Je hoeft er dus ook niet al te diep voor in de buidel te tasten. Ondergetekende pikte 'm bij een retrogamebeurs voor een tientje op. Daarnaast kun je ook Sword of Mana overwegen, een remake van Mystic Quest voor de Game Boy Advance.

Tot slot is er dan nog Adventures of Mana, die sinds kort uit is voor Android en iOS. Voor het eerst is de game hier in 3D gerenderd, terwijl je de actie nog altijd van bovenaf ziet. Duidelijk is in elk geval dat Square Enix inmiddels heeft besloten dat Mystic Quest een Mana-game is, zodat daar nooit meer verwarring over hoeft te bestaan. Met een vleugje Final Fantasy. En een flinke dosis Zelda. Een tijdloos allegaartje.