Retrofiel - Quake 2 staat nog steeds prima op zichzelf
Trespasser!
Vroeger, toen alles beter was... Toen copyright ook al voor een uitdaging zorgde. In Retrofiel gaat een van de redacteurs van Eurogamer Benelux terug naar de goede oude tijd. Met het oog op het twintigjarige jubileum van Quake 2 legt Johnny uit waarom de game nog steeds prima op zichzelf staat.
Stel: je hebt net Quake uitgebracht. Een game die zo'n technologische sprong vooruit maakt, dat die de game-industrie voorgoed verandert en dat de invloed tegenwoordig nog steeds te voelen is. Hoe vul je als ontwikkelaar zulke grote schoenen? Door een compleet andere richting in te slaan natuurlijk. Met Quake 2 ruilt id Software de Lovecraftachtige invloeden van het origineel in voor een verhaalgedreven scifisetting. Een titel voor het nieuwe project vinden blijkt echter een copyrightuitdaging, waardoor men op de valreep toch weer voor de Quake-naam kiest. Een spijtige beslissing, aangezien Quake 2 daardoor in de schaduw van zijn legendarische voorganger moet leven, terwijl de game prima op zichzelf kan staan.
Die beslissing heeft echter nooit invloed op het kritische en commerciële succes van de game gehad. Het is meer dat de fans van het eerste uur liever een vervolg op het origineel hadden gezien en dat de game al snel moest opboksen tegen het immens populaire Half-Life. Daardoor vergat men in de loop der tijd op hoeveel vlakken Quake 2 wist te innoveren. Zo was de engine - met OpenGL in het achterhoofd - ontworpen voor de eerste echte videokaarten van die tijd. Daarnaast bestond de belichting uit verschillende kleuren en was de client/server-infrastructuur voor de multiplayer verbeterd. De grootste wijziging was echter de aaneengesloten wereld, waarin je vrij kunt reizen om verschillende objectieven te vervullen, die ook narratieve ondersteuning hadden. Een zeldzame feature waarmee Half-Life een jaar later verder pionierde.
Het was namelijk voor het eerst in de geschiedenis van de studio dat het verhaal verder ging dan een alinea in een tekstbestand. Jij neemt als marinier Bitterman deel aan 'Operation Alien Overlord'. Dat is een wanhopige poging van de mensheid om een buitenaardse invasie van de Strogg te voorkomen, door zelf eerst hun thuisplaneet aan te vallen. De game begint met een spectaculaire intro die niet onderdoet voor de aanval op de planeet Klendathu uit de film Starship Troopers. Net zoals in de film loopt het ook in Quake 2 niet zoals gepland. Uiteindelijk is het aan Bitterman om de Strogg-hoofdstad te bereiken en hun leider, de Makron, te vermoorden. Zelfs na twintig jaar weet de intro nog steeds evenveel indruk te maken als toen en blijven zowel de geluidseffecten als de soundtrack op een eenzame hoogte staan.
Zodra je bent bekomen van je harde landing krijg je de melding dat je computer is bijgewerkt. De communicatie met het thuisfront moet hersteld worden, dus je trekt gewapend met je blaster eropuit om de Strogg-installatie te verkennen. Tijdens de game wisselen de opdrachten elkaar af en gaandeweg dring je steeds dieper de Strogg-hoofdstad binnen om in het paleis te eindigen en het tegen de Makron op te nemen. Door die opzet maakt id Software komaf met de labyrintische levels uit de voorganger. In Quake 2 werk je constant naar een specifiek doel toe en heeft ieder level een coherent thema en een logische plattegrond. Daarbij wordt er ook afscheid genomen van claustrofobische omgevingen. De levels zijn grootser opgezet en dankzij de vele buitengebieden meer open.
Je krijgt ook tijd om van de omgeving te genieten omdat het tempo van de gameplay wat lager ligt. De nieuwe optie om te bukken komt dan weer goed van pas wanneer je in de levels de vele geheimen wilt ontdekken. Nauwe doorgangen, explosieve tonnen en barsten in de muren onthullen verborgen munitie, gezondheid, power-ups en wapens. Zoek goed genoeg en je vindt zelfs compleet verstopte levels. Over wapens gesproken: het arsenaal weet zichzelf beter te onderscheiden, waardoor ieder wapen ook daadwerkelijk uniek klinkt en aanvoelt. Vooral de Machine Gun springt er tussenuit dankzij zijn heerlijke terugslag. Maar pareltjes zoals de keihard spinnende Hyperblaster en de Railgun die dwars door alles heen gaat mag je uiteraard niet vergeten.
Het wapenarsenaal wordt extra in de verf gezet dankzij een zeer gevarieerd aanbod aan sterfanimaties. Schiet een bewaker neer en hij probeert nog een paar schoten te lossen voordat hij bezwijkt. Onthoofd een Enforcer en zijn lichaam blijft nog even staan, terwijl zijn machinegeweer blijft ratelen totdat hij uiteindelijk instort. Blijf schieten en geniet ervan hoe vijanden in 'gibs' uit elkaar spatten. Aangezien de Strogg uit verschillende rassen met cyberimplantaten bestaan, kom je de meest bizarre vijanden tegen. De snelle Gunner heeft een machinegeweer en een granaatwerper als armen. Zijn maatje de Berserker stormt op je af en probeert je als een T-1000 met zijn arm te spietsen. Tot slot is de tank een wandelend slagschip dat je beter kunt vermijden.
Dat alles wordt met een ijzersterke multiplayermodus en een fanatieke modding-community aangevuld. Op mijn brakke Demos-kabelmodem heb ik menige nacht als Madness op de servers van Gamespy doorgebracht om zoveel mogelijk tegenstanders te fraggen. Ik liet de trekker van mijn blaster niet los en voerde met een granaat scherpe kamikazeaanvallen uit of slingerde met de grappling hook door de levels en zaaide dood en verderf. Op PlanetQuake kon je voortdurend nieuwe content zoals de mods Action Quake 2 en Rocket Arena downloaden. Het zijn het echter de maps van id Software zelf die in mijn geheugen gegrift staan. Vooral The Edge (Q2DM1) met z'n vele trick jumps en het zeer verticale Tokay Towers (Q2DM2) verdienen een ereplaats. Quake 2 was dan ook terecht de populairste multiplayergame van 1998.
In datzelfde jaar kreeg de game twee uitbreidingen: The Reckoning en Ground Zero. Vervolgens duurde het zeven jaar voordat de game in 2005 een direct vervolg kreeg in de vorm van het zeer middelmatige Quake 4. In 2007 volgde Enemy Territory: Quake Wars, een multiplayerprequel die snel werd vergeten. Uiteraard heb je ook nog Quake 3 Arena en Quake Live, maar die gingen een andere richting uit en Quake staat nog steeds alleen. Alhoewel, Quake Champions speelt op de lore van het origineel in. Zo zie je onder andere een Scrag rondvliegen en is Ranger een speelbaar personage. Aan Quake 2 lijkt men niet meer te denken. Clutch had gemakkelijk een Strogg kunnen zijn en Bitterman is vooralsnog spoorloos. Id Software heeft met Doom reeds bewezen een geweldige comeback te kunnen maken. Wie weet gebeurt er uiteindelijk hetzelfde met de Strogg, maar dan hopelijk wel onder een toepasselijke naam.