Alekhine's Gun review - Schaakmat voor Agent Alekhine
Schaakmat voor Agent Alekhine.
Spionage ten tijde van de Koude Oorlog spreekt tot de verbeelding. Dronk elke spion wodka-martini's of was het gewoon een smerige bedoening, waarin iedereen een dolk in elkaars rug plantte? Ontwikkelaar Maximum Games tracht het conflict tussen Amerika en de toenmalige Sovjet-Unie in beeld te brengen met de Hitman-achtige stealth game Alekhine's Gun. Daarbij benadrukt de ontwikkelaar dat het narratieve gedeelte van de game het verschil met de Hitman-games moet aantonen. De uitwerking laat echter te wensen over.
De intriges tussen Amerika en de Sovjet-Unie na de Cubaanse raketcrisis bevatten genoeg stof om iets boeiends te vertellen. Alekhine's Gun krijgt het verhaal echter niet van de grond. Dat ligt voor een groot deel aan de clichématige presentatie. Zo heeft de Rus Semyon Strogov (Agent Alekhine) een gekunsteld Russisch-Amerikaans accent en is zijn concullega Vincent van de CIA een echte patriot. Het helpt ook niet dat het verhaal voorspelbaar is. Het zoveelste plot over een man die moet voorkomen dat een slechte groep mensen een nieuwe oorlog begint, is niet bepaald vernieuwend. Zelfs de sfeer van de Koude Oorlog kan dat niet redden. Na een korte speeltijd weet je eigenlijk al waar de game naartoe gaat, waardoor het je niet prikkelt om verder te spelen.
De gameplay rust voor een groot deel op vermommingen. Dat systeem werkt min of meer hetzelfde als in de Hitman-games. Je schakelt een vijand uit, waarna je zijn outfit kunt aantrekken. Dat geeft je vervolgens toegang tot nieuwe delen van het level. Je weet echter nooit zeker of een vermomming goed zal werken. Zo hebben bewakers de ene keer geen flauw idee, terwijl ze je de andere keer meteen doorhebben. Dat heeft dan weer te maken met de gebrekkige A.I. Een soldaat neerhalen in een groep van drie blijft totaal onopgemerkt. Niemand vraagt zich af waar de derde man is gebleven. Lopen rondom bij een maffialandhuis in de juiste kledij zorgt dan weer voor vreemde blikken en een snel vollopende 'we hebben je door'-balk.
Maximum Games belooft dat Alekhine's Gun een frisse kijk op het stealth genre geeft. Door de non-lineaire levels en verschillende manieren om je doelwitten te doden, zou de game dat moeten doen. Maar het keiharde feit is dat de levels een opeenstapeling zijn van gangenstelsels die allemaal op hetzelfde punt uitkomen. Dat komt het aantal manieren om je doelwitten te doden niet ten goede. Die wisselen bovendien drastisch per level en doelwit. Een gitarist in een Texaanse bar kan op veel manieren aan zijn einde komen. Je kunt hem vermoorden met een kooi, een versterker of vergiftigde donuts. Maar een Nazionderzoeker kan alleen aan zijn einde komen door verwurging of kogels. Een frisse kijk op het genre is Alekhine's Gun dus niet.
Ook de algehele werking laat te wensen over. Bijna ieder uur crasht de game namelijk wel een keer. Hierdoor mis je een basisfunctionaliteiten zoals een checkpointsysteem des te meer. Als je bij een van de vele gamecrashes tot de conclusie komt dat je al een tijdje geen handmatige save meer hebt gemaakt, weet je pas echt wat je mist. Daarnaast geven stroeve draaibewegingen in combinatie met een overgevoelig richtsysteem je het gevoel dat je een verouderde game aan het spelen bent.
De ontwikkelaar kiest ervoor om het verhaal met getekende plaatjes weer te geven. Soms maakt de studio gebruik van tussenfilmpjes, maar die overtuigen niet. Dat is voor een groot deel te wijten aan het sounddesign. Zo kenmerkt de eerste ontmoeting tussen Vincent en Semyon in een kasteelkerker zich door holle stemmen, extreem luide voetstappen en een gevangenisdeur die het geluid van een tuinhekje maakt. Slechte lipsynchronisatie maakt klungelige geheel af. Tijdens een scène in de eerder genoemde Texaanse bar blijkt dat wederom. De voetstappen klinken daar namelijk identiek aan degene in de kerker, hoewel het hier een bar met een houten vloer betreft.
Maximum Games maakt met Alekhine's Gun de beloftes niet waar. De studio gebruikt de goede elementen van oude stealth games, maar implementeert ze niet op de juiste manier. Zo werkt het sluipen te stroef en moet het vermommingselement aan kracht inboeten, omdat de A.I. niet consistent is. De Koude Oorlog-setting komt slecht uit de verf door een oninteressant en voorspelbaar verhaal. Alekhine's Gun verschilt inderdaad van Hitman, maar dan op een slechte manier.
Alekhine's Gun is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.