Ridge Racer 3D

Ridge Racer is een serie die het ondertussen al ontzettend lang volhoudt. Sinds Namco in 1993 de reeks startte in de Japanse arcadehallen heeft de industrie al veel franchises en consoles zien komen en gaan maar Ridge Racer heeft zich altijd stand kunnen houden. Dit vooral door zich in de begindagen van de PlayStation exclusief achter Sony's eerste console te scharen en zich op die manier te profileren als één van de definiërende reeksen van de PlayStations. Sindsdien verscheen er een Ridge Racer tijdens de launch, of toch op z'n minst heel kort na de launch, van elke Sony-console en portable en had Riiiiiiiidge Racer zelfs een heel prominente plaats op de persconferentie van Sony op E3 2006, waarop de Japanse elektronicabedrijf de PS3 publiekelijk voorstelde.

Wat door minder mensen geweten is dat, ondanks dat Ridge Racer synoniem geworden is met PlayStation, er toch een uitstekende iteratie van de reeks voor de Nintendo 64 verschenen is onder de naam Ridge Racer 64. Ondanks het feit dat het een uitstekende game was die trouwens mede-ontwikkeld werd door Nintendo zelf, kende de game maar een beperkte bekendheid. Later werd RR64 ook nog eens geport naar de DS om dienst te doen als launchgame, maar dat voelde door het sturen met behulp van het touchscreen meer aan als een bizar experiment dan een volwaardige game. Het is dus al een hele opluchting dat Ridge Racer 3D voor de 3DS op z'n minst een waardige iteratie is in deze langlopende reeks.

1 of 20

Beschrijving

Attribution

Het grote probleem met Ridge Racer is meteen ook zijn grote kracht. Omdat de franchise ondertussen al zo lang loopt kent deze racer zijn publiek door en door, en dat publiek heeft ook zekere verwachtingen van hoe een nieuwe Ridge Racer speelt. Een groot arsenaal aan supersnelle auto's, een mix van nieuwe en bekende tracks met veel haarspeldbochten waar je tegen volle snelheid door kunt driften en een hypnotiserende technobeat om dat allemaal te vergezellen. Wie in het verleden een Ridge Racer-game gespeeld heeft zal ook in deze 3D-versie alle noodzakelijke onderdelen vinden om heel wat uren mee te verslijten.

Maar het duurt even voordat de speler op dat punt komt. In de eerste Grand Prix-races, en dan hebben we het toch over ettelijke speeluren, speel je met relatief trage auto's en kom je nogal vaak dezelfde tracks tegen. Dat in combinatie met de wel altijd ophitsende muziek en de commentaarstem die toch zwaar in herhaling valt, is het voor mensen die voor het eerst in contact komen met de reeks een teleurstellende kennismaking zijn. Het is zeker doorbijten voordat de game pas tot zijn recht komt.

Maar wanneer je eenmaal zover bent, klikken alle elementen van de game wel in elkaar om zo een uitstekende draagbare race-ervaring te vormen. De muziek die niet paste bij het tragere rijden van de eerste uren van het spel past plots wel geheel; en zelfs de irritante commentaarstem krijgt een helpende functie. In plaats dat ze het voor de hand liggende vermeld, is haar informatie over je slipstreaming of over een aankomend moeilijk stukje van het parcours nuttig wanneer je verplicht bent geconcentreerd naar de baan te staren.

"Wie in het verleden een Ridge Racer-game gespeeld heeft zal ook in deze 3D-versie alle noodzakelijke onderdelen vinden om heel wat uren mee te verslijten...."

Uitstekend is ook de besturing. Waar Ridge Racer DS in 2004 nog faliekant faalde bij het gebruiken van een nieuw input mechanisme, slaagt Ridge Racer 3D er in om wel uitstekend gebruik te maken van nieuwe mogelijkheden. En op Nintendo's 3DS is dat het control nub die een gouden middenweg bewandelt tussen de analoge voordelen van een controlstick en de precisie van een D-pad. Cruciaal bij een racer waarbij elke bocht perfect genomen moet worden.

Grafisch is de game wat minder. Omgevingen zien er wat kartelig uit en uitgezonderd van enkele indrukwekkende plekjes op de tracks zien de omgevingen er ook niet spectaculair uit. Het 3D wordt simpel behouden en werkt ook net zoals bij de meeste van de launchgames vooral in de diepte met de HUD die op de voorgrond geplaatst wordt. Een vervelend nadeel van het 3D is wel dat het aantal frames per seconde vaststaat op 30. Dat is maar de helft van wat we gewend zijn van de Ridge Racer-reeks de laatste jaren.

Dit komt omdat de 3D-technologie die Nintendo gebruikt elk beeld twee keer weergeeft, één keer voor elk oog. De 3DS kan dus wel zeker 60 frames per seconde aan, maar dan zouden we het 3D-effect moeten opgeven. Helaas is Namco er ook niet in geslaagd om het spel automatisch over te laten schakelen naar 60 fps wanneer je in 2D speelt, zoals Tecmo dat bijvoorbeeld wel geprogrammeerd heeft in Dead or Alive: Dimensions. Spijtig aangezien hierdoor Ridge Racer 3D minder responsief is en de graphics minder vloeiend aanvoelen. Keuzes moeten echter eenmaal gemaakt worden...

Ridge Racer 3D kan tot met vier spelers gespeeld worden, maar daarvoor moet elke speler wel een eigen 3DS mét een versie van het spel hebben. Je zult dus door puur logistieke hindernissen niet vaak de gelegenheid hebben om met meer dan twee spelers te racen. Namco maakt ook gebruik van StreetPass. Wanneer je met je 3DS in slaapstand en met Wi-Fi aan in je broekzak of tas een andere gebruiker tegenkomt die hetzelfde doet, zal je 3DS automatisch zijn ghostdata downloaden. Wanneer je Ridge Racer 3D dan weer opstart krijg een melding en kun je racen tegen die persoon. Het is niet zo direct als echte multiplayer maar het biedt wel een extra uitdaging.