RIFT

In de eerste zone, zowel voor The Defiants als The Guardians, vond ik bijna niets anders dan Kill & Gather-quests en aangezien elk voorwerp dat je moet verzamelen steevast van een vijand is voorzien, worden ook Gather-quests naderhand een grind-feest. Een tweede probleem met heel de level-ervaring is dat de monsters erg dicht op elkaar gepakt staan. Dwaal je als speler even van de weg af dan leg je ofwel het loodje of krijg je algauw een hele stoet gespuis achter je aan. Dit is spijtig aangezien je naast persoonlijke mounts en je eigen benenwerk over geen andere vormen van transport beschikt, en even een kortere weg zoeken doorheen de velden dus geen dankbare onderneming blijkt te zijn.

Ook met de muziek slaan ze de bal mis. Wie had gehoopt op een kenmerkende melodie of, als het god belieft, een echte orkestrale soundtrack, is er aan voor de moeite. Wat je krijgt is een kleurloze, veelal op de achtergrond blijvende variatie op hetzelfde deuntje die mij eerder stoorde dan dat het een echte meerwaarde bood. Daarbij komt ook dat telkens als je in combat verzeild raakt, de muziek omschakelt naar hetzelfde irritante melodietje. Leuk voor even maar als je vijftien vleermuizen de kling moet overjagen en dit telkens gepaard gaat met hetzelfde melodietje draai je algauw de volumeknop om. Een gemiste kans gezien een MMO nog altijd een genre is dat vaak urenlang wordt gespeeld en daarom ook een aangename soundtrack verdient.

Waar Trion Worlds echter wel een sterke troef in handen mee heeft zijn de Rifts, het element dat zoveel moet goedmaken dat ze er het spel ook meteen naar hebben vernoemd. Rifts zijn de scheuren in de koepel rond Telara die rechtstreeks verbonden zijn met één van de Planes en een heleboel monsters de vrijheid geven om zich op Telara te storten. Een Rift zien openen is alvast de moeite waard. Het begint met een klein scheurtje om niet veel later open te breken en één van de verschillende elementen los te laten op de nietsvermoedende spelwereld. Denk aan een vulkaankrater, een waterig oceaanlandschap compleet met koraalriffen of een doods en verlaten kerkhof. De omgeving rond de Rift wordt dan ook omgevormd tot een plek waar een gemiddeld monster van de desbetreffende Plane zich meteen welkom voelt en dit gebeurt allemaal in real-time! Eenmaal de monsters zijn aangekomen is het dan ook aan de speler om ze een halt toe te roepen. Doe je dat niet, dan kan het zijn dat ze een heuse nederzetting neerpoten en binnenkort omliggende dorpjes gaan lastig vallen, aldus Trion Worlds. Aangezien mijn medespelers nogal overijverig waren en elke Rift binnen de vijf minuten alweer gesloten was, heb ik dat echter niet aan de tand kunnen voelen.

1 of 7

Beschrijving

Attribution

Rifts komen geheel at random in de spelwereld voor maar vergen nooit een hoger level dan die van de zone waarin ze verschijnen. Het is dus heel eenvoudig om als speler, wanneer je een scheurtje ziet verschijnen in de lucht, je bezigheden even te onderbreken en een handje te gaan toesteken. Een groep hoef je niet te hebben want eenmaal je bij de Rift aankomt, krijg je automatisch de vraag of je de andere spelers wil vervoegen. Ook loot vormt niet langer een reden om te bekvechten want, afhankelijk van je bijdrage weliswaar, krijgt elke speler een hoeveelheid waardevolle valuta die je dan kan inruilen tegen exotische waren.

Trion Worlds had met de Rifts een element voor ogen dat toegankelijke fun en samenwerking zou bieden en ze zijn geslaagd in hun opzet. Verwacht wel niet direct dat je bij de gemiddelde Rift je soulmate zal vinden want veelal gebeurt het samenwerken anoniem en in stilte. Of je dit echter een voor- of nadeel vindt, hangt dan weer volledig af van welk type speler je bent.

Rifts zijn er trouwens niet enkel om gauw even met enkele vreemdelingen terug de lucht in te stampen. Eenmaal je de hogere levels betreed zullen Rifts meer en meer teamwerk beginnen eisen en vorm je best een eigen groep met je vrienden of je Guild. Behaal je het maximum level, zijnde vijftig, dan kan je gaan proberen om de Raid Rifts te tackelen. Deze zijn helemaal niet van de poes en vergen vaak uitgekiemde strategieën. Naast de Rifts vind je in het spel ook een heleboel dungeons voor groepen van vijf spelers die zich dan uitbreiden met een expert-mode wanneer je de level cap hebt bereikt. Heb je de expert-modes achter de kiezen en smacht je naar meer dan kan je ook de getrouwe raids instances proberen. Hier tonen de souls ook dat de heilige Drievuldigheid van de MMORPG, zijnde tank, healer en DPS, niet altijd mooi omlijnd hoeven te zijn. Je kan immers combinaties maken waar de grenzen tussen de rollen erg vaag worden en dat werkt toch wel verfrissend. De endgame content heb ik zelf nog niet kunnen testen, maar de dungeons zijn alleszins wat je ervan kan verwachten en vormen, mede dankzij de souls, een aangename afwisseling op het eerder monotone queesten.

Ook de PvP brengt soelaas. Vier battlefronts zijn geopend om de Defiants en de Guardians toe te laten hun meningsverschillen op hardhandige wijze uit te ... euh praten. Sommige battlefronts zoals The Black Garden zijn eerder gemaakt voor kleine groepen van tien man en zijn na twintig minuten al voorbij. Port Scion duurt dan weer een dikke drie kwartier en biedt plaats aan twintig spelers per zijde. Alle vier variëren ze van het bezet houden van strategische punten tot het immer groene Capture-The-Flag. Je gezicht laten zien in zo'n battlefront kan ook verschillende voordelen opleveren aangezien er voor elk archetype ook PvP-souls bestaan. Ook zijn er verschillende mooie beloningen mits je genoeg PvP-punten hebt verdiend.

Het craften heb ik dan weer heel wat minder positief onthaald. Trion Worlds mag dan wel stoer de slogan "We are not in Azeroth anymore" hanteren, dat belet hen er niet van om zowel de ambachten als het ambachtensysteem van Blizzards vlaggenschip klakkeloos te kopiëren. Je kiest drie professions om dan via het verzamelen van ertsen of planten of het brouwen van drankjes of smeden van harnassen te stijgen in rang. Kopiëren is alledaagse kost in de MMO-wereld en hoeft op zich geen probleem te vormen, ware het niet dat World Of Warcrafts grootste punt van kritiek altijd het eerder saaie, monotone professions-systeem was. Dat Trion Worlds dit dan zonder enige aanpassingen overhevelt naar hun nieuwe MMO is mij dan ook een raadsel. Het ambachten-systeem is overigens niet de enige pot mosterd die Trion Worlds bij collega-ontwikkelaars is gaan halen.

Ook het reputatiesysteem lijkt rechtstreeks weggelopen te zijn uit World Of Warcraft. Ook Guild Wars en Lord Of The Rings Online-veteranen zullen heel wat looks en feels herkennen. Trion Worlds heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat het in de eerste plaats een lage instapdrempel wil bieden voor nieuwe spelers en daarom ook heel wat gekende elementen heeft toegevoegd. Er is echter een verschil tussen een spel toegankelijk maken en de helft van een paar andere games er klakkeloos bijgooien bij gebrek aan eigen vernuft. Op spelers die nieuw zijn in de MMO-wereld heeft dit waarschijnlijk weinig impact maar de vraag blijft echter of MMO-veteranen met een burn-out, die sowieso ook tot Trion Worlds doelpubliek behoren, wel heil zullen vinden in een spel waar de helft van de elementen bestaat uit zaken die ze tot voor kort in hun vorige MMO speelden.

Rift is dan ook een spel van hoogtes en laagtes. Alles lijkt mooi afgewerkt en de Rifts en het soul-systeem zijn een erg leuke toevoeging. Toch kampt het spel met erg ongeïnspireerde quests en hervalt het in heel wat fantasy- en genre-clichés. Ook veteranen uit WoW, LOTRO en Guild Wars zijn best gewaarschuwd dat een heleboel zaken in Rift rechtstreeks afkomstig zijn uit de stal van desbetreffende MMO's. Rift valt wel aan te raden voor nieuwe spelers aangezien de community erg behulpzaam is en er ongetwijfeld veel te doen en te zien is dat nog heel pril aanvoelt.