Risen 2: Dark Waters Preview
Zet de rum maar klaar!
Waarom zou je je bed nog uitkomen om de wereld te redden als je weet dat je een paar jaar later opnieuw aan kunt komen draven voor een herhalingsoefening? Leg de plotelementen van onze geliefde games, films en comics eens iets diepgrondiger onder de loep en de onthutsende conclusie is dat zij schijnbaar eeuwig gebukt gaan onder deze starre basisprincipes: de wereld raakt altijd weer in gevaar nadat zij gered wordt, de held raakt steeds weer zijn zorgvuldig opgebouwde arsenaal aan vaardigheden kwijt en is daardoor gedwongen al zijn kracht opnieuw te vergaderen en slechteriken sterven nooit. Bovenstaande observatie lijkt dubbel en dwars op te gaan voor Piranha Bytes nieuwste en langverwachte RPG Risen 2: Dark Waters.
De Duitse Piranha Bytes studio heeft de afgelopen twaalf jaar een indrukwekkend resumé van stevige RPG titels opgebouwd en staat bekend om haar keiharde en veeleisende games. Vergeet overzichtelijke quest logs en fraaie mini maps en verwacht maar helemaal niet dat je veilig bij het handje genomen wordt tijdens het avontuur: in games als de Gothic reeks en het in 2009 verschenen Risen word je zonder enige waarschuwing in een gevaarlijke en uitgestrekte speelwereld geschopt en is het aan jou om deze te overleven en - met een paar liters bloed, zweet en tranen - wellicht zelfs te overwinnen.
Die snoeiharde aanpak maakte van Risen een game voor de liefhebber die de soms onafgewerkte speelwereld, sporadische bugs en een compleet ontspoorde finale graag voor lief nam. Piranha Bytes heeft de laatste jaren druk gewerkt aan een volwaardige opvolger waarin we opnieuw in de schoenen van de (traditiegetrouw naamloze) held kunnen stappen om wederom een grootse en gevaarlijke wereld te verkennen en op avontuur te gaan. Wij blikken alvast vooruit naar wat we kunnen verwachten van deze RPG voor patsers en zetten de verschillen met Risen 1 op een rijtje.
Het verhaal van Risen 2: Dark Waters gaat direct verder waar haar voorganger eindigde: de gedesillusioneerde held is na het voorkomen van de aanval van de goddelijke titanen neergestreken in een afgelegen kustdorpje om daar zijn verdriet en herinneringen te verdrinken op de bodem van een flinke fles rum. Dan - drumroll please - blijken al zijn heroïsche ondernemingen voor niets te zijn geweest: de titanen zijn terug en hebben een verpletterend offensief op de wereld losgelaten. Midden in de nacht wordt het dorpje waar onze held verblijft dan ook aangevallen door een monsterlijke Kraken en klopt de lokale inquisitie bij jou aan voor hulp. Per slot van rekening heb jij al eens eerder een titanenkont geschopt toch?
Een groot verschil met haar voorganger is dat de progressie van het verhaal en de quests iets meer gestructureerd zullen verlopen. Waar je in Risen al vanaf de eerste minuut compleet in het diepe gegooid werd zal die vrijheid in Dark Waters iets langzamer opgebouwd. Zo kun je in de eerste paar uur een vrij lineair questverloop verwachten waarin je in ware Monkey Island stijl probeert binnen te dringen bij een lokale piratenbende die vermoedelijk een magisch wapen in handen heeft dat de Kraken zou kunnen verslaan. Nadat je de vuige Kraken zorgvuldig in mootjes hebt gehakt en de avonturen op het beginners eiland tot een goed einde hebt weten te brengen krijg je toegang tot een eigen schip waarmee je in alle rust de rest van de speelwereld kunt verkennen. Jammer genoeg ontbreekt de mogelijkheid om zelfstandig het ruime sop te kiezen en kun je slechts een aantal vooraf bepaalde bestemmingen bezoeken. Het schip fungeert dus net als de Normandy in Mass Effect vooral als quest hub en de plek waar je je bondgenoten kunt spreken en rekruteren.
Er is de afgelopen jaren flink gesleuteld aan de Risen engine en dat levert prachtige beelden op: met name de jungles en de zonovergoten stranden zien er heerlijk uit en lijken ons uit te nodigen voor een prachtige zonvakantie in Caribische sferen maar ook de in elkaar getimmerde piratenstadjes en de overwoekerde tempels schreeuwen het uit om verkend te worden door woeste avonturiers. Naast een broodnodige scheut humor heeft Piranha Bytes ook meer interactie met de lokale passanten beloofd. Nieuw hierbij zijn de companions, bondgenoten die zich permanent bij jouw gezelschap aansluiten en samen met jou de wereld verkennen.
De companions bieden naast de nodige gevechtsondersteuning ook meer diepgang en betrokkenheid bij de wereld om je heen. Leuk is ook dat elke kompaan er een geheel eigen achtergrond en gevechtsstijl op nahoudt: zo is de stoere piratenchick Patty Steelbeard een geduchte zwaardvechter, steelt de opportunistische Jafar alles wat los en vast zit en wendt de zwijgzame Chani haar duistere magie aan om tegenstanders te betoveren.
Net als in Risen zijn er overal quests los te peuteren bij de ontelbare NPC's en speciale facties die de wereld bevolken. Sluit je je aan bij een van deze groeperingen dan word je beloond met krachtige wapens, extra quests en potente magie. De grimmige inquisitie levert geduchte vuurwapens, piraten leren je alles over stelen en plunderen en de geheimzinnige inboorlingen hebben kennis van krachtige voodoo bezweringen waarmee je zelfs bezit kunt nemen van monsters en tegenstanders om hen zo tegen elkaar te laten vechten. Cool!
Gothic en Risen waren diepgaande en avontuurlijke games waarin je op eigen initiatief een immense wereld kon verkennen maar gingen ook gebukt onder een nogal afgeraffelde en onuitdagende combat engine. Gevechten waren houterig en frustrerend. Het is dus ook nog even afwachten hoe die schermutselingen in Dark Waters zullen uitpakken. Vooralsnog heeft Piranha Bytes er alles aan gedaan om combat uitdagender en veelzijdiger te maken. Met name de introductie van de nieuwe voodoo magie, het inzetten van companions en een zwik aan nieuwe wapens als kapmessen en musketten beloven beterschap. Je karakter heeft ook een aantal 'dirty tricks' opgedaan die het gevecht interessanter maken: hij werpt met zand, steentjes of kokosnoten en kan zelfs papegaaien of speciaal getrainde aapjes inzetten om vijanden af te leiden zodat jij ze kunt belonen met een welgemikte dolsteek.
Op rollenspellenvlak lijkt weinig veranderd: net als in Risen verzamel je nog steeds skillpoints die je in kunt zetten om je vaardigheden uit te bouwen en te versterken. Aantrekkelijk hierbij is dat je geen vooraf bepaalde klassen hebt. Je speelstijl is direct afgeleid van de keuzes die je maakt en biedt daardoor enorm veel vrijheid. Er is een redelijk uitgebreid crafting systeem waarmee je zwaarden, pantsers en ander wapentuig kunt maken al zul je wel de wildernis in moeten trekken om metalen en grondstoffen te winnen.
Vooralsnog is het moeilijk te voorspellen hoe Dark Waters uit gaat pakken. De valkuilen van haar voorgangers lijken te zijn ontweken. De companions, voodoo magie, het hubschip, een gestroomlijnder verloop en nieuwe tactische opties duiden er zelfs op dat het doorgaans conservatieve Piranha Bytes voorzichtig haar vertrouwde grenzen aan het verleggen is en dat zou wel eens een erg interessante game kunnen opleveren. De grote vraag is natuurlijk of we na Skyrim en Kingdoms of Alamur klaar zijn voor dit kleurrijke piratenfeestje. De tijd zal het leren. Ik zet alvast een flesje rum klaar voor 27 april, dan zal de game verschijnen.