Rock Band 3 (hands-on)

Nu ontwikkelaar Harmonix de Rock Band 3-tracklist nota bene zelf heeft gelekt, wordt het hoog tijd om te beseffen dat het spel er eindelijk bijna aan komt. De reden waarom ik doe alsof pakweg Beyond Good & Evil 2 bijna in de rekken ligt wanneer ik het over de zoveelste ritmegame heb, is omdat Rock Band 3 alles behalve als generiek kan beschouwd worden. Want geeft nu toe, de belofte om gamers aan de hand van het spel echte muziekinstrumenten te leren spelen is best wel eentje om even bij stil te blijven staan.

Ik ga jullie niet vervelen met een subtiele parafrasering van het artikel dat redacteur Yarno reeds in elkaar heeft gebokst toen hij het spel op de E3 bekeek, want dan zou ik niet alleen jullie maar ook mijn kostbare tijd verspillen. Bovendien hadden de jongens van Harmonix op Gamescom meer iets van: ‘Vergeet saaie uiteenzettingen over een saai spel, we geven jullie 1 minuut uitleg en daarna moet je het zelf maar ervaren’. Voor ik het goed en wel besefte kreeg ik dan ook de échte Fender Squier Stratocaster in handen die je op het spel zult kunnen aansluiten.

Kort woordje uitleg over de grootste nieuwe feature van Rock Band 3: Pro-mode. Het speltype wordt een pak moeilijker dan de gebruikelijke Rock Band-modi, en er werden speciale plastieken Pro-instrumenten voor ontworpen om ervoor te zorgen dat de ervaring verdomd dicht aan zal leunen bij de realiteit. Bovendien zal je dankzij een MIDI-aansluiting echte keyboards kunnen aansluiten op het spel, en dan is er nog het absolute paradepaardje: de Fender waarmee ik al aan de slag mocht.

Of het aan het enthousiasme van de Rock Band-makers of aan mijn traag begrip lag weet ik niet, maar toen ik de gitaar even had bestudeerd (het was tenslotte de eerste keer dat ik zo’n ding vast hield) en gesmeekt had om het spel op Super Super Easy te zetten, waren de eerste noten reeds gepasseerd. Na even geworsteld te hebben met de snaren lukte het me om enkele open noten (zonder frets in de nek te gebruiken) te raken. Toen het liedje halverwege was hoorde ik vanuit een hoek van de kamer: ‘Oh boy, de solo komt eraan, je zit in de problemen.’ Wat er daarna gebeurde laat ik volledig aan jullie fantasie over.

Hoewel er slechts om de vijf seconden een noot was die ik moest aanslaan in de Easy-modus, lukte het me nauwelijks, en daar is een simpele verklaring voor: waar je bij vorige Rock Band-games slechts één gigantische knop moest raken per noot, moet je bij de echte gitaar de juiste snaar vinden met je rechterhand, terwijl je met je linkerhand de overeenkomstige snaar én 1 van de 22 frets dient uit te zoeken. Bovendien heb ik ondervonden dat het alles behalve eenvoudig is om als beginneling slechts één snaar aan te raken met een plectrum. Meestal nam ik doodleuk de naburige snaren ook mee, iets dat door het spel genadeloos werd afgestraft.

Toch merkte ik zelfs tijdens het ene liedje dat ik heb kunnen spelen dat vooruitgang maken in de Pro-mode van Rock Band 3 een understatement is, en dat hebben we volledig te danken aan de modi en de spelinterfaces die er speciaal voor werden bedacht. De makers verzekerden ons om te beginnen dat er een uitgebreide tutorial zal zijn, zodanig dat je vertrouwd kunt geraken met de interface en de gitaar.

Daarna kan je de verschillende moeilijkheidsgraden doorlopen, en wanneer je het spel uiteindelijk op Expert speelt kan je evengoed het ding in een versterker pluggen en versteld staan van het kickass geluid dat je zelf produceert. Het zal nog steeds heel wat tijd in beslag nemen om een bepaald liedje keer op keer opnieuw te spelen tot je alles onder de knie hebt, maar het lijkt alleszins minder tijdrovend en frustrerend te worden dan wanneer je gitaarlessen gaat volgen in één of andere saaie muziekschool.

Eens je de interface doorhebt is het trouwens een heel intuïtief systeem. Op het scherm zie je de vijf snaren van de gitaar terwijl de noten die je moet aanslaan op je afkomen, net zoals in vorige Rock Band-games. Om de frets waar je de snaren tegen moet drukken aan te duiden vind je deze keer echter bovenop elke noot een cijfer, overeenkomstig met één van de 22 frets.

Ook als je de plastieken Pro-gitaar in huis hebt zal je van dat systeem gebruik kunnen maken, maar de echte gitaar heeft nog een extra handigheid: door sensoren verschijnt er in realtime op het scherm welke fret en welke snaar je op dat moment ingedrukt houdt in de nek, waardoor je je kunt concentreren op het scherm en niet om de haverklap naar de positie van je hand moet kijken.

Rock Band 3 wordt zonder twijfel de nieuwe standaard in het genre wat realisme betreft, waardoor Harmonix Guitar Hero mijlenver achter zich zal laten op dat gebied. De mensen die kloegen over het feit dat gamers veel beter tijd zouden besteden aan het leren van een echt instrument dan aan het doen alsof ze een rockster zijn met een plastieken gitaar voor hun tv, zullen na Rock Band 3 geen voet meer hebben om op te staan. Aangezien je het spel niet in Pro-mode móét spelen belooft het bovendien een game te worden die toegankelijk zal zijn voor werkelijk iedereen.

Als alle Pro-instrumenten even goed zullen werken als de Fender Squier kan het gewoon niet meer mis gaan, lijkt me. Wat dat instrument betreft liggen er echter wel nog een paar addertjes op de loer: de echte gitaar wordt momenteel geschat op 499 dollar (zal waarschijnlijk evenveel euro worden), en verschijnt pas in februari / maart 2011, terwijl het spel zelf aanstaande oktober al in de rekken terug te vinden zal zijn. Wie zei dat de weg naar de Werchterpodia goedkoop en snel zou zijn?