Rock of Ages

Daardoor is de impact van de levensbalk op de schade die je aanricht aan de deur zo goed als verwaarloosbaar, en komt het er zo goed als steeds op neer dat de eerste die drie stenen tot bij de voordeur van de tegenstander krijgt als winnaar uit de bus komt. Ik heb geen idee of de makers dit al dan niet bewust hebben gedaan, maar wat ik wel weet is dat het hele spelsysteem desondanks toch nog op zijn pootjes terecht is gekomen. Je mag dan wel op voorhand weten dat je na drie ballen wint, de vraag blijft wie er als eerste drie ballen beneden zal krijgen. En dat is afhankelijk van je rolkunsten in combinatie met de strategisch geplaatste obstakels, die je enkele spelbepalende seconden kunnen afnemen of opleveren.

Tijdens de campagnemodus zijn er een aantal gigantische eindbazen aanwezig die op z'n minst origineel te noemen zijn. Zo is er bijvoorbeeld een groot Grieks standbeeld waarbij het de bedoeling is om de bal die je bestuurt via een kanon een aantal keer in z'n kruis te knallen. Het enige minpuntje is dat je deze levels eigenlijk niet kunt verliezen, tenzij je uitzonderlijk veel door de eindbaas geraakt wordt. Het neemt naast de frustratie helaas ook een beetje de uitdaging weg. Zelfs de normale levels zijn naar mijn gevoel net ietsje te gemakkelijk. De A.I. is redelijk, maar als je éénmaal de tactiek doorhebt kan je hem quasi altijd te slim af zijn.

Rock of Ages is uitspeelbaar in een dikke twee uur, want elk level duurt een slordige vijf minuutjes. Klinkt wat kort, maar aangezien je eigenlijk steeds hetzelfde moet doen is het net lang genoeg om boeiend te blijven. Het ontbreken van een map maker wordt bovendien goedgemaakt door twee andere gamemodi. Elk level heeft een time trial (met leaderboards) en een uitdaging waarin het de bedoeling is om zoveel mogelijk targets te raken terwijl je van de berg rolt, om uiteindelijk je bal in één van de multipliergaten te doen belanden. In de multiplayerversie race je met twee tegelijk en alleen de eerste die in het gat beland krijgt die ronde een multiplier toebedeeld. Ook de normale spelmodus is bijzonder leuk met twee. Je kunt het zowel lokaal als online tegen elkaar opnemen. Helaas werkt splitscreen in de PC-versie enkel als je over twee gamepads beschikt. En als je dan toch voor online kiest krijg je vaak te maken met trage matchmaking.

Het is misschien ook interessant om te vermelden dat het spel, weleuh… Geschift is. Misschien niet zo verwonderlijk als je weet dat Rock of Ages afkomstig is van ACE Team, de makers van het vrij bizarre Zeno Clash. De filmpjes die voor elk level worden afgespeeld lijken zo uit de Monty Python cartoons te zijn geplukt en zijn ronduit hilarisch. Wanneer Leonardo Da Vinci en Sisyphus een scene uit The Matrix naspelen en je in de multiplayer in de huid kunt kruipen van Napoleon die een steen met een trollface aanvoert weet je wel hoe laat het is. Er is weinig kans dat mensen die dergelijke humor niet kunnen appreciëren voldoening zullen halen uit het spel, aangezien het juist één van z'n sterktes is.

Ook het hele audiovisuele aspect springt onmiddellijk in het oog wanneer je de game opstart. Er zijn een vijftal tijdperken die je doorkruist tijdens de campagne: het Oude Griekenland, de Middeleeuwen, Italië tijdens de Renaissance, Frankrijk gedurende de Rococo bouwstijl en Spanje in de Romantiek. Rock of Ages is zo'n game die je kunt aanhalen als argument in een 'zijn games kunst?' discussie. De heuvels en achtergronden worden heel mooi en op een unieke manier weergegeven. Je kunt ze - net als de cutscenes - eigenlijk nog het best omschrijven als tot leven gewekte schilderijen. De levels zien er anders uit afhankelijk van de periode waarin ze zich afspelen, en ook de soms best wel epische klassieke muziek werd daaraan aangepast.