Rocketbirds: Hardboiled Chicken Review

Indie games zijn aan hun optocht bezig. Al een tijdje zelfs. En helemaal terecht, want door minder op productiewaarde en spektakel en meer op gameplay en stijl te letten, kom je soms echte pareltjes tegen. Zo is Rocketbirds: Hardboiled Chicken qua verhaal en graphics geen vette kluif. Maar qua sfeer, humor en stijl is het wel weer helemaal top!

Om het verhaal toch niet helemaal te negeren: In Hardboiled Chicken speel je met Hardboiled (Duh). Een militair die bezig is met een wraakmissie tegen het Pinguïnregime. Jawel, in ware Nazi stijl hebben de pinguïns langzaam maar zeker de hele wereld overgenomen van de andere vogels, en nu is de maat vol. Hardboiled is onderweg met zijn jetpack wanneer hij uit de lucht wordt geschoten. En dan neem jij de controle over. Op onbekend terrein zal je over een hele hoop pinguïnlijken moeten gaan om hun grote leider te bereiken, om zo Albatropolis te bevrijden.

Wat volgt is een 2D-action-puzzle game dat enorm doet denken aan Flashback (voor de retro-gamers onder ons). Dat met alle sfeer en humor van een slechte actiefilm die je veel te graag ziet. Het gaat hem vooral over simpele, 2D-combat. Je kan links en rechts schieten en vliegen. Er zijn granaten, en sommige vijanden hebben een schild. Oh ja, en sommige tegenstanders gaan langer mee dan de andere. Dat is het zowat. Er zijn enkele verschillende wapens, maar naast hoe snel je net kan schieten maakt de variatie niet veel uit. Nu, los van het hoge aantal bloedvlekken en rambo-momenten is het allemaal toch wel wat simpel. Erger nog, het valt allemaal wat in herhaling. Heel jammer, want het hoofdpersonage wordt hoe langer hoe interessanter. De stijl, donkere humor en muziek blijven maar beter worden, maar de combat raak je beu. Gelukkig zijn er de puzzels.

Van het ene naar het andere scherm zoeken naar de juiste knop, de juiste kaart, dozen verschuiven, je vijanden overnemen om zo de basis te verkennen,… allemaal goede ideeën. Ook de uitwerking ervan zit er pal op, je verveelt je nooit. En hier en daar moet je zelfs écht zoeken, wat voor een "aah, ja, natuurlijk!" moment zorgt. Maar ondanks de heel goede en constante afwisseling tussen combat en puzzels, kan ook dit onderdeel niet echt hoog scoren. De puzzels , jawel, vallen ook al snel in herhaling. Een goed concept, maar het had nu eenmaal veel, véél spannender kunnen zijn. Maar maak je geen zorgen. Er zijn jetpacks. Jawel. Jetpacks.

De jetpack die je in het begin al kwijtspeelt, kom je regelmatig terug tegen. Toevalligerwijze (kuch) gebeurt dat nu net telkens er een zeppelin met propaganda en een hoop soldaten overvliegt. Wat volgt zijn enkele echt steengoede stukjes actie. In dogfight stijl vecht je eerst een paar golven pinguïns in jetpacks de verdoemenis in. Wanneer de rook opgetrokken is en jij de laatste vliegende vogel bent, kan je landen op de zeppelin om die van binnenin te saboteren. Echt heerlijke afwisseling, die je telkens met grote ogen ontmoet als je ze ziet beginnen!