Roundtable 01: Sony vs. de rest

Jasper: Michaël, je had het daarnet over games en het opsparen van verwachtingen. Ik vind het hoogst ironisch dat je daar Final Fantasy XIII noemde, want volgens mij is die titel net het symbool van gaming's brave new World. De PS3 zag de afgelopen jaren haast elke exclusieve game die niet door Sony intern werd gemaakt veranderen in een multiplatformtitel. Ik vraag me af welke verwachtingen dat heeft geschept bij potentiële kopers. En terwijl Sony momenteel de volgens mij misschien wel meest indrukwekkende first party studio's heeft die werken aan hardcore titels, zijn ze exact dat: studio's die hardcore titels maken. En hoeveel mensen die op die hardcore games zoals God of War 3 zitten te wachten hebben al niet maanden, of zelfs jaren, geleden een PS3 gekocht met de komst van die software in hun achterhoofd?

Het is niet dat publiek dat Sony moet overtuigen. En alle games die een breed publiek konden aanspreken, games die de mensen zouden kunnen verrassen, die worden nu ongetwijfeld of voor de Wii gemaakt of zijn multiplatform voor de PS3 en Xbox 360. Ik kan me werkelijk niet bedenken wat Sony nu nog meer kan doen met de PS3 buiten deze koers houden, de eigenaars tevreden stellen en hopen dat ze uiteindelijk winst draaien. Een frisse start zal pas genomen kunnen worden met de opvolger van de PS3, al ben ik het oneens met Maarten wat het 'nut' van de PS3 Slim betreft: Sony kan gewoonweg niet met de reputatie die ze nu hebben een nieuwe generatie binnenstappen. De PS3 Slim is een uitstekende manier om het publiek weer in Sony te doen geloven, om het publiek eraan te herinneren dat ze niet alle contact met de gewone wereld verloren zijn.

Nu ik nog eens even nadenk over de PSP Go: wat dat apparaat werkelijk mist, is een 3G connectie. Als je van eender welke locatie games zou kunnen downloaden, of zelfs films en muziek zou kunnen kopen, dan zou dat apparaat meteen op mijn verlanglijstje staan. Het idee echter om naar een access point te moeten gaan, verpest het beeld een beetje voor me. De PSP Go had een goede tussenstap tussen een Nintendo DSi en een iPhone kunnen zijn: een draagbare gameconsole met 24/7 internet connectie en interessante multimediamogelijkheden.

Michaël: Een heel interessant punt, maar ik denk dat de perceptie anders werkt. Je hebt gelijk dat multiplatformtitels meer en meer opkomen en dat de meeste interessante games voor een 18+ publiek zowel op de X360 als op PS3 uitkomen. Zoals ook werd aangehaald heeft de druk van bepaalde ontwikkelaar (Activision die zegt dat ze niet meer wensen te investeren in de PS3 als de prijs zo hoog blijft) zeker een invloed op de grote spelers op de consolemarkt. Dit leidt mij ertoe te geloven dat Sony nog steeds bekend staat bij publiek/designers om zijn exclusieve titels, al dan niet onterecht, en dat ontwikkelaars zitten te wachten op ondersteuning van diezelfde actoren.

Veel ontwikkelaars zien een game op de Wii wel zitten omdat de productiekosten zo laag liggen in vergelijking met produceren voor de X360/PS3. De Wii biedt een groot assortiment aan ingebouwde tools om developers te helpen, datzelfde is nu meer en meer de waarheid bij Sony. Zij zullen eveneens kostefficiënte oplossingen aanbieden zoals voorheen wat tot grote interesse kan leiden bij diezelfde ontwikkelaars. Daarmee dat ik geïnteresseerd ben welke richting Microsoft nu zal uitgaan.

Een 3G PSP zou wel subliem zijn, daar ben ik het volledig mee eens, elke mediatool die verscheidene oplossingen biedt voor alle nieuwe formaten draagt mijn voorkeur. And face it, UMD's en USB/Flash-kaartjes voor films en muziek zijn lang niet zo handig als je eigen internetbibliotheek die je naar willekeur kan raadplegen.

Nico: De Jasper-Michaël wervelwind is er al zo overtuigend door geraasd dat ik nog maar weinig kan toevoegen. Alleen een dosis blasé. Om de posities van moreel en marktleider kan niet echt meer gestreden worden. Die worden aangewezen vlak na de introductie van een nieuwe generatie. Met een nieuw begin kan de wijdere wereld makkelijker beslissen. Dat zijn trouwens twee verschillende eerste plaatsen; in de vorige generatie was Sony de marktleider in termen van verkoop, en had Microsoft de morele high ground. MS was de innovator (vooral dankzij Live), de new kid on the block. Hoezeer ze zichzelf ook in een aparte categorie willen stoppen, houdt Nintendo ze vandaag allebei bezet. Als ze bij Sony een beetje realistischer zijn geworden van de laatste jaren zullen ze ook geen aardschokkende resultaten verwachten van de Slim of PSP Go. Het gevecht om de tweede plaats is nooit zo bepalend. Of, zo zou ik durven zeggen, interessant.

In het algemeen denken we waarschijnlijk allemaal hetzelfde: de kaarten zijn gedeeld, en er zal een PS4, Xbox 1080 en Wiiwii voor nodig zijn om ze opnieuw te schudden. Dat zal het echte nieuws zijn. Trouwens: 'Wiiwii'? Ik wil ze niet op ideeën brengen.

Behalve in Japan zit Microsoft safe. Tenzij een losgeslagen Steve Ballmer bij de volgende E3 op het podium verschijnt in een vloeiend gewaad en een waterpijphoed. Zeg nooit nooit. Awel ja, qua viral marketing zal het nog hélpen ook.

Jasper: Daar zeg je iets heel interessants, Nico. Aan het begin van deze generatie dacht ik namelijk dat de strijd om de tweede plaats wel heel belangrijk zou worden, niet zozeer als strijd om market share, maar wel om welke filosofie de bovenhand haalt. Dit is (en ik gebruik zeer bewust de tegenwoordige tijd) de eerste consolegeneratie waar we met vijf apparaten zitten (de drie welbekende consoles en de twee portables) die elk wel vast hangen aan een compleet andere filosofie over wat de toekomst van games moet worden. Nintendo's standpunt heeft geen uitleg meer nodig neem ik aan, het verschil tussen Microsoft en Sony des te meer. Tussen die twee ligt het verschil meer bij welke prioriteiten die ze stellen.

Microsoft heeft zijn X360 altijd als een gamesysteem eerst gezet, en pas tweede als multimediahub. Sony echter probeerde voor de lancering van de PS3 hun console zo weinig mogelijk een spelcomputer te noemen. Het was een supercomputer, een multimediahub, een blu-ray speler en oh ja, je kon er ook games op spelen. Het eerste model van de PS3 dat indertijd getoond werd door Ken Kutaragi had zelfs meerdere netwerkpoorten omdat de 'console' ook als netwerkrouter moest kunnen dienen. Dit denken is ongetwijfeld in het hele hardware design van de PS3 geslopen en kan volgens mij verantwoordelijk geacht worden voor het hoge prijskaartje en de zeer vage marketing tijdens de lancering.

Nadat Sony merkte dat de mensen helemaal geen nood hadden aan wat Kutaragi ons had getoond, zijn ze aan het werk gegaan aan een nieuwe strategie. En om even terug te keren naar het onderwerp van vandaag: dat is wat we nu zien gebeuren met de PS3 Slim. Een PS3 met een nieuw, misschien wat vriendelijker design, een acceptabele prijs, geen optie meer om Linux te installeren en, misschien wel het duidelijkste teken, Sony marketing mensen die benadrukken dat ze de PS3 Slim vooral als gamesysteem zien. Een complete ommekeer vergeleken met drie jaar geleden en meer in lijn met wat Microsoft al heel de tijd doet.

Dus misschien kunnen we zeggen dat de strijd om de toekomst van de industrie gestreden is. De koers voor de komende 5-10 jaar ligt vast, Sony heeft de handdoek in de ring gegooid en is volledig overgestapt op het model van Microsoft, terwijl Nintendo hun eigen ding doet.