Roundtable 08: Jongeren versus de media

Als je wil blijven bestaan in deze markt is het belangrijk dat je dingen doet die anderen niet doen, zodat mensen je product interessant vinden. Dit betekent weliswaar niet dat we zomaar om het even wat zullen posten. Zoals ik in een eerdere Roundtable al reeds verklaarde worden games nog altijd niet als een volwaardig narratief medium aanvaard, omdat ze vaak overkomen als kinderachtig voor het grote publiek. Het is daarom aan zowel de ontwikkelaars als de verslaggevende tak om op een zorgvuldige en tactvolle manier om te gaan met expliciet gewelddadige content. Hierin ligt onze verantwoordelijkheid, en niet in het censureren van bepaalde fragmenten van een game omdat ze onze jeugd zouden corrumperen.

Zoals de filosoof Jean Paul Sartre omschreef in zijn werken is de mens niet langer gedetermineerd. De existentie komt voor de essentie, waardoor de mens zelf de vrijheid krijgt om keuzes te maken. Maar door deze keuzevrijheid is hij evenzeer verantwoordelijk voor wat hij doet, aangezien hij niet langer gedetermineerd is. Dus iedere keer iemand iets doet en daarna de schuld geeft aan een videogame, lult hij zwaar uit zijn nek en wist hij wel degelijk wat hij deed en is dus ook zelf verantwoordelijk voor zijn daden.

Maar ik ga stoppen, eens ik over filosofen begin is er geen houden meer aan.

Steph: Ik herinner me nog... Dat ik in schoolverband als 16-jarige naar Londen trok. Daar lag de game Roadkill voor de PS2 - ver van een topper - in de winkels voor maar tien pond, en dat kun je niet laten. Dus ik loop ermee naar de kassa en er wordt prompt naar m'n identiteitskaart gevraagd. Oeps, geen 18? Sorry knul, dat betekent ook geen game.

De UK is ook ver van het enige land dat de PEGI codes zo serieus neemt. Het uiteindelijke verschil met landen zoals België? Niets, want tenzij je een extreem labiele persoon bent die stemmen in zijn hoofd hoort en zo nu aan dan aan zelfverminking doet, heb je wel het verstand om niet te gaan nadoen wat je in een game ziet. Games don't kill people, people kill people.

De PEGI codes blijven natuurlijk belangrijk en een leeftijdswijzer is sowieso altijd handig. Maar games-media hebben volgens mij niet de taak om bepaalde games achterwege te laten omdat de doelgroep grotendeels te jong is, rekening houdend met de PEGI codes. Je weet toch dat er minderjarigen zijn die het gaan kopen.

Hell, ik vind het zelfs een verplichting dat alle games-media dit doet. Hoe gaan mensen anders weten precies hoe erg de game is? Twee games met een 16+ rating kunnen vaak zeer sterk uiteenlopen qua expliciete content. Zo hebben zowel Valkyria Chronicles en Call Of Juarez: Bound In Blood een 16+ rating. Maar waarom? De cell-shaded Valkyria Chronicles zou ik persoonlijk nooit strenger maken dan een 12+, terwijl Call Of Juarez met zijn FPS-geweld en suggestieve dialogen zijn rating dan weer dubbel en dik verdient.

Het is aan ons om te zeggen hoe de vork echt op de steel zit. PEGI plakt er enkel een cijfer en enkele icoontjes op, stel dat wij dat eens zouden met onze (p)reviews? Boem, een 7, point final. Ja, wij hebben verplichtingen, verplichtingen om ongediscrimineerd elke game onder handen te nemen.

Nico: Het is dat kinderen, naast vrijheid van denken, onschuld en energie, ook de slechtste eigenschappen van de mens belichamen, hè. Ze kunnen destructief zijn, onattent, bevooroordeeld. De redelijke zorg is niet dat een verwarde mens een zot idee opdoet in games, eerder dat die slechte eigenschappen erin bewierookt lijken te worden. Nu, of zo'n dingen op die manier schadelijk zijn voor jonge ogen, ik denk van niet. Het doet meestal íéts met mensen, iets dat kan instaan voor schade, maar waarschijnlijk iets anders is. Nieuwe woordenschat; de vrijheid van geest om geen taboes te verdragen, in het beste geval.

Het pad ernaartoe daarentegen is een soort kaart van alle slechte invloed die wel uitgeoefend wordt. Voor mensen zonder manieren is pubers (en jonger) overtuigen met luide onzin de makkelijkste manier om een bestaan bijeen te schrapen. De marketing is te agressief; hij werkt beïnvloedender dan alle gamegeweld tezamen. Doelgroepen leren mensen aan in klieken te denken door hen als kliek aan te spreken. Met een beetje aanpassing kan marketing de wereld verklaren aan een mens, hè. Een particulier wordt er alleen een koudere mens van. Dat is geen kleine schaduwzijde.

Tegelijkertijd kan je ook alleen maar iets doen bij de verkoopsdaad zelf; PEGI territorium. Ergens anders zijn er eerst technische uitdagingen - ik ben een twintiger, maar voor sites met een leeftijdsgrens ben ik al jaren geboren op 1 januari 1960-70, de snelst ingevoerde geboortedatum waarmee je binnen kan. Met een fysieke publicatie zou je een tweede, opgekuiste editie kunnen uitbrengen maar die verwart de inkopers alleen maar. Groter gezien, als je nog ergens anders wil gaan sleutelen, dan moet je maatschappelijk architect gaan spelen. Dat kan erger aflopen.

Soit, als je kijkt naar hoe de bredere wereld ermee omgaat, dan zie je dat het merendeel van W-Europa al vrij relaxed beslist heeft hoe ze het willen hebben. Betreur de daden van de enkeling, en voor de meerderheid van nieuwsgierige deugnieten: boys will be boys. Ik denk dat ik vrij gerust kan zijn.

Karsten (Chief): Ik kan in deze discussie alleen maar voor mijn eigen winkel spreken natuurlijk, en bij Chief is dit onderwerp helemaal geen issue, daar we ons in de eerste plaats op de volwassen (een ruim begrip, overigens) gamer richten. Uiteraard zijn wij blij met elke lezer die niet in deze categorie thuishoort, maar we gaan onze stijl (verwacht van ons geen turbotaal) en redactionele beslissingen altijd afstemmen op die volwassen gamer. (Zelfs onze kids-rubriek is gericht naar ouders en niet naar hun kinderen.)

Games als Modern Warfare 2 en Manhunt komen dus zonder twijfel aan bod. Sterker nog: ondergetekende heeft begin dit jaar zelfs het illustere Bonetown (een humoristische game over seks die echt wel niet geschikt is voor kinderen) besproken. Oké, dat leek ons vooral grappig om te doen, maar we hebben er wel meteen mee bewezen dat een 'adult' game perfect op een serieuze manier kan worden besproken zonder dat je ook expliciet dingen moet gaan tonen die voor eeuwig in het netvlies van onschuldige kindertjes worden gebrand.

Over de stijl van andere bladen wil ik mij niet uitspreken, maar het is duidelijk dat de meeste (zo niet alle) gamebladen in de Benelux zich niet exclusief op kinderen richten en dus aan zichzelf verplicht zijn om elke game (en zeker giganten als Modern Wafare 2) te bespreken. Dat hun lezerspubliek grotendeels uit minderjarigen zou bestaan, hebben zij maar gedeeltelijk in de hand. En natuurlijk mogen zij over het spel praten, dat doen die koters immers ook. Of minderjarigen het spel al dan niet te spelen krijgen, is niet de verantwoordelijkheid van de bladen. Zolang er geen wetgeving bestaat die zegt dat Modern Warfare 2 in de winkel niet naast The Sims 3 maar in een eigen 18+-hoek moet liggen, zal dat zo blijven.