Roundtable 10: Social Gaming

Jasper: De populariteit van Social Games is misschien vreemd voor buitenstaanders maar geloof het van iemand die toch een jaar serieus verslaafd is geweest aan Tribalwars, een browsergame dat niet erg verschilt van wat je op Facebook tegenkomt, het is verbazend makkelijk om verstrikt te raken in het web. En het is ook daarom dat ik alle Facebook-apps als FarmVille, Mafia, etc allemaal meteen blokkeer. Voor mij is Facebook dus volledig social game vrij.

Is het de toekomst van games? Misschien voor die doelgroep, ja. Maar ik denk dat we in de laatste maanden wel gemerkt hebben dat casual games terug minder populair aan het worden zijn bij developers en dat ze doorhebben dat games maken voor een hardcore publiek nog veel geld in het laatje kan brengen. Ik denk dus niet dat we plots Grand Theft Auto Facebook-edition zullen zien (wacht, schrap dat, dat zie ik juist wel gebeuren...maar je snapt m'n punt wel). Casual games en hardcore games zullen niet snel versmelten. Ze vertegenwoordigen allebei gewoon twee uitersten van een markt die niet alleen spectaculair groeit, maar ook een steeds diverser publiek bereikt. En dat is noodzakelijk als we willen dat games een blijvende culturele impact maakt. Iedereen klaagt wel over Michael Bay-films, maar waar zouden films nu zijn moesten alle films van het Duits Expressionistische type zijn?

Odin: Facebook: het is me wat. Vroeger moesten we allerhande misleidingtactieken toepassen om de identiteit van de nieuwe vriendin van je vriend te achterhalen en moest je zo snel zijn als de wind om enkele persoonlijke foto's uit iemands portefeuille te kunnen weggrissen, terwijl dergelijke zaken ons nu op een gouden schoteltje worden aangeboden. Naast dat alles zijn er natuurlijk ook de social games. Aangezien tegenwoordig zowat iedereen beschikt over Facebook en je verder niets moet aankopen, kan iedereen onmiddellijk dergelijke games beginnen spelen.

Dingen zoals FarmVille of MafiaWars (en tegenwoordig zelfs FishVille en andere kopieën) hebben me persoonlijk amper 5 minuten kunnen bezighouden (de talloze prikbordmeldingen nog veel minder) aangezien ik net als Edelbert niet echt inzie wat sommigen er zo leuk aan vinden. De games van tegenwoordig staan toch al veel verder dan dat? Maar soit, ik ben dan ook iemand die nooit iets in MMO's heeft gezien. Waar ik wel een serieuze voorstander van ben zijn de klassiekers zoals Tetris en Pacman die in een nieuw jasje zijn gestoken. Het is gewoon bijzonder leuk om dankzij een overzichtelijke scorelijst te zien wie van je vrienden allemaal al het spel gespeeld hebben en welke score ze daarbij hebben gehaald. Als je er na talloze frustrerende en zweterige uren eindelijk in bent geslaagd om nummer 1 te worden, is de voldoening groot. Bovendien ontvangen je vrienden een melding daarvan, en zo worden ze aangemoedigd om op hun beurt je score te verpulveren. Eén aspect van hardcore gaming, namelijk het competitief spelen, zit dus meer in dergelijke games dan je op het eerste zicht zou denken.

Zoals het er nu aan toe gaat zullen spelers van social games weinig tot nooit de overstap maken naar consolegaming, tenzij ontwikkelaars van grote games effectief reclame beginnen te maken via social games zoals Maarten reeds aanhaalde, want ik denk dat velen onder hen gewoon niet op de hoogte zijn van wat de game-industrie momenteel allemaal al te bieden heeft. Maar zelfs al gebeurt dat niet; het belangrijkste is dat ze op hun eigen manier met het fenomeen gaming bezig zijn en dergelijke games helpen dan ook om het medium naar een ander publiek te brengen. Terwijl zij hun plantjes water geven zullen wij wel met z'n vieren horden zombies te lijf gaan. Ieder z'n ding zeg ik dan.

Michaël: Ik ben het niet eens met je Jasper, zoals steeds :-) Ik kom ook van de Tribalwars generatie, sterker nog: ik heb Planetarion, Deep Blue en al die browsergames meegemaakt. Het was intens, het was een leuke sociale ervaring (met guilds, clans, community fora, veel emoties) en het was voordat er echt oerdegelijke graphics beschikbaar waren. Het was één van de heimat van de games, een culturele evolutie, maar het werkte wel. Naar mijn aanvoelen is er uit de Planetarion-era een economische realiteit ontstaan die besefte dat er ruimte was voor volledige MMO's zonder de browser.

In tegenstelling tot wat je beweert hebben devs de casual games niet afgezworen naar mijn mening. Onlangs nog heeft Electronic Arts Playfish verworven, de ontwerper van Who has the Biggest Brain, Word Challenge en Pet Society. Bovendien ontwikkelen ze nu een titel die enkel en alleen voor social networking bedoeld is. De reden waarom ze dit doen is uiteraard om op termijn een breed gamma aan producten aan te bieden dat aan een hele schare gamers tegemoet komt. We gaan spreken van MySims voor de allerkleinsten die op de jonge netwerken zitten, Fifa Online dat uitgebreid wordt naar sociale netwerken die jongens in hun tienerjaren gaat bespelen en waarom geen communities op maat bereiken? Waarom zou een gigantische community studenten geschiedenis geen game aangeboden krijgen die je op ontdekkingstocht stuurt doorheen het verleden?

Devs ontwikkelen ook meer en verder aan hun bestaande titels, een feature die we ook uit hardcore games kennen. Onlangs nog werden er ettelijke miljoenen ingezameld via social games voor Haïti, iedere gebruiker die 1 euro geeft zal op termijn wel doortellen uiteraard. Met valentijn ga ik vast en zeker ook mijn vriendin een boeketje bloemen kunnen sturen, het wordt persoonlijk, er wordt aan gewerkt. De grote schare hardcore titels van onlangs wijd ik aan de kerstperiode en aan de verruiming van het medium games :-) en verruiming gaat in de economische realiteit ook vaak genoeg gepaard met cross-overs, een versmelting tussen twee genres. Kijk naar World of Warcraft dat binnenkort een betalende Facebook applicatie lanceert om je items en achievements te tonen, maar ook om de auction house vanuit het spel zelf over te brengen zodat je tijdens je werkdag je potions voor diezelfde avond kan aanschaffen.

Uiteraard, de 'social' titels bevatten niet allemaal de diepgang van een Final Fantasy, maar de echte voldoening van de gamer zit hem uiteraard in het sociale, de verruiming van de realiteit van de gamer als het ware. Goed, ik kan vijfduizend ruimteschepen naar mijn zus haar lief sturen en zijn asteroids stelen, dat gaat op persoonlijk gebied veel meer impact hebben dan maandagochtend op de speelplaats stoefen over je eerste kill van de Lich King in World of Warcraft. Planetarion als Social Game trouwens...een gat in de markt and I claimed it!

Jasper: Maar, Michaël, we zijn het helemaal niet oneens met elkaar! Mijn punt was niet dat casual games volledig zullen verdwijnen, mijn punt was dat casual games, met social games daar als onderdeel van, hun plaats en hun doelgroep gevonden hebben en dat de uitgevers dit begrijpen. Veel bovenstaand commentaar kan je herleiden naar een vrees dat developers het hardcore publiek zullen achterlaten om het grove geld te verdienen in de casual markt. En dat is ook een trend die we de laatste jaren zagen toen uitgevers plots begrepen dat de Wii een groter succes was dan ze hadden verwacht en plots veel meer resources besteedden aan development voor het platform. In de laatste maanden hebben diezelfde uitgevers (ik denk aan EA en Ubisoft) begrepen dat het zo niet werkt en dat casual games niet de gans met de gouden eieren is die ze dachten dat het was. Ondertussen verschenen er ook hardcore games, zoals Borderlands, Mass Effect 2, Bayonetta, die veel succes kenden. Nu dat de uitgevers gewend zijn aan de nieuw ontstane markt die DS, Wii, Facebook, iPhone, etc ons bracht, en ze niet meer panikeren om al het geld dat ze dachten te missen, beseffen ze dat beide markten kunnen cohabiteren. Je gaf het voorbeeld van Electronic Arts dat PlayFish opkocht, maar dat versterkte mijn argument juist. De vrees onder veel hardcore gamers is dat Electronic Arts plots Visceral Games van Dead Space 2 zal halen om hen te dwingen aan social games te werken. Die vrees is ongegrond. Visceral Games doet zijn hardcore ding, PlayFish doet zijn casual ding, en Electronic Arts breidt zijn markt uit. Win-win voor iedereen.

Nu, persoonlijk zeggen social games me niets meer op dit moment. Ik heb lang genoten van Tribalwars maar toen ik op een avond mijn toenmalige vriendin even alleen liet aan tafel omdat ik een nieuw dorp op een pas-gelanceerde wereld moest starten op een bepaald tijdstip om een ideale aanvalspositie te verkrijgen voor mijn stam in die wereld besefte ik dat het mijn leven aan het overnemen was. Sindsdien zweer ik dat soort games af. Net zoals MMORPG's trouwens. Maar dat betekent absoluut niet dat ik beide vormen van games niet zie als gelijkwaardige vormen van games.

Michaël: Yep, die synergie tussen beide markten vind ik dus heerlijk. Als developers dat goed uitspelen, kan je volgens mij zowel aan casual als hardcore games een meerwaarde gaan geven. De WoW Facebook app bijvoorbeeld spreekt voor zich, het feit dat gewone gamers op elk moment aspecten van hun videogame kunnen benutten is een killer feature. Vergelijk het met een guildforum, een groep maten die ook tijdens de dag met elkaar willen praten over hun game (en relevante andere interesses). En ook casual games moeten zich zien te specialiseren in een steeds competitievere markt, door features toe te voegen, uitbreidingen te maken en extra diepgang te voorzien, al dan niet met behulp van microtransacties en advertenties, ga ja een uniek publiek bereiken en blijven boeien.