Saw II: Flesh & Blood
Do you want to play a game?
Met het spel zal je ongeveer 6 uur bezig zijn, en als je er daarna nog niet genoeg van hebt kan je proberen om bij bepaalde puzzels je reeds behaalde tijd te verbeteren, of om ze op een hogere moeilijkheidsgraad te proberen. Verder heeft het spel ook een zeker exploratiegehalte, aangezien er audiocassettes, puzzelstukjes, Billy poppetjes en documenten verspreid liggen doorheen de levels, al dan niet op verborgen locaties. Deze leveren je niet alleen voldoening op als je ze allemaal gevonden hebt, maar de tapes en documenten zorgen er ook voor dat je het verhaal beter kunt begrijpen.
De documenten zijn file cases die zowel slachtoffers als politieagenten beschrijven, en de cassettes zijn getuigenissen van agenten die onder andere onderzoek verrichtten naar Jigsaw. Ze geven je een heleboel achtergrondinformatie en helpen je om het mysterie van de moord op je vader op te helderen. Dat alles verwijst bijna voortdurend naar de films, zaken die echte Saw-fans zeker en vast zullen weten te appreciëren. Tijdens de laadschermen worden er bijvoorbeeld ook quotes uit de films getoond. Gamers die totaal niet bekend zijn met de personages uit de films zullen het achtergrondverhaal echter niet zo makkelijk kunnen volgen, aangezien er quasi niets wordt uitgelegd.
Maar de fans zullen met nog iets zeer tevreden zijn: het feit dat het spel afgrijselijk goor kan zijn en dus niet zo aangenaam is om naar te kijken. Wat dacht je van vissen naar een sleutel in een toiletpot, terwijl er een vijftigtal vlijmscherpe naalden in rondzwemmen? Je komt bovendien vaak dodelijke constructies tegen, die niet alleen voor jou bestemd zijn, maar ook voor andere gevangenen van Jigsaw, die er namelijk een sport van heeft gemaakt om allerhande criminelen op gepaste wijze te straffen voor hun daden. Soms gaat het zelfs zo ver dat je als speler de keuze hebt om jezelf te redden door een puzzel op te lossen, of een persoon die je eigenlijk totaal niet kent. Da's wat anders dan kiezen welke kleren je gaat aandoen in pakweg Mafia II, hé?
Hoewel uitgever Konami de Saw-games graag naast de Silent Hill-franchise zou zien staan wat hun horroraanbod betreft, heeft die eerste reeks toch duidelijk een minder groot budget gekregen. Saw II: Flesh & Blood is geen streling voor het oog en speelt nogal stroef, laat dus meteen duidelijk zijn dat je geen opgepoetst product moet verwachten dat afgeleverd wordt op een gouden plaatje. Maar dat kan je natuurlijk niet echt verwachten van een spel dat amper een jaar in ontwikkeling is geweest. Hoewel ook de geluidskwaliteit niet bepaald optimaal is, valt de soundtrack zelf wel te pruimen. De muziek versterkt het griezelige sfeertje, samen met de creepy geluidseffecten en de redelijk geloofwaardige voice-acting. Verdorie, waarom had ik dit spel nog niet op Halloween!
Wat omgevingen betreft beland je voortdurend van de ene kamer in de andere waar het volgende dodelijke gevaarte je alweer staat op te wachten. Je moet vaak door obstakels heen kruipen (soms zelfs met pijnlijke glasscherven op de grond), en om dat te bereiken moet je achtereenvolgens de linker- en rechtertrigger indrukken. Ook dien je gebruikte maken van de bewegingsgevoelige controller om op balken te balanceren. Alweer zaken die wat weg hebben van Heavy Rain.
Hoewel je hier en daar een zijkamertje in kunt duiken is het spel bijzonder lineair, afgezien van een beperkt aantal keuzes die je moet maken tijdens de overdreven gescripte gebeurtenissen. Wel leuk is dat bepaalde keuzes die je maakt doorheen het spel voor een ander einde zorgen, maar dat is iets wat we tegenwoordig vaker en vaker tegenkomen - en daarbij moet ik alweer naar Heavy Rain verwijzen. Je doorkruist voornamelijk een oud vervallen hotel en een aantal duistere kerkers, omgevingen die je na een tijdje eigenlijk wel beu bent gezien. Het spel is over het algemeen vrij donker, wat soms storend kan zijn maar natuurlijk wel voor de nodige paranoia kan zorgen. Soms is de duisternis zelfs een heus spelonderdeel, zo zijn er puzzels waarbij je gebruik moet maken van een zwakke zaklamp om bepaalde hints te vinden.
De productiewaarde van het spel ligt redelijk laag en dat merk je. Rasechte Saw-fans zullen de vele verwijzingen naar de films leuk vinden, zowel wat het verhaal als de talloze folteringen betreft. Het geluid slaagt erin een deftige ervaring af te leveren, maar hoewel er enkele leuke puzzels zijn wordt het spel al snel repetitief en lineair, wat ervoor zorgt dat je het na enkele uurtjes definitief in een hoek van je gamekast zult opbergen. Aan te raden voor echte Saw-fans of gamers die graag wat puzzels voorgeschoteld krijgen die niet te moeilijk maar ook niet te makkelijk zijn en geen aanstoot nemen aan de herhaling. Indien je echter gewoon een geslaagde horrorgame zoekt zijn er veel betere spellen op de markt te vinden, en mag je onderstaande 6 als een 5 of misschien zelfs 4 lezen.