Sega Rally Online Arcade

Ondanks het aanbod van deze vier modes, zal de solo ervaring waarschijnlijk niet langer boeien dan de tijd die je nodig hebt om alles vrij te spelen. Gelukkig is er ook de optie om iets socialer te werk te gaan. De offline multiplayer bestaat uit een een selectie split-screen modes voor twee spelers: Race, Domination, Knockout, Time Lag, Classic Battle en Touring Battle. Leuke variaties op eenzelfde thema: blijf voorop staan en je wint. Er is echter één aspect waar ik geen vat op krijg: waarom is de split-screen verticaal? Niet dat het een onoverkomelijk frustratiepunt is, maar kon er echt geen optie af om te wisselen naar een horizontale onderverdeling?

Hoe dan ook, de online variant bouwt hier mooi op verder en laat races toe tot zes personen, met of zonder A.I's. De kans is groot dat je hier de meeste tijd zult spenderen. De verbinding bleek enorm stabiel en het vinden van enkele kandidaten vroeg geen enkele moeite. Nu nog hopen dat het online volk niet te snel wegslinkt. Voor wie het interesseert: ja, online kreeg ik mooi mijn eigen kont aan me overgeleverd. Wat race games betreft, ben ik nooit echt een persoon geweest die de leaderboards topt.

Om nog even vlug enkele cijfertjes te delen: in alle modes - behalve Classic - beschik je over een totaal van elf wagens en vijf parkoers. Qua geografisch aanbod of garage inhoud is het dus niet bepaald de omvang van een Gran Turismo game, wat je eigenlijk ook niet mag verwachten voor zijn prijs.

Wat het grafische aspect betreft: het arcade gevoel druipt gewoon van het scherm. De felle kleuren, de speelse settings, het spaarzame gebruik van blur- en grit-filters... Zelfs de omgevingen lijken alsof ze uit een Mario Kart game komen - geen onderverdeling volgens naamgeving van bekende parkoers, maar gewoon een alles omvattende titel zoals 'Canyon' of 'Tropical'. Het oog voor detail is ook wel een vermelding waard: overvliegende straaljagers, passerende locomotieven en lopende melkfabrieken die de weide bevolken. Het zijn de kleine dingen die het hem doen.

Hetzelfde kan gezegd worden over de wagens. Hoewel het niet de meest gedetailleerde selectie vierwielers is dat ik ooit over mijn netvlies zag knallen, is het zeker voldoende voor hun doeleinden. Eventjes doorheen de modder scheuren laat nog altijd mooie sporen na en zal tegelijk je glimmende laklaag herbepleisteren met een chocoladebruine tint. Van een schademodel is er echter nog altijd geen sprake. Ook de modificatie mogelijkheden van je wagen zijn in één woord samen te vatten: onbestaand - zelfs kleurkeuze kon er niet af. Tuning fanaten zijn bij deze gewaarschuwd! Gelukkig kan je wel nog kiezen of je automatisch al dan niet manueel schakelt.

Ook de muziek is volledig gewikkeld in dat typisch zorgeloze sfeertje: opzwepend en synthetisch. Het soort gedreun waarbij je slechts je ogen moet sluiten om alle hyperactieve, pulserende lichtjes van een arcadehal voor de geest te halen. Irritant, aanstekelijk of juist beide? Dat zal afhangen van je persoonlijke aanvraing met dergelijke type games. Voor anti-arcade mensen, een troost: eenmaal je goed en wel in een race zit, heb je haast geen aandacht meer voor de muziek. De decibelproductie van de wagens zelf is trouwens verrassend uitgebalanceerd, in meeste racegames overstemt dat juist alle andere audio. (Voor de connaisseurs onder jullie die juist wél meer motorgeronk willen horen, zet gewoon de SFX-bar in het opties menu wat hoger.)

De aankondigingsstem is ook zo retro als een België met een regering, iets wat enkel bijdraagt tot de ervaring.