Shantae and the Pirate's Curse review
Kapsel zonder kapsones.
Je kan echt immens veel met je haar doen. Korte snit? Geen probleem, tondeuse erin. Rode lokken? Even verven en 't is gepiept. Final Fantasy cosplay? Drie tubes haargel en klaar. Je kan het zo gek niet bedenken of het is mogelijk. Er is echter altijd iemand die het net dat beetje verder moet drijven. Zoals bijvoorbeeld Shantae, de heldin van Shantae and the Pirate's Curse. Zij gebruikt haar haar namelijk als zweep.
In 2002 lanceert Shantae voor de Game Boy Color. Het tijdstip is ietwat ongelukkig, want op dat moment is de Game Boy Advance reeds een jaar uit. Het debuut van de wulpse geest in de fles is dan ook geen commercieel succes. Critici zijn echter lovend en de eerste Shantae wordt al snel een cultklassieker. Na een aantal geschrapte vervolgen lanceert in 2010 Shantae: Risky's Revenge, enkel als DSiWare verkrijgbaar. Ook deze titel krijgt veel bijval en wordt later naar pc en iOS overgezet.
Na de gebeurtenissen in Risky's Revenge heeft Shantae haar magische krachten verloren. Een perfecte gelegenheid voor ontwikkelaar WayForward om een ander soort gameplay aan te boren. Na twee delen gooit de ontwikkelaar het over een andere boeg om niet telkens in dezelfde formule te vervallen. In Shantae and the Pirate's Curse worden elementen uit de Metroid reeks gebruikt, waarbij alles rond de combinatie van wapens en lenigheid draait.
Net zoals Samus verzamelt Shantae doorheen haar avontuur voorwerpen waarmee je eerder onbereikbare gebieden kunt betreden. Denk aan een piratenhoed waarmee je een eindje zweeft of een kanon waarmee je een drievoudige sprong uitvoert.
Metroid is echter niet de enige reeks waar WayForward de boter bij haalt. Zo doet die backflip erg denken aan die uit Castlevania. En dat haar dat als zweep dient; is dat niet gewoon de Vampire Killer? Als je vier hartvormige inktvisjes verzamelt, wordt je levensbalk met één hartje uitgebreid. Dat klinkt je vast en zeker ook wel bekend in de oren. Het zou echter oneervol zijn Shantae and the Pirate's Curse als louter een samenraapsel van gameplaymechanieken te omschrijven. Er wordt weliswaar dankbaar van elementen uit andere reeksen gebruik gemaakt, maar toch heeft de game een eigen identiteit.
In tegenstelling tot haar grote voorbeelden is Shantae namelijk een stuk grappiger. Het gekibbel tussen Shantae en haar aartsvijandin Risky Boots bereikt zijn hilarische hoogtepunt nu ze moeten samenwerken. Of wat dacht je van een baas die doodleuk vertelt dat het 'baas zijn' zijn bestaansreden is? De vele referenties naar films toveren je ook meermaals een lach op het gezicht.
Tijdens het doorspitten van de kerkers vergaat het lachen je al snel. De game is namelijk verdomd pittig. Aanvankelijk loopt alles van een leien dakje en zwiep je gezapig de ene vijand na de andere van het scherm. En dan schiet de moeilijkheidsgraad plots de hoogte in; vijanden brengen ongemeen veel schade toe en de platformactie vereist heel wat vingervlugheid.
Je kan jezelf wel met drankjes en andere voorwerpen genezen, maar je gebruikt ze veel sneller dan je ze verzamelt. Hierdoor moet je af en toe de tijd nemen om edelstenen te grinden zodat je genezende voorwerpen kan kopen. Ook moet je geregeld terug naar eerder bezochte gebieden, wat door een gebrek aan volwaardige teleportatiemogelijkheden wel even duurt. Dit alles haalt enigszins de vaart uit een anders snelle game.
Shantae and the Pirate's Curse is een als een gewaagd kapsel. De snit is gebaseerd op klassiekers zoals Metroid en Castlevania. WayForward vergeet weliswaar een aantal stukken bij te knippen, maar je let vooral op het gekke kleurtje dat de ontwikkelaar aan de vertrouwde snit toevoegt. Als je ook wanhopig op een nieuwe Metroidvania voor de Wii U of Nintendo 3DS wacht, dan zal Shantae's piratenavontuur zeker je honger stillen.