Shaun White Snowboarding: World Stage

Het realisme steekt de kop op wanneer je na een sprong terug op de grond moet landen. Je moet steeds opletten dat je snowboard recht naar voren mikt, anders zul je de natte sneeuw uit je bilspleet mogen peuteren. Aan de andere kant is grinden dan weer kinderspel doordat de baren vol lijken te hangen met lijm. Het is werkelijk onmogelijk om tijdens een grind te vallen, en dat is zeker leuk voor de jongere gamers. Wij hadden liever wat minder magnetisme ondervonden tijdens onze afdaling op een of andere trapleuning.

Grafisch lijkt World Stage ontzettend op zijn voorganger. De omgevingen zijn voornamelijk – verrassing – wit doordat alles met sneeuw bedolven is, maar zo nu en dan kom je ook enkele kleurrijke dingen tegen in de achtergrond. Zo is de Eiffeltoren tijdens je afdaling in Frankrijk mooi verlicht, terwijl je zo nu en dan ook opvallende reclameboodschappen tegenkomt. Aan de andere kant lijken de juichende toeschouwers bij je aankomst gemaakt te zijn van rottende, stukgeslagen rijstkoeken. Over het algemeen weet Ubisoft echter de juiste sfeer neer te zetten, met de hardwarelimitaties van de Wii in het achterhoofd.

Qua spelmodi is er ook niet veel nieuws onder de zon te vinden. Als eerste over de eindstreep glijden, een zo hoog mogelijk score binnen een bepaalde tijd halen en doorheen poortjes racen, Ubisoft breekt op geen enkel moment potten. Telkens wanneer je de vooropgestelde opdracht hebt volbracht stijg je enkele plekken op de wereldranglijst, met als uiteindelijk doel om nummer één te worden. De opbouw is uitermate simpel en je zult je nooit verloren voelen in menuschermen. Alle mogelijkheden zitten mooi verstopt achter objecten in de vertrekhal van een vlieghaven waardoor zelfs het kleinste kind in een mum van tijd aan een afdaling kan deelnemen. Tel daarbij op dat er in Shaun White Snowboarding zo goed als geen laadtijden te vinden zijn, en je hebt te maken met een erg toegankelijk spel.

Het nieuwe achievementsysteem zorgt voor wat meer diepgang en kan echte snowboardfans heel wat uurtjes zoet houden. Allerlei acties ontgrendelen extra's zoals nieuwe personages en kledij, maar verder dan dat gaat men niet. Toch is dit een welkome toevoeging gezien World Stage op geen enkele manier gebruik maakt van het internet, en je dus ook geen scores kunt vergelijken met vrienden. Wel zit er een offline multiplayer in het spel waarin je met maximaal drie vrienden aan de slag kunt gaan. Wij appreciëren het steeds meer wanneer ontwikkelaars deze optie nog eens in hun games stoppen, en dus sturen we straks een boeketje bloemen op naar Ubisoft.

De multiplayer zelf is leuk en volgt ongeveer hetzelfde pad als de singleplayer. Wel is het een beetje vreemd dat je geen twee Balance Boards aan je Wii kunt koppelen. Enkel het hotseat-principe is beschikbaar, wat wilt zeggen dat je om de beurt plaats moet nemen op het Balance Board. Wij waren het al gewoon om met ons personage op de witte plank naar beneden te glijden, maar net zoals in het eerste deel vergt deze manier van besturen best wat oefening. Eens je alles onder de knie hebt zwiep je echter als een volleerd snowboarder van de berg af. Verwacht niet dat je een dag later dezelfde skills gaat kunnen toepassen op de skipiste, maar net zoals bij de turntable bij DJ Hero of het drumstel in Rock Band geeft het Balance Board je op z'n minst een idee hoe de sport in het echt beoefend moet worden.