Silent Hill: Downpour

Eigenlijk zijn er bitter weinig horrorgames die ik kost wat kost enkel overdag wil spelen, gewoon om te vermijden dat ik sterf aan een hartaanval of aan de schaamte die me te beurt zou vallen wanneer ik merk dat ik de buren gewekt heb met mijn geschreeuw. Dead Space is zowat de enige game die ik in dat opzicht kan aanhalen. Het wordt dus dringend tijd dat ik me eens wat meer begin te verdiepen in het horrorgenre, op zoek naar de meest schrikwekkende games die ooit op deze aardbol tot stand zijn gekomen. Iets zegt me dat Silent Hill: Downpour, alweer het achtste deel uit de reeks, een goede plaats is om mijn ietwat vreemde queeste van start te laten gaan.

Silent Hill 4 was de laatste game uit de franchise die ontwikkeld werd door Konami zelf. Daarna hebben de Japanners de reeks uitbesteed aan verschillende externe ontwikkelaars. Verrassend genoeg werden die laatste games quasi even goed onthaald als de eerste vier. Deze keer zitten we echter weer met een onzekerheidsfactor opgescheept. Downpour is namelijk de eerste Silent Hill die ontwikkeld wordt door Vatra Games, een studio die zichzelf nog dient te bewijzen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het spel wat het verhaal betreft niets te maken heeft met de vorige games uit de reeks. Ideaal voor nieuwkomers natuurlijk. Ik kon alvast even aan de slag met het spel en dacht er het mijne van.

1 of 20

Beschrijving

Attribution

Downpour draait rond een zekere Murphy Pendleton, die één van de meest cliché filmgebeurtenissen aller tijden meemaakt. Hij wordt samen met een aantal andere gevangenen vervoerd in een truck, en juist wanneer ze door Silent Hill rijden vliegt het voertuig van de baan. Wat een ongeluk heeft die man toch zeg! De regio van Silent Hill waar hij terecht komt is nog nooit aan bod gekomen in de gamereeks, dus dat belooft heel wat verrassingen op te leveren. Naast het hoofdverhaal zullen er ook een aantal sidequests in het spel aanwezig zijn, maar daar weet ik het fijne nog niet van.

De makers zijn in ieder geval van plan om de reeks terug naar z'n roots te brengen. Dat betekent onder andere dat de mysterieuze andere werelden weer van de partij zullen zijn. Als er water in het spel verschijnt, weet je dat de echte wereld vermengd zal raken met een andere dimensie. Ik moest in de demo bijvoorbeeld een brandje blussen door een sproeisysteem aan te zetten, en voor ik het goed en wel besefte begon al het meubilair de lucht in te zweven. Klein neveneffectje. Fans zullen ook appreciëren dat er af en toe kleine verwijzingen naar de vorige games in het spel zullen zitten, ik denk onder andere aan graffiti op de muur.

Vervolgens moest ik een lange trap op, en even vreesde ik dat er geen einde aan zou komen. Niet dat ik dat zo erg vond op dat moment, aangezien ik te druk bezig was met onder de indruk te zijn van het 3D-effect. Jawel, Downpour zal speelbaar zijn met een 3D-brilletje en bovengetekende heeft die versie reeds kunnen uittesten. Sommige omgevingen waren in de demo duidelijk gemaakt met 3D in het achterhoofd, waardoor het opzetten van zo'n bril toch wel gerechtvaardigd leek te zijn. Helaas wordt het scherm er een pak donkerder door, en de vraag is natuurlijk in hoeverre het volledige spel coole 3D-effecten zal bevatten. Het derde persoonsperspectief is alleszins ideaal voor een 3D-game.

Ook Downpour zal naar goede gewoonte vechten afwisselen met allerhande omgevingspuzzels. De puzzels hebben verschillende moeilijkheidsgraden, zodat er voor ieder wat wils is. Veel puzzels draaien rond het op zoek gaan naar voorwerpen en het overhalen van allerhande schakelaars. Eigenlijk is er ook nog een derde pilaar waar het spel op steunt; het psychologische aspect. Waar ik op de trap al voor vreesde werd even later werkelijkheid: een gang die steeds langer werd terwijl ik erdoor stapte waardoor ik niet kon ontsnappen. Zeker omdat op de koop toe achter me één of andere duistere kracht me aan het achtervolgen was. Spelen met je hoofd is één van de sleutelelementen in Silent Hill en daar heeft Vatra Games absoluut niets aan veranderd, zoveel is wel duidelijk.

Na de duistere entiteit afgeschud te hebben en nog een aantal griezelige en vervallen kamers te hebben doorzocht gewapend met niets meer dan een zaklantaarn, kwam ik eindelijk buiten terecht. Maar daar wachtten de volgende gevaren me reeds op: monsters en gietende regen. Het spel zou geen survival horror zijn als je niet zorgvuldig zou moeten omspringen met de vuurwapens waarover je beschikt. Je kunt altijd slechts één geweer met je mee dragen, kogels zijn eerder schaars en bovendien kunnen alle wapens kapot gaan door ze veel te gebruiken. Vaak zal je aangewezen worden op het gebruik van mêlee-wapens die in de buurt rondslingeren, of gewoon op de mogelijkheid om het hazenpad te kiezen. Ik zou weten wat te kiezen als ik me in Silent Hill zou bevinden, eerlijk gezegd.

De soundtrack van het spel wordt gecomponeerd door Daniel Licht, die vooral bekend is door zijn muziek in de populaire serie Dexter. En hij is trouwens niet de enige muzikale bekende die van de partij is. De metalgroep Korn zal voor het themalied van Downpour zorgen. Leuk voor nieuwkomers, waarschijnlijk iets minder leuk voor de fans. Het is namelijk de eerste Silent Hill game die niet gecomponeerd wordt door Akira Yamaoka. Als dat maar goed afloopt…

Vatra Games heeft heel wat te bewijzen met dit spel, maar op het eerste zicht ziet het er een degelijke toevoeging aan de Silent Hill franchise uit. Mystieke omgevingen, op een psychologische en fysieke manier angst uitlokken en puzzels combineren met vechten zijn zaken die menig Silent Hill fan bekend in de oren klinken. Nieuwelingen krijgen dan weer een stand-alone verhaal voorgeschoteld, wat kan zorgen voor een vlotte introductie binnen de reeks. Ik ben alvast benieuwd naar het eindresultaat, en of ik wel degelijk overdag wat tijd ga moeten vrijmaken om ermee aan de slag te gaan.