Silent Hunter 5

De Twee Wereldoorlog herbezocht… Ach, kreeg ik maar een euro elke keer zoiets voorkwam in de game-industrie. Gelukkig gaat het hier eens niet om de zoveelste shooter, maar om een simulator. Toegegeven, het is al weer de vijfde in zijn reeks, maar gezien het haast de enige (bekende) is binnen zijn genre, kun je daar moeilijk iets tegen in brengen. Simulator games zijn een lastige categorie, altijd al zo geweest, zal altijd wel zo blijven. Ze zijn een uniek genre dat zonder verdere specificatie over elk type gameplay kan gaan. Het enige wat je weet, is dat de recreatie van de werkelijkheid een sleutelfactor zal zijn. Dus, voor de niet-kenners, wat is Silent Hunter? Wel, het is een duikbootsimulator. Eén groot voordeel voor de makers: concurrentie is geen probleem.

Team achter de game is Ubisoft Romania, eerder al bekend van Tom Clancy's H.A.W.X, Blazing Angels: Squadrons of WW II en de vorige Silent Hunter. De mannen hebben dus genoeg ervaring met fascis… euh, oorlogsgerelateerde praktijken. Fans moeten zich dus geen zorgen maken, de game ligt in goede handen. Bizar is wel dat het laatste deel alweer dateert van drie jaar terug en dat er toch nog enkele diehard fans zijn die klagen dat het nieuwe deel er te vroeg komt. Dat Left 4 Dead kritiek kreeg, tot daar aan toe, maar dit… Ach, het zal wel de minderheid zijn, geen niche game zonder extremisten natuurlijk.

Ubisoft Romania is trouwens ook goed op de hoogte van de hedendaags trends. Open werelden en keuzes die het verloop van de game beïnvloeden: ze gaan al een tijd mee en duiken steeds vaker op, zo nu ook in Silent Hunter 5. Het verlagen van de lineariteit, een vloek of een zegen? Enerzijds is er een gezegde dat luidt: "Vrijheid is blijheid." Anderzijds heb je een sim-game gebaseerd op een historisch event. We kunnen nu de metafysische toer opgaan en kijken tot welke graad het concept van 'tijd' al dan niet statisch of dynamisch is… Maar ik wil gewoon duidelijk maken dat de inhoud tot op een zeker punt niet meer historisch correct kan zijn. Hoewel de meesten hier nonchalant hun schouders bij zullen ophalen, durf ik wedden dat er enkele conventionele gamers hier aanstoot aan zullen nemen. Een gewaarschuwd man is er twee waard (en een gewaarschuwde vrouw minstens drie, naar ik heb horen zeggen).

Misschien nog even voor de duidelijkheid, in de game sta je achter het roer van een Duitse U-boot tijdens WO II. Voor mensen die zich de geschiedenislessen uit het vijfde middelbaar nog herinneren (of ooit de film U-571 hebben gezien), weten dat Duitsland met zijn U-boten een ware 'mare nostrum' in handen had. Het was een grote (en haast enige) troef van het Duitse leger. Toen de geallieerden eindelijk een manier hadden gevonden om deze zeeduivels te slopen, was ook de Duitse nederlaag een stapje dichterbij. Ergens wel een beetje luguber, niet? Uiteindelijk weet je dat je aan de verliezende kant staat…

Hetgeen we voorlopig al zagen van de dynamische campagne, speelt zich af in de Middellandse Zee, meer bepaald met Malta als punt van aandacht. We schrijven 1942, Duitsland is op weg naar het Midden-Oosten en is van plan om daar de olievelden in te palmen. Geallieerde aanvallen vanuit Malta slagen er echter in de bevoorrading van de missie te vernietigen. Jouw hoofddoel is dus om Malta te neutraliseren door als weerwraak hun voorraden onklaar te maken. Natuurlijk gaat de alliantie dit niet zomaar toelaten en krijg je al vlug het gedonder vanuit Gibraltar en Alexandrië op je dak. Aan jouw om de volgende stap te zetten, ga je recht op Malta af om eerst het land buiten spel te zetten, of schakel je eerst de versterking uit? Wat je kiest en hoe je het aanpakt zal vervolgens een invloed hebben op de rest van de campagne. Wat er allemaal naast Malta te beleven valt, kunnen we nu nog niet echt zeggen. We weten wel dat Silent Hunter 5 als subtitel 'Battle of the Atlantic' krijgt, wat toch weer het één en ander doet vermoeden.

De keuze van het jaar 1942 is trouwens geen toeval, het was één van de laatste tijdperiodes vooraleer de Enigma codes gekraakt werden. Hierdoor konden de geallieerden de Duitse radioboodschappen onderscheppen en zo het leeuwendeel van hun onderzeemacht naar de kelder van Davy Jones zenden.

Genoeg over het verhaal, eens kijken hoe sterk de gameplay op zijn zeebenen staat. Doordat het realisme zich zo sterkt uit in de manier waarop een sim-game gespeeld wordt, is de oorlogsvoering meer dan gewoon knallen op alles wat ronddobbert. Ongezien blijven en informatie vergaren over vijandelijke posities is van groot belang. Natuurlijk wordt ook de nodige hoeveelheid aan torpedo's er door gejaagd, rekening houdend dat het systeem heel wat meer finesse vraagt dan een simpele 'mik en klik'. Stealth gebruiken, de vijand flanken en het juiste moment afwachten is de aangeraden gang van zaken. Je moet rekening houden met zowel de snelheid van de vijand als de afstand tussen jullie twee om te weten hoe ver je de torpedo vóór het schip moet afvuren. Hoe verder je bent, hoe moeilijker, hoe dichter, hoe meer kans dat je zelf gekelderd wordt. Dames en heren, de essentie van klassieke oorlogsvoering op zijn best. Om zaken toch ietsje gemakkelijker te maken, werden enkele visuele hulpmiddelen toegevoegd. Via een soort radar kan je het doelwit en het traject van je torpedo opvolgen. Datzelfde traject wordt bijgestaan met verschillende genummerde canvassen, door deze mooi op te lijnen, wordt de kans op een rechtstreekse impact vergroot.

Om de speler nog meer te steunen op tactisch gebied, werd ook de kaart aangepast. Zo verschijnen vijandelijke schepen als een zwarte pijl die hun vaarrichting aanduiden. Elk schip zend dan ook nog eens twee detectiegolven uit: één voor de waarnemingsgrens en één voor de hydrofoon afstand. Als men zegt dat vroeger alles beter was, dan zijn dat mensen die duidelijk nog nooit over een UAV of een EMP gehoord hebben. Toch zou je met al deze hulpmiddelen menig Yahtzee situaties tot een goed einde moeten brengen.

Een andere grote vernieuwing vinden we bij de camerastandpunten. Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn. Deze keer zul je ook met de spreekwoordelijke Jan, Pier, Tjoris en Corneel in de kajuit zelf kunnen rondzwalpen. Vroeger was er enkel de mogelijkheid om van buitenaf je ijzeren walvis in de gaten houden. Nu kun je dus als kapitein zelf kuieren doorheen de claustrofobische gangen van je schip. Je kan naar eigen wens de bemanning checken, de zeekaart bestuderen of een kijkje nemen door de periscoop. De makers willen zo het maritieme gevoel nog sterker en vooral persoonlijker maken. Hoe uitgebreid de interactie zal zijn, is voorlopig nog onbekend.

De gameplay achterwege gelaten, hoe zit het met de rest? Grafisch gezien is er in ieder geval al mooi werk afgeleverd. De drawing distance is indrukwekkend en ook de grillen van moeder natuur worden met voldoende zorg weergegeven. Niet alles ziet er even gelikt uit, maar de belangrijkste zaken, zoals water, schepen en -natuurlijk- explosies zijn dan weer visueel aantrekkelijk genoeg om het geheel in balans te houden. Ook qua herspeelbaarheid zou de game wederom genoeg uitdagingen en afwisseling moeten bevatten om de speler uren aan het scherm gekluisterd te houden. Iets wat we liever eerst aan den lijve ondervinden.

Nog enkele cijfertjes om het af te leren? Zo'n 160 havens, een 70-tal luchtbasissen en 10.500 scheepjes die alleen of in één van de 250 konvooien zullen varen. De zogenaamde zeven zeeën mogen dan wel groot zijn, van eenzaamheid geen sprake.

Silent Hunter 5 kreeg de nodige grafische update en heeft een paar gameplay elementen toegevoegd die in mijn ogen -als buitenstaander van deze reeks- logisch, zij het niet noodzakelijk zijn. Het lijkt alvast een waardige opvolger te worden. Ik weet niet hoe de fanbase van het franchise hierover denkt, maar uit wat hierboven beschreven staat, zal het geen moeite zijn om een eigen standpunt in te nemen tegenover dit nieuwe deel. Duidelijk geen game voor iedereen, iets wat natuurlijk ook moet kunnen. De game kun je rond 4 maart in de rekken verwachten, alsook de review hier op Eurogamer.