Skater XL review - Loopt nog niet op wieltjes
Sketchy landing.
In onze Skater XL review probeert Michiel om na vijftien jaar eindelijk een kickflip te landen. Door enkele flinke tekortkomingen van de game blijkt dat echter een proces van veel vallen en opstaan.
Weinig sporten hebben meer van hun populariteit te danken aan videogames dan skateboarding. Tony Hawk's Pro Skater was bij zijn release in 1999 niet alleen een van dé toppers van dat jaar, maar zette met zijn strakke controls en legendarische soundtrack een hele generatie jongeren aan het skaten. Na enkele mindere titels verloor die serie de afgelopen jaren echter veel van zijn glans, en ook rond de Skate-games van Electronic Arts is het al geruime tijd stil. Easy Day Studios probeert nu het genre nieuw leven in te blazen met Skater XL. Daarin voer je geen ellenlange, onrealistische combo's uit zoals in andere skateboardgames. Skater XL is een simulatiegame, waarin de nadruk ligt op het oefenen van nieuwe tricks en die op je eigen creatieve manier uitvoeren. Daarin slaagt de game wonderwel, maar de hoeveelheid ondersteunende content is op dit moment ruimschoots onvoldoende om de aankoop van Skater XL te verantwoorden.
De gameplay is nochtans niets minder dan een revolutionaire stap vooruit voor het skateboardgenre. Met de analoge sticks van je controller beweeg je afzonderlijk je linker- en rechtervoet. Met je achterste voet draai je je bord zijwaarts voor een shuvit, terwijl je voorste voet het bord laat roteren in een kickflip of heelflip. De schouderknoppen gebruik je ten slotte om je eigen lichaam te draaien in een body varial. Als je al die zaken combineert, dan is het aantal mogelijke tricks quasi eindeloos. Het systeem laat je bovendien toe om die tricks uit te voeren zoals je zelf wilt. Zo kun je een kickflip traag of net heel snel laten roteren, pas op het laatste moment je bord flippen,... In het begin is het allemaal wat wennen, maar al snel wil je nooit meer terug naar de oubollige systemen van Tony Hawk's Pro Skater en Skate, waarin elke kickflip exact dezelfde is.
Initieel heb je dan ook motivatie in overvloed om enkele meer complexe tricks in de vingers te krijgen. Net door de hoge instapdrempel is de voldoening enorm wanneer je je eerste tre flip of bigspin landt. Het uitvoeren van slides en manuals vraagt nog veel preciezere timing, maar ook daar investeer je met plezier de nodige tijd in. Reken daar nog de complexiteit van switch skaten bij, waarbij je plots de analoge stick die normaal gezien je achterste voet bestuurt moet gebruiken voor je flips, en je hebt een gameplayloop die simpelweg een nieuwe standaard voor het genre neerzet.
Tot zover echter het goede nieuws. Al snel blijkt immers dat Skater XL weinig meer te bieden heeft dan die uitstekende basisgameplay. Hoewel de game het afgelopen anderhalf jaar al heel wat nieuwe mechanics kreeg in Early Access, blinken vele iconische tricks uit andere skategames, zoals impossibles en darkslides, hier vooral uit door afwezigheid. Daarnaast rekent Skater XL er vooral op dat je je eigen doelstellingen bepaalt en voltooit. Er is immers geen campaign, geen scoresysteem, laat staan een multiplayermodus. Elk level bevat wel een reeks challenges, maar die zijn te beperkt en te weinig gevarieerd om lang te boeien. Skater XL blijft dan ook maar zo lang bekoren als je zelf nieuwe combo's kunt bedenken om te leren.
Ook de ondersteunende content is gewoonweg te beperkt om de aankoopprijs van 40 euro te verantwoorden. Zo bevat de game amper een handvol levels, waarvan er bovendien slechts twee groot genoeg zijn om uitgebreid te verkennen en de ideale plek te vinden om je volgende trick te oefenen. De pc-versie kan dat gebrek aan content nog enigszins opvangen via mods, maar als je de game op console speelt, ben je al heel snel op de beschikbare levels uitgekeken. Nog erger is het gesteld met de soundtrack. Ondanks een uitstekende selectie is die met amper een tiental nummers - die alles samen nog geen uur duren - ronduit te beperkt om lang interessant te blijven. Na een paar uur leg je dan ook met gemengde gevoelens een Spotify-playlist met de beste nummers uit Tony Hawk's Pro Skater op voor je volgende skatesessie.
Ten slotte kampt de game ook met een waslijst aan technische problemen. Zo is de framerate op de PlayStation 4 Slim bij momenten rampzalig. Tijdens het cruisen door een level valt het nog mee, maar tijdens het voltooien van challenges keldert de framerate soms om onverklaarbare redenen. Nog bedenkelijker is de lag wanneer je in het menu nieuwe kledij voor je personage probeert uit te zoeken. Reken daar nog de knullige 'ragdoll physics' bij wanneer je personage van zijn skateboard valt, en je kunt alleen maar concluderen dat de game best nog wat meer tijd in Early Access had kunnen gebruiken.
Skater XL is uiteindelijk een frustrerende ervaring. Vooral door een resem technische tekortkomingen en een gebrek aan levels en concrete doelstellingen heeft de game meer weg van een prototype dan van een afgewerkt product. Het meest frustrerende is dat onder al die tekortkomingen het fundament ligt voor de meest vernieuwende skateboardgame sinds de eerste Tony Hawk's Pro Skater. De controle die je hebt over je bord en tricks is gewoonweg revolutionair. Door het enorme gebrek aan content eindigt de run van Skater XL echter met een pijnlijke faceplant.
Voor deze Skater XL review speelde Michiel op een PlayStation 4 Slim.