Sleeping Dogs Review
Everybody was Kung Fu fighting!
Hoewel de game in februari 2011 al zo goed als klaar was, werd True Crime: Hong Kong geschrapt door uitgever Activision. CEO Kotick en kornuiten wilden enkel commerciële successen en de nieuwste telg in de open world-franchise True Crime paste niet in dat plaatje. De game was "simpelweg niet goed genoeg". Square Enix zag er daarentegen wel heil in en kocht niet veel later de rechten van het spel. Omdat de naam True Crime nog altijd in bezit is van Activision ligt de game nu in de winkels met de titel Sleeping Dogs.
Sinds de overname is er weinig veranderd aan de opzet van de game. Als speler krijg je undercoveragent Wei Shen onder de knoppen. Na het grootste deel van zijn jeugd te hebben doorgebracht in San Francisco, keert hij terug in Hong Kong. Hier krijgt hij de taak om te infiltreren in een bende die de straten van Hong Kong onveilig maakt en deze uiteindelijk op te rollen. Wat de opzet van het verhaal betreft kan het ook prima door voor een traditionele Hong Kong action-movie.
Wat de game dus meteen op zou kunnen breken is Hong Kong zelf. Gelukkig zit dat wel goed. United Front Games heeft een bruisende en sfeervolle stad neergezet. Snelle auto's, gezellige marktjes en het neonverlichte straatbeeld maken van Hong Kong een geslaagde setting voor Sleeping Dogs. Hoewel de rondlopende personages en hun auto's en motoren een realistische stijl hebben viel het me pas na een paar uur in de game op dat de gebouwen en de skylines een toffe tekenstijl hebben. Door de felle kleuren en typische feel ziet dit er allemaal prima uit. De personages in de verhaallijnen praten Engels met geloofwaardige stemmen, maar de ontwikkelaar heeft op een leuke manier ingespeeld op de setting en veel Kantonees in de game verwerkt. De gesprekken die je opvangt als je over straat loopt zijn veelal in het Kantonees en ook de ondertiteling is volledig in te stellen in deze taal. Regelmatig zeggen de hoofdpersonages een paar woorden in het Kantonees, met name als er wordt gescholden. In de Engelse subtitles staat dan tussen haakjes gewoon de Engelse vertaling, maar ook dat soort kleine dingetjes dragen bij aan de goede sfeer.
Als het om de gameplay gaat is Sleeping Dogs een traditionele open wereld-game te noemen. Om je binnen de Sun On Yee, de gevreesde triade, omhoog te werken mag Shen de vuile klusjes voor de hogere vechtersbazen opknappen. De missies zijn zoals je ze verwacht. Pak (lees: steel) een auto, rijd naar punt A, ruim persoon X uit de weg, rijd terug. Natuurlijk is dit heel zwart-wit gesteld, maar het is om aan te geven dat je geen baanbrekende opdrachten hoeft te verwachten.
Wat minder traditioneel is, is de manier waarop je tegenstanders naar de eeuwige jachtvelden stuurt. Er wordt lange tijd naar geen enkel vuurwapen gegrepen, maar in plaats daarvan ligt de nadruk op het uitbreiden van je vaardigheden in kung fu. Gedurende de game level je en krijg je steeds meer mogelijkheden om de botten van je vijanden te laten kraken. Pas na een uur of 9 kreeg ik de eerste vuurwapens in de handen gedrukt. Voor die tijd mag je jezelf met je blote handen uitleven op hele groepen rivaliserende gangmembers. Met dit vechtsysteem kun je aardig uit de voeten. De drie knoppen (hit, counter, grapple) die je er voor gebruikt bieden genoeg variatie en toveren spectaculaire moves op je beeldscherm. Het heeft wel wat weg van de recente Batman-games en Assassin's Creed, al werkt het net niet zo soepel als in die spellen.
Het gaafste van het knokken is wanneer je een tegenstander vastpakt. In de omgeving krijgen bepaalde objecten dan een rode omlijning. Wanneer je je slachtoffer daar mee naartoe sleurt, maak je hem af met een filmisch in beeld gebracht actie. Zo worden hoofden bijvoorbeeld door een aquarium geslagen, torso's doorboord door een vleeshaak of gezichten verbrand op hete kolen. Dit alles zou niet misstaan in een film van Jackie Chan. Wanneer later in de game schietijzers de boventoon voeren, doet dit een beetje afbreuk aan de gevechten. De kustmatige intelligentie van de vijandelijke bendes is dan matig en mede dankzij de bullet time is het erg makkelijk om de klusjes te klaren.
Klusjes om te klaren zijn er genoeg in Sleeping Dogs. Naast de missies voor het hoofdverhaal zijn er op je map genoeg andere icoontjes te vinden. Zijmissies voor de politie, vreemdelingen uit de brand helpen, straatraces, het in elkaar meppen en oprollen van drugsdealers of het daten van vrouwelijk schoon, het biedt wat prettige afwisseling. Toch is het echt de main storyline waarvoor je Sleeping Dogs zal willen spelen. Toen de credits over mijn scherm rolden stond er vijftien uur op de teller. In die uren heb ik gewoon een leuk deel van de sidequests voltooid (rond de 40%), maar na het uitspelen van het hoofdverhaal heb ik niet meer echt de neiging om nog veel langer rond te rennen in Hong Kong.
Misschien ligt dat ook voor een deel aan het rennen zelf. De mogelijkheid om te freerunnen was veelbelovend, maar is niet lekker uitgewerkt. Het is wat stroef en zo spectaculair is het nu ook weer niet. Als je dan de motivatie van het doorspelen van een tof verhaal met leuke plottwists mist, zijn de zijmissies ook niet meer zo interessant. Daarom is het aan te raden om tijdens het spelen van de game lekker de tijd te nemen voor alles en niet door de main storyline te rushen.
We mogen Square Enix wel even bedanken voor het oprapen van Sleeping Dogs, want het toont het ongelijk aan van Activision en belangrijker, geeft ons een toffe game. De wat mindere vuurgevechten en niet altijd interessante (zij)missies doen weinig afbreuk aan het toffe Hong Kong-cinema sfeertje. De filmische ervaring en uitgebreide kung fu-technieken rondom de gave main story maken de game de moeite waard. Dat je je vijftien, maar als je wilt ook vijfentwintig uur, kunt onderdompelen in Sleeping Dogs is dan mooi meegenomen.
De review van Sleeping Dogs doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar voor PC, PS3 en Xbox 360.