Sniper Elite 4 review - Panem et circenses
Panem et circenses.
De vijandige sniper ligt dood aan je voeten. Je hebt zijn toren beklommen, hem met een mes in de rug afgemaakt, en krijgt als beloning een prachtig uitzicht op de Middellandse Zee. Met je verrekijker zie je wat verder een aangename verrassing rondlopen: een hooggeplaatste officier. Die kans kun je niet laten liggen. Je gluurt door het vizier van je Springfield sluipschuttersgeweer, gidst het richtkruis naar zijn hoofd en houdt je adem in. De kogel giert uit je loop en 150 meter verder spat het hoofd van de commandant als een overrijpe watermeloen uit elkaar. Soldaten zoeken paniekerig dekking en kijken waar het schot vandaan kwam, maar jij bent al lang verdwenen.
Sniper Elite 4 bouwt voort op het succes van zijn voorganger, die er al grotendeels in slaagde om de ultieme sluipschuttersfantasie af te leveren. De bekende bouwstenen zijn hier dan ook intact. Je sluipt voorzichtig door de omgevingen als een soort Splinter Cell in de Tweede Wereldoorlog, 'tagt' vijanden met je verrekijker en als de kans zich voordoet, vlei je je neer om te snipen. Door je vizier gluren, je hartslag onder controle houden en rekening houden met omgevingsfactoren zoals geluid is nog steeds een unieke ervaring. Dat je de baan van de kogel in slow motion via röntgenbeelden volgt en ziet hoe brokjes fascist alle kanten opspatten, vormt de bevredigende beloning van je harde werk.
Ontwikkelaar Rebellion voegt in dit vierde deel ook enkele nieuwe elementen toe. De meest opvallende en ingrijpende daarvan zijn de enorme levels. De bescheiden sandboxes die Sniper Elite 3 af en toe voorschotelde, waren de hoogtepunten van de game. Het vervolg biedt echter de overtreffende trap. Zo verken je in de derde missie een bebost gebied met verschillende wachtershuisjes, een veld waar een vliegtuig is gecrasht en een immens aquaduct van waar een groot kanon oorverdovende schoten lost. Elk level is enorm en gebruikt de mediterrane setting ten volste om een unieke ervaring af te leveren.
De omvang van de levels heeft ook een fundamentele impact op de gameplay. Veel games beloven je absolute vrijheid in de aanpak van situaties, maar er zijn er maar weinig die het zo overtuigend doen als Sniper Elite 4. Schakel je de troepen op het aquaduct uit via het open raam van een nabijgelegen hotel? Of loer je vanop enkele rotsblokken op de fascisten, om ze een voor een een kopje kleiner te maken? Ontwikkelaar Rebellion levert een doordacht leveldesign af dat soms zelfs aan Metal Gear Solid 5 herinnert. Het loont om een andere route te nemen, want je ontdekt vaak tot je verbazing dat je zwaarbewaakte locaties zelfs helemaal kunt omzeilen.
Rebellion wil je eveneens meer mobiliteit geven. Zo kun je nu kettingen en bepaalde muren beklimmen. Waar de levels via hun verticale opbouw veel potentieel bieden, is je nieuwe klimvaardigheid echter halfslachtig. Je kunt namelijk alleen aangegeven objecten beklimmen. Een laaghangend stuk dak lijkt het ideale opstapje naar de perfecte sluipschuttersplek, maar je merkt al gauw dat er je niet op kunt kruipen. Nochtans bevindt het zich op buikhoogte en beklim je zonder problemen hoge stellingen. Daar valt echter niks aan te doen. De game zegt dat het geen geschikt object is, en daarmee uit. De interne logica is zodanig strikt dat je creativiteit en zin tot verkennen al snel aan diggelen vallen.
En daar schuilt het grootste probleem van Sniper Elite 4: afgezien van de enorme levels doet de game te weinig om zich van Sniper Elite 3 te onderscheiden. De mobiliteit blijkt eerder een halfbakken feature dan een kernpunt. Als gevolg speel je een subtiele verfijning van de bekende formule, en is het in grote lijnen meer een uitgebreiding op deel drie dan een volledig nieuwe game.
De AI is echter wel flink verbeterd, zoals beloofd. Vijanden zijn aandachtig en gaan in verdachte situaties meteen op onderzoek. Door het uitgebreide savesysteem raak je echter nooit gefrustreerd als de fascisten je nog maar eens betrappen. Je savet manueel waar en wanneer je wilt, en bovendien houdt de game drie autosaves bij die elke minuut een update krijgen. Er zijn geen laadtijden als je een vroegere savegame selecteert, waardoor het je lust tot nog-eens-proberen-maar-deze-keer-beter op een positieve manier aanwakkert.
Het plezier van verkennen en strategisch moorden wordt echter vaak de kop ingedrukt door hardnekkige bugs. Ladders blijken in Italië anno 1943 dodelijk te zijn. Helemaal bovenaan val je namelijk enkele keren zonder verklaring dood. Ook generatoren blijken schizofreen: normaal gebruik je hun gesputter om het lawaai van je schoten te maskeren en zo vanop een afstand vijandelijke kampen op te ruimen. Halverwege de game besluit die zogenaamde 'soundmask'-feature het echter op te geven, waardoor de hele ervaring plots extreem moeilijk wordt. Rebellion beloofde dat dit vierde deel een meer gepolijste ervaring zou bieden, maar ook Sniper Elite 4 ontkomt dus niet aan hardnekkige glitches.
Sniper Elite 4 worstelt met bugs en kleurt te braaf binnen de lijntjes. Vooral de belofte van een grotere mobiliteit blijft extreem oppervlakkig. Als gevolg weet de game nooit te verrassen. Toch staat de gameplay van de reeks als een huis en doet Rebellion met het fantastische leveldesign niet gewoon een stap maar een heuse sprong vooruit tegenover deel drie. Sniper Elite 4 mist dus rakelings de roos, maar laat je toch met heel wat goede herinneringen aan Italië achter.
Sniper Elite 4 is vanaf 14 februari verkrijgbaar op de pc, PlayStation 4 en Xbox One. Nog meer over de game weten? Lees dan ons overzicht van alle Sniper Elite 4 info.