Sonic Colours
Al lang geen 'bleutje' meer.
Misschien nog een klein woordje over de controls. De Wii-mote moeten schudden als een gek om een Wisp-kracht te activeren is geen praktische gang van zaken. Het feit dat de knop om een grondstomp of glijmanoueuvre uit te voeren onder de B-knop zit, is dat al evenmin. Zeker met de herziene platform-invloeden. Mijn advies: laat die Wii-mote voor wat het is en koop je zo'n klassieke controller - of plug die van een GameCube in, mocht je één liggen hebben.
Op grafisch gebied heb ik opnieuw weinig klachten. De complete wereld is opgebouwd in Sonics typerend cartooneske stijl, hand in hand met een kleurenpallet zonder al te veel schaamte. Zoals al gezegd, is de setting hetzelfde als in de DS-versie, wat betekend dat alle speelbare zones uit nieuwe concepten ontsproten zijn. Alles is trouwens in 3D opgebouwd. De navigatie varieert tussen een 3D en een 2.5D speelstijl die op een spontane manier in elkaar overgaan. Beide stukken zijn goed uitgewerkt, maar de 2.5D sequenties zijn toch prominenter aanwezig. Mij hoor je alvast niet klagen.
Het uiteindelijk resultaat kan op momenten ook redelijk spectaculair uit de hoek komen. Ik herinner me een bepaald stuk waarbij ik door een grote open ruimte moest knallen van steen naar steen in een meteorietenveld. Dit was niet meer dan op het juiste moment op de spring-toets drukken, bijna het principe van een Quick Time Event - maar verdomd dat het niet zalig was. Er zitten zo heel wat situaties in, vooral onder de 3D-sequenties. Waarschijnlijk omdat de makers tegenwoordig zelf wel doorhebben dat een blauwe stekelmuis die mach 9 haalt niet bepaald het meest stabiele personage is om in een vrije setting los te laten.
Op auditief gebied volgt de game hetzelfde pad als de DS-versie: minder elektrische gitaar, meer variatie in andere genres. Ook elke Wisp heeft zijn eigen deuntje. Zo knalt er bij het activeren van de drilboor Wisp een wel zeer platte techno beat uit je boxen. Best wel fout, best wel grappig. Ook de geluidseffecten zijn compleet rechtlijnig met de handeld variant. Alleen spijtig dat de verschillende galerijen hier niet aanwezig zijn. De filmpjes kun je herbekijken, maar een jukebox of artwork collectie is er niet. Helaas.
Ten slotte nog een woordje over de multiplayer, ook hier terug te vinden in Eggman's Sonic Simulator. Ik kan nu al zeggen dat de Wii-uitwerking superieur is tegenover die van de DS. Dat statement houdt waarschijnlijk niet veel waarde, maar tot daar aan toe. Ten eerste speel je niet in de gewone stages, maar in een selectie aparte levels die je vrijspeelt door de eerder vermelde rode iconen te verzamelen. De opzet is dat jij een mechanische Sonic bent en doorheen verschillende testruimtes van Eggman moet geraken. Ten tweede is het een co-op ervaring in plaats van versus. Je hebt de keuze tussen één speler, twee spelers, of anderhalve speler. Bij dat laatste doet de tweede persoon niet mee als een extra Sonic robot, maar kan hij (of zij) assistentie bieden via een grote, lichtgevende bol. Verder werd dit gebied ook uitgekozen als verzamelplek van de Chaos Emeralds, aangezien er geen bonus stages zijn waar je de smaragden kunt verdienen. Ik zie het geen nieuwe online rage worden, maar dit is tenminste leuk om eens te spelen.
Deze Sonic Colours voor de Wii slaat (buiten de herziene thematiek) toch een heel ander weg in dan zijn DS-variant. Waar de DS zeer trouw bleef aan de klassieke formule, gaat Sonic hier de Platform-toer op - iets wat waarschijnlijk niet iedereen evenveel zal kunnen waarderen. Dat gezegd zijnde, blijft het een feit dat deze game goed ineen zit. De gameplay werkt (op een paar afgronden na) en zowel de herziene visuele als auditieve stijl stelt het goed. In mijn ogen is het alvast een dikke acht waard - één die net als zijn kleine broertje zelfs de negen benadert. Tenminste, voor zover je een recensie van twee pagina's kunt opsommen in één onbeduidend getal...
Sonic Colours is naast voor de Wii ook voor de DS verschenen. De review over die versie kun je hier terugvinden.