Sonic Mania Plus review - Om door een ringetje te halen
(Her)schrijft geschiedenis.
In deze Sonic Mania Plus review vraagt Randolf zich af of een team vol verstokte Sonic-fans de hoogtijdagen van de blauwe egel beter in een moderne interpretatie kan gieten dan Sega zelf.
Sega weet niet zo goed wat het met Sonic moet aanvangen sinds het 3D-tijdperk is aangebroken. De Japanse ontwikkelaar blijft maar experimenteren met de blauwe egel en slaat daarbij de plank regelmatig mis. Maar sinds Sonic Generations is het duidelijk dat klassieke Sonic-gameplay die op nostalgie inspeelt de beste resultaten oplevert. Met recent Sonic Mania tot gevolg, een game die met de hulp van Sonics grootste fans tot stand is gekomen. Met de expertise van prominente leden uit de modding community zijn oude Sonic-levels in een nieuw jasje gestoken en vervlochten met hele nieuwe levels. De Plus-editie is nu een heruitgave daarvan met extra personages en een nieuwe spelmodus.
De grootste verdienste van dit bijzondere team is dat je als Sonic-leek niet doorhebt waar de oude stages eindigen en de nieuwe beginnen; zo naadloos sluiten ze op elkaar aan. De settings van de originele levels uit de eerste Sonic-games worden aangegrepen om nieuwe obstakels te introduceren waarvan het lijkt alsof ze er altijd al zijn geweest. Denk dan aan radioactieve smurrie om in de Chemical Plant Zone op te stuiteren, of touwen waarmee je door de Green Hill Zone over dodelijke afgronden roetsjt. Zo zijn ook verouderde elementen als de simpele baasgevechten door veel gevaarlijkere vijanden met duidelijke aanvalspatronen vervangen, die het uiterste van je reflexen vragen.
Het ritme van Sonic-games blijft voor nieuwkomers zeker wennen. Gotta go fast? Niet als je negen van de tien keer tegen vijanden of stekels aan wilt rennen of duizend keer wilt sterven terwijl je op topsnelheid door de levels probeert te scheuren. Om juist Sonic en z'n ietwat zweverige controls onder controle te houden, zodat je veilig de overkant bereikt. Een volledig nieuwe stage als de Studiopolis Zone speelt daar helemaal op in door flipperkast-elementen te introduceren in een neonverlichte setting met catchy muziek die zo uit de jaren 90 lijkt te komen. De essentie van Sonic bloeit daardoor weer helemaal op.
Sonic Mania Plus toont wel zijn leeftijd in zijn ouderwets pittige moeilijkheidsgraad. Wanneer je levens op zijn, ga je onherroepelijk terug naar het begin van de zone. Die zones bestaan altijd uit twee levels, met een baas in het midden. Leg je in het tweede level het loodje, dan moet je ook het eerste deel opnieuw spelen, inclusief baas. Je hebt dan ook regelmatig veel geduld nodig, zeker in de nietsontziende latere stages. De bonuslevels die Chaos Emeralds als collectables bevatten, voldoen tevens niet aan de hoge standaard van de rest. Ze spelen zich af in 3D-omgevingen met controls die je alleen maar tegenwerken. Een goede herinnering aan het feit dat Sonic en 3D-graphics niet voor elkaar gemaakt zijn.
De Plus in de titel van deze Sonic Mania-heruitgave staat onder andere voor de twee nieuwe personages: de vliegende eekhoorn Ray en het gordeldier Mighty. Die geven met hun skills een subtiele extra dimensie aan de levels. Zo heeft Ray een sterke ground pound-aanval waarmee hij als enige tegen stekels opgewassen is. Beide komen met Sonic, Tails en Knuckles samen in de eveneens nieuwe Encore-modus. Bekende stages worden opnieuw geremixt, terwijl je vrij bent om op ieder moment tussen alle personages te wisselen. Je hebt dus alle vaardigheden tegelijk ter beschikking, maar daar staat tegenover dat de levels nóg lastiger zijn. Deze modus is dan ook vooral voor de echte die-hards bedoeld die Sonic Mania zelf al bezitten en een nieuwe uitdaging zoeken. De DLC is voor hen dan ook los te koop.
Toch blijft het daar niet bij. Zo is er nog een Time Attack-modus met leaderboards en is de hele game samen met een vriend of vriendin te doorlopen. Dat is echter niet aan te raden, omdat er voor de tweede speler niet zoveel te doen is. De camera focust altijd op de supersnelle Sonic, waardoor speler 2 constant buiten beeld valt. Veel geslaagder is de Competition-modus, waarin je allebei hetzelfde level in splitscreen speelt. Doel is om niet alleen als snelste de finish te halen, maar ook het aantal gouden ringen, gevonden items en verslagen vijanden tellen mee in de eindscore. Daardoor blijft het altijd tot het laatste moment spannend.
Sega keert voor Sonic Mania Plus terug naar de tekentafel, dit keer met een team dat Sonic door en door begrijpt. Het resultaat daarvan is dat de geschiedenis letterlijk is herschreven. Oude levels zitten vol moderne nuances, zodat ze weer net zo fris zijn als vroeger. De nieuwe stages passen er niet alleen perfect bij, ze zijn vaak juist de hoogtepunten van het geheel. Dat neemt verder niet weg dat Sonic nog altijd een verworven smaak is die nieuwkomers even vaak aantrekt als afstoot. Zeker in combinatie met de archaïsche moeilijkheidsgraad, die stamt uit even onverbiddelijke als vervlogen tijden. Ontwikkelaars PagodaWest Games en Headcannon mogen toch trots op zichzelf zijn: zó maak je een Sonic-game.
Voor deze Sonic Mania Plus review speelde Randolf op de Nintendo Switch. De game is ook verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.