SoulCalibur 6 review - Wint zieltjes
Op het scherpst van de snede.
De SoulCalibur 6 review arriveert op het podium van de geschiedenis, haalt het zwaard uit de schede en staart vastberaden de oppositie in de ogen. Brandt de ziel nog steeds, of is het nu toch echt gedoofd?
"Een verhaal van zwaarden en zielen, voor eeuwig herverteld." De SoulCalibur-serie lijkt voor de buitenstaander weinig veranderd in de afgelopen jaren, maar door de vele aanpassingen is het met elke iteratie verder van zijn roots afgedreven. Ontwikkelaar Bandai Namco erkent dat en wil met SoulCalibur 6 de verloren fans weer voor zich winnen, door toegankelijke maar diepgaande gameplay te bieden waar iedereen eenvoudig in kan duiken. Of je SoulCalibur nu op de voet hebt gevolgd of nog nooit eerder een fighting game hebt aangeraakt, SoulCalibur 6 heet je van harte welkom.
Het gevechtssysteem van SoulCalibur 6 is een warm fighting game-dekentje, dankzij de ongecompliceerde besturing. De combo's zijn eenvoudig onder de knie te krijgen en zelfs het onconventionele '8-way'-besturingssysteem voelt al gauw natuurlijk aan. Doordat elk personage op dezelfde basisprincipes fungeert, heb je namelijk al snel een solide basis voor de game ontwikkeld waardoor je niet constant hoeft na te denken over ellenlange combo's en speciale moves. SoulCalibur 6 is een uitstekend beginpunt als je nog niet erg met het fighting genre bekend bent.
De Reversal Edge is daar een perfect voorbeeld van. Deze nieuwe toevoeging aan het gevechtssysteem fungeert namelijk als een brug tussen de beginner en de veteraan. Deze counter straft buttonbashing van je tegenstander af en geeft je de kans om het gevecht weer naar je hand te zetten. Daarnaast is het ook een handige tool om ervaren spelers met ellenlange combo's van je af te slaan. Maar dat is niet geheel zonder risico, aangezien je na de counter een steen-papier-schaar-minigame start waarin je alsnog gestraft kunt worden. De Reversal Edge is daarom een dubbelzijdig zwaard, maar wel een dat je van knoppenrammende woesteling naar volleerd meester leert promoveren.
Wanneer je deze basisbegrippen onder de knie hebt, valt er nog meer te leren. Elke vechter heeft namelijk geschreven Combat Lessons, een soort strategy guides die dieper ingaan op de unieke kwaliteiten van elk personage. Deze technieken zijn noodzakelijk om het tegen de meest gevreesde tegenstanders op te nemen. De primer is op elk gewenst moment in te lezen en is een prima naslagwerk terwijl je met bloed, zweet en tranen door steeds sterkere AI en zelfs online spelers klieft. SoulCalibur 6 geeft je een leercurve die op het eind zeer stijl omhoog gaat, maar dankzij de Combat Lessons blijft de ervaring genietbaar ongeacht waar je op de curve staat.
Je test je vechtkunsten eerst in de verschillende singleplayermodi, die zowel veel potentieel als problemen hebben. De Mission Mode voegt modifiers toe die standaard gevechten interessante twists geven, zoals een glibberige vloer of gereduceerde HP. De Story Mode vertelt de gebeurtenissen uit voorgaande SoulCalibur-games opnieuw terwijl je traditionele gevechten houdt. Hoewel beide modi bomvol content zitten, worden ze tegelijk stiefmoederlijk behandeld. Het plot wordt in beide gevallen met saaie, statische afbeeldingen gepresenteerd en in het geval van de Mission Mode zelfs zonder voiceovers. Het verhaal is bovendien onnodig uitgerekt, waardoor je meer tijd spendeert aan door dialoog klikken dan dat je feitelijk aan het vechten bent. Vooral de Mission Mode heeft qua gameplay een hoop te bieden, maar je moet door de ondermaatse presentatie doorbijten om echt van beide modi te kunnen genieten.
De problemen met de presentatie van SoulCalibur 6 zijn niet beperkt tot de singleplayermodi en vooral buiten de gevechten valt op hoe bijzonder omslachtig alles wordt gepresenteerd. Een goed voorbeeld is de krachtige maar ongebruikersvriendelijke Character Creator. Die heeft geen zoekoptie als je andermans creaties wilt downloaden en zie je kledingstukken pas op je zelfgemaakte vechter wanneer je je selectie bevestigt. Het ontwerpen van je eigen vechter is mede daarom een irritante aangelegenheid. De menu's zijn bovendien steriel ontworpen waardoor de ziel en flair van SoulCalibur verborgen blijft tot je daadwerkelijk aan het vechten bent.
Dankzij eenvoudige en comfortabele besturing en een leercurve die op elk niveau een goede speelervaring biedt, is SoulCalibur 6 een fantastische fighting game waar iedereen in kan duiken. De presentatie laat weliswaar te wensen over dankzij kleine irritaties in het UI-ontwerp, een saaie uitstraling en een gebrek aan aankleding in de anderzijds uitgebreide singleplayermodi. Uiteindelijk draait het echter wel om het vechten en daar heeft het team al zijn ziel en zaligheid in gestoken. SoulCalibur 6 is een toegankelijke, ongecompliceerde fighting game die alle spelers welkom heet.
Voor de SoulCalibur 6 review speelde Sander op de PlayStation 4.