SoulCalibur V Review

Na enkele jaren van afwezigheid zijn de zwaarden Soul Edge en SoulCalibur terug en hebben ze een nieuwe eigenaar gevonden. Brengt de nieuwste telg uit de reeks meer van hetzelfde of slaat ontwikkelaar Namco Bandai een nieuwe weg. En komt het ware potentieel van de reeks nu eindelijk naar boven? Op E3 wisten ze al enkele vernieuwingen aan te kondigen, maar hoe die nieuwigheden aanvoelen, delen we nu graag met jullie mee.

SoulCalibur heeft tijdens vorige delen, ondanks een ongelooflijk potentieel, nog nooit echt potten gebroken. De reeks wist altijd in 3D-gevechten uit te blinken, de zwaarden die centraal staan gaven een uniek karakter en er werden telkenmale prachtige visuele pareltjes afgeleverd. Maar het soms trage tempo en kleine fouten op de spelmechanismen zorgden er altijd voor dat de top voor dit vechtspel telkens veraf bleef. Een A-klasse spel, dat zich soms met moeite in de B-klasse wist te nestelen. En de makers willen daar eindelijk komaf mee maken.

Om de grote verandering duidelijk te maken, speelt SoulCalibur V zich af zeventien jaar na de gebeurtenissen uit SoulCalibur IV. Protagonist van dienst is Patroklos die op zoek gaat naar zijn verloren gewaande zus Pyrrha. Beiden zijn kinderen van SoulCalibur-veterane Sophitia. Zij zou tijdens een aanval van de Malfested vermoord zijn en haar zoon Patroklos neemt hierdoor wraak op alle Malfested die hij tegenkomt op zijn zoektocht.

Meer over de singleplayer verhaalmodus kan ik niet verklappen. Niet omdat het verhaal zo heftig en onverwachts is, maar omdat het ongelooflijk kort is. Na een goeie twee uur heb je de ganse storymode volledig doorlopen en uitgespeeld. Ondanks grafisch prachtig gebracht, nemen de getekende tussenstukken meer tijd in beslag dan de gevechten zelf. Het verhaal op zich is ook maar een doorslagje van een stationsromannetje.

"De singleplayer verhaalmodus is een mager beestje."

De reden dat ik dit hier als negatief punt aanhaal, is omdat er geen enkel ander verhaal voor de andere personages bedacht werd. Er is dus één te doorlopen verhaal van twee uur en dan heb je de achtergrondverhalen gehad. Geen achtergrondverhaal van de andere vechters en geen specifiek einde voor elke vechter waarmee je de eindmeet haalt. Een beetje een mager beestje lijkt ons.

Het op E3 beloofde 50% nieuwe karakters is ook uitgebleven. Uiteindelijk zitten in het spel ruim twee dozijn vechtersbazen, waarvan slechts acht nieuwe personages. Personages die dan vaak hun vechtkunsten van weggevallen personages geleend hebben. Zoon of dochter van, leerlinge van, ... De meeste terugkerende karakters kregen wel een facelift om de voorbijgegane zeventien jaar te verklaren.

1 of 9

Beschrijving

Attribution

We vergeten dan natuurlijk wel even Ezio Auditore da Firenze te vermelden. De held uit Assassin's Creed is namelijk ook een nieuw personage. Naar aloude traditie wist SoulCalibur dus opnieuw een gastverschijning te strikken. En laat ons wel eerlijk wezen. Ezio past een stuk beter in het decor en stijl van SoulCalibur, dan zijn voorgangers Link, Darth Vader, Yoda, enz.

"Het tempo werd een stuk omhoog gehaald maar kan nog altijd niet tippen aan het verschroeiend harde tempo van zijn 2D collega's."

In tegenstelling tot andere vechtkleppers als Mortal Kombat of Street Fighter, blijft SoulCalibur V zich aan 3D-fighting vastklampen. En laat ons ook daar eerlijk in zijn en zeggen dat ze daar nog steeds één van de beste in zijn. Het tempo werd wel een stuk omhoog gehaald, maar kan nog altijd niet tippen aan het soms verschroeiend harde tempo van zijn 2D collega's. Wat natuurlijk op zich geen probleem is.

Zoals beloofd werd er ook komaf gemaakt met de Critical Finishes. In plaats komt een nieuwe 'supermeter' die je toelaat om 'Brave Edge' en 'Critical Edge' aanvallen uit te voeren. Deze zijn het best te vergelijken met de superaanvallen uit Street Fighter IV. Hierdoor moet je eerst slagen uitdelen en incasseren voor je een grote aanval kunt doen en is het niet meer mogelijk om met één aanval je tegenstander volledig knock-out te slaan. Een finetuning die - hoewel niet origineel - de balancering van het spel meer dan ten goede komt.

Aangezien je in de verhaalmodus aan de slag moet zonder enige introductie tot de knoppen, combo's, speciale aanvallen of wat dan ook, heeft SoulCalibur V gelukkig nog andere speelvarianten ingebouwd. Zo kun je best de knepen van het vak deftig oefenen in de trainingmodus. Elke personage heeft zijn aanvallen, sterktes, speciale krachten, reikwijdtes, combo's,... Je zult alvast uren nodig hebben om alle combo's van je personage deftig onder de knie te hebben. Ze zijn op zijn minst ingewikkeld en arbeidsintensief te noemen. Maar eens je die soms oneindige combo's kunt uitvoeren, zal je tegenstander het haar uit zijn hoofd trekken hoe het komt dat hij zelfs geen één keer met zijn zwaard uit kan halen. Helaas genoeg zul je tijdens je eerste speeluren net iets te vaak aan de andere kant met haarplukken tussen je vingers staan. Een foutje in de soms wispelturige AI?

"De mogelijkheden van de creatiemodus zijn zo uitgebreid dat geen enkel ander vechtspel in de buurt komt."

Er is natuurlijk ook de arcademodus waarbij je zes willekeurige vijanden voorgeschoteld krijgt. En ook online kun je het opnemen tegen vriend en vijand. Leg nu maar al je duimen voor één of andere Japanner met te veel vrije tijd.

In creatiemodus heb jij het opnieuw volledig voor het zeggen. Je maakt je vechtersbaas volledig zelf. Door gevechten te winnen, personages te bespelen en modes uit te spelen ontgrendel je een hoop elementen waarmee je je eigen personage kunt opbouwen en uitrusten. De mogelijkheden zijn zo uitgebreid dat ook hier gezegd mag worden dat geen enkel ander vechtspel in de buurt komt van wat SoulCalibur V hier bereikt.

Voorts kan ik besluiten dat ook deze keer Namco Bandai een grafisch prachtige juweeltje op de fans heeft losgelaten. De personages zijn tot in de puntjes uitgewerkt en er is opnieuw een ruim aanbod aan gedetailleerde arena's. De muziek en het stemmenwerk verdienen ook een eervolle vermelding.