Special Forces: Team X Review

Special Forces: Team X is een pure multiplayer third-person shooter gemaakt door Zombie Studios. Die kleine ontwikkelaar heeft al wat ervaring in het genre met hun twee Blacklight titels. Het commentaar op die futuristische online shooters was echter niet al te lovend. Vijfde keer, goeie keer, dan maar?

Team X is een reboot van de Special Forces reeks. Het spel is een third-person shooter pur sang: je kruipt in de huid van een elite militair en knalt op alles en iedereen die niet tot jouw groep behoort. Ergens zit daar nog een verhaal tussen over regeringen die paramilitaire organisaties inhuren om off the record het vuile werk op te knappen, maar in-game wordt daar nauwelijks aandacht aan besteed.

Het grote punt waarmee Zombie Studios hoopt om jouw geld in handen te krijgen, is het feit dat de deelnemers van een multiplayermatch voor het begin van een ronde zelf kunnen kiezen hoe het strijdtoneel zal worden opgebouwd. Een level bestaat uit drie stukken (twee spawnplekken en een middenstuk dat ze verbindt) en terwijl je wacht tot iedereen klaar is, kan je je stem uiten voor elk van die delen. De drie componenten met de meeste stemmen worden aan elkaar geplakt en zullen het het level van de volgende ronde worden.

Je kan het slagveld rondlopen als een militaire versie van Leatherhead terwijl je wild in het rond zwaait met een kettingzaag.

Dit element zou Special Forces: Team X een unieke toets kunnen geven, ware het niet dat er slechts een vijftal mogelijkheden per gebied zijn. Mathematisch gezien zijn er wel meer dan honderd mogelijke arena's, maar na tien potjes beginnen de levels er al gelijkaardig uit te zien. Iets meer mogelijkheden en wat willekeur langs de kant van de mapmaker had wel gemogen.

Met de gameplay zit het wel snor. Tactisch gebruik van cover en de keuze van het juiste wapen leveren je zeker enkele kills, maar niet steeds de overwinning op. Voor dat laatste is teamwork zeer belangrijk en dat wordt ook aangemoedigd. Wie in een groep speelt krijgt automatisch meer punten en ziet zijn score ook stijgen wanneer medespelers acties ondernemen. Een mooi en slim initiatief dat in meer shooters mag worden gestopt. Je kan nog steeds als lone wolf spelen, maar een kleine groep die alle kanten van het strijdperk dekt en samen de vijand aanvalt, heeft een veel grotere kans op slagen en zal sneller in rang stijgen.

Net zoals veel moderne shooters van tegenwoordig maakt ook Special Forces: Team X gebruik van het level-systeem waar Call of Duty enkele jaren geleden mee op de proppen kwam. Er is een kleiner assortiment moordwapens dan in die gigant der schietspellen, maar je krijgt er wel enkele unieke en gekke voorwerpen voor in ruil. Zo kan je het slagveld rondlopen als een militaire versie van Leatherhead terwijl je wild in het rond zwaait met een kettingzaag. Dit levert je echter meer spektakel dan kills op. Een iets wijzere beslissing is het gebruik van rottweilers die je tegenstander afleiden en hem verplichten de veiligheid van zijn muurtje te verlaten. Dit soort extraatjes doen je het gemis van de vele opties die shooters zoals Battlefield aanbieden volledig vergeten.

De game heeft één groot voordeel, maar ook één minstens even groot nadeel.

Zombie Studios heeft een cel-shaded grafische stijl gekozen voor Special Forces: Team X. Een veilige en budgetvriendelijke optie die de tand des tijds vaak goed doorstaat. Het past tevens goed bij de game, die zichzelf helemaal niet serieus neemt. De titel behoort gelukkig ook niet tot de groep shooters die volledig is opgetrokken uit bruintinten. Sommige grote namen kunnen daar zelfs nog wat van opsteken!

Alhoewel Special Forces: Team X altijd het gevaar liep te verzuipen in het vaarwater van grotere shooterseries, heeft de game toch het hoofd boven water weten te houden. Ondanks dat het beloofde revolutionaire samenstellen van de levels niet zo erg goed blijkt uitgewerkt, is de rest van de game erg geslaagd. Als de ontwikkelaar nog wat bugs uit de game haalt, en wat meer mogelijkheden toevoegt via (gratis!) DLC, dan heeft dit spel de potentie om een grote nichemarkt naar zich toe te trekken.

De game heeft één groot voordeel, maar ook één minstens even groot nadeel. Het goede nieuws is dat Special Forces: Team X namelijk quasi-geen concurrentie heeft. Op PC is de enige grote en recente third-person shooter Spec Ops: The Line en de (spijtig genoeg veel te) weinig gamers die die titel kochten, lieten de multiplayer vaak links liggen. De achilleshiel van dit spel is echter het feit dat het een zeer onbekende titel is. Op een aankondigingstrailer enkele maanden geleden na, heeft de gemiddelde speler waarschijnlijk niets van deze game gezien of gehoord. En een multiplayershooter zonder gamers is even doeltreffend als een vampierenjager zonder wierrook.