Skip to main content

Stacking

Lopen we van stapel voor dit spel?

Als je vast komt te zitten tijdens de puzzels zijn er een heleboel redmiddeltjes. In het menu kan je per uitdaging een drietal hints verkrijgen. De eerste is vaag, maar de laatste heel gedetailleerd zodat je nooit vast kan komen te zitten. Daarnaast kan goed kijken naar cutscenes en gesprekken aangaan met andere poppen ook al heel wat hints opleveren over hoe je iets moet aanpakken. En dan is er nog een lijn die je tevoorschijn kunt toveren en toont welke richting je uit moet. Een lijn die Double Fine bijzonder toepasselijk 'intuïtie' heeft genoemd.

Stacking bestaat uit vier omgevingen: het station is je main hub waar je telkens weer terecht komt nadat je één van de andere drie levels hebt voltooid, aangezien je telkens een trein moet nemen om naar een bepaald level te reizen. Waar de andere levels zich afspelen gaan we niet spoilen, maar laat ons toch al meegeven dat je vooral op voertuigen aan het stacken zult moeten. Elk voertuiglevel volgt een vast stramien: ruim een aantal mensen uit de weg om één van je familieleden te redden. Wel moet daarbij opgemerkt worden dat het laatste level die regel breekt waardoor het niet al te repetitief wordt. Vooral de laatste loodjes van het spel zijn bijzonder knap in elkaar gestoken, dus Stacking zeker tot het einde spelen is de boodschap! Als je het spel speelt met het doel zo snel mogelijk de eindcredits voorbij te zien rollen kan je het op 4 à 5 uurtjes uitspelen, maar eigenlijk is dat helemaal niet de bedoeling...

Heel belangrijk om te vermelden is namelijk dat je elke puzzel op verschillende manieren kunt oplossen, dit door het grote aantal unieke poppen en de slimme manier waarop elke omgeving is opgebouwd. Direct nadat je een manier gevonden hebt kan je al meteen een andere uitproberen. De eerste oplossing die je moet zoeken ligt bij elke challenge meestal enorm voor de hand, terwijl de volgende trachten te vinden vaak meteen aan de andere kant van de moeilijkheidsschaal te situeren valt. Daardoor zullen casual spelers eerder geneigd zijn om telkens maar één oplossing te zoeken, terwijl meer ervaren gamers wél zin zullen hebben om hun brein overuren te laten draaien en aan de zoektocht naar de andere oplossingen te beginnen. Voor iedereen wat wils dus. En als je als beginner toch kost wat kost alles wilt vrijspelen kan je gebruik maken van de handige hints.

Toch rijst hier de vraag of Double Fine zich er niet wat te gemakkelijk van af heeft gemaakt. In plaats van extra uitdagingen te bedenken, hebben ze gewoon nog wat nieuwe oplossingen toegevoegd aan de reeds bestaande. Hetzelfde gevoel stak de kop op wanneer we merkten dat bepaalde details niet helemaal kloppen. Zo hadden we een bepaalde pop reeds gewekt op verzoek van een andere, en toen we later met die andere opnieuw een gesprek aangingen verzocht hij ons weer om de pop – die ondertussen al vrolijk in het rond aan het dartelen was – te wekken.

Beide negatieve punten kunnen gelukkig gemakkelijk gerelativeerd worden. De kleine foutjes komen niet zo vaak voor en met een beetje geluk merk je ze niet eens. Het eerste kan deels worden goedgepraat door het feit dat het een arcadegame is waardoor je Stacking qua uitgebreidheid niet mag gaan vergelijken met een volwaardige retailgame. Daarnaast valt er nog meer dan genoeg te beleven naast de puzzels.

Er zijn bijvoorbeeld nog enkele extra uitdagingen die je als bonusmissies kunt zien. Daarbovenop kan het verzamelen van nieuwe poppen door ze over te nemen ook al een doel op zich zijn. De makers proberen dit aan te moedigen door verschillende poppenfamilies die naar elkaar op zoek zijn op willekeurige plaatsen in een bepaald level te stoppen. Dan is het aan jou om ze terug te herenigen door ze allemaal bovenop je te stapelen waarna je een leuk filmpje te zien krijgt.

Er lopen ook een heleboel opmerkelijke poppen rond, en als je die overneemt worden ze bij wijze van beloning toegevoegd aan je collectie. Tenslotte heb je het systeem der Hi-Jinks. In het menu vind je per level een reeks korte zinnen terug die beschouwd kunnen worden als in-game achievements. Je speelt ze vrij door herhaaldelijk de vaardigheden van bepaalde poppen toe te passen, bijvoorbeeld 5 keer succesvol andere poppen een succesvolle djoef op ulder mulle geven. De inhoud van de zinnen geven je hints over wat je precies zult moeten doen om ze vrij te spelen. Als je alle Hi-Jinks in een bepaald level hebt gevonden, krijg je nog wat extra beloningen. Stuk voor stuk leuke bezigheidstherapieën.

Alle families die je verzamelt en originele poppen / oplossingen die je vindt worden op een geslaagde manier verzameld. Je zwervervriend genaamd Levi blijkt bij wijze van hobby tot ieders grote verrassing een gepassioneerd kunstenaar te zijn. Nadat je een level hebt voltooid, vertel je je avonturen aan hem en hij schildert dan niet alleen een mooi portret van het level, maar maakt ook de poppen die je gestapeld hebt na en beschilderd een puzzelstukje telkens wanneer je een oplossing hebt gevonden. Alweer iets dat alleen Double Fine zou kunnen bedenken.

Al bij al is Stacking een heel geslaagd arcadespel. Elke gamer die eens iets nieuws wilt proberen raden we van harte aan om eens met Stacking aan de slag te gaan. Double Fine-fans hebben al helemaal geen enkel excuus. Het spel is zeker niet perfect, maar is sfeervol, draait rond unieke gameplay, hartverwarmende humor, knap in elkaar gestoken levels en nog heel wat andere typische Double Fine-kenmerken. Een leuke ervaring die je meer dan voldoende waar in ruil voor de centjes verschaft. Wij kijken alvast uit naar de nog resterende arcadeprojecten van de studio in afwachting van Psychonauts 2 (/hoop). Wat zeg je? Sesamstraat? Naaah. Oh, wacht...

8 / 10

Lees ook dit