Star Wars Outlaws review - Star van aanpak, wars van vrijheid
Outlauw.
In de Star Wars Outlaws review van Nathan lees je of Massive Entertainment je als een echte galactische bandiet laat voelen.
Het universum is oneindig, en het aantal Star Wars-games schijnbaar ook. Na de twee relatief succesvolle ‘Jedi’-titels van uitgever EA en ontwikkelaar Respawn Entertainment doet ditmaal uitgever Ubisoft met ontwikkelaar Massive Entertainment een gooi naar galactisch succes. In Star Wars Outlaws zijn de lichtzwaarden opgeborgen ten voordele van ongeciviliseerde blaffers en is de ultieme strijd tussen Rebellen en het Keizerrijk ingewisseld voor onderonsjes in een criminele onderwereld. Met de vogelvrije Kay Vess en haar metgezel Nix schuim je duistere cantina’s af op zoek naar het lucratiefste contract. Star Wars Outlaws zet daarmee een interessante setting neer, maar legt al snel vele regeltjes op - ironisch dus, voor een game over ‘outlaws’.
In Star Wars Outlaws draait alles om je aanzien als huurling bij de criminele bendes. Je reputatieniveau lees je af op een schaal van vier rangen: twee nadelige en twee voordelige. Als je aan de goede kant zit, dan mag je bijvoorbeeld het district van een bende binnen maar geen voorwerpen meenemen. Op het hoogste niveau mag je alles pakken wat je maar vindt en krijg je zelfs toegang tot speciale voorwerpen bij bevriende handelaars. Het kan snel gaan (zo merkte ik na een ongelukkige diefstal) maar er zijn genoeg mogelijkheden om je reputatie te herstellen. Het ‘Reputation’-systeem is zowel inzichtelijk als vloeiend en schotelt je weliswaar enkele verhalende opties voor, maar heeft uiteindelijk geen doorslaggevend effect op je spelervaring. Bendeleden bieden je namelijk vooral contracten om bij andere bendes in te breken of te stelen, wat snel repetitief wordt. Het systeem komt daardoor zeer beperkt over.
De missiestructuur in Star Wars Outlaws vormt in het algemeen het frappantste minpunt. Fundamenteel zijn alle missies varianten op ‘fetch quests’: persoon A raadt je aan dat persoon B je speeder verbetert, die op zijn beurt verlangt dat je eerst een voorwerp op punt C haalt. De ‘stealth’-missies zijn de meest tergende. Hierbij infiltreer je overwegend basissen van een bende of het Keizerrijk en steel je een voorwerp of een stukje intel. De ontwikkelaar tilt het principe van die missies hoegenaamd niet naar een hoger niveau: je volgt meestal een strak uitgekiende weg en werkt op repetitieve wijze obstakels uit de weg. De stealth zelf is heel tam, omdat de AI van de vijanden laag genoeg is om even te wachten voordat je ze probleemloos besluipt en uitschakelt. Daarnaast zijn de tientallen ventilatieschachten die je betreedt bijna een opzichtig handigheidje dat niet alleen vijanden maar ook meer complexiteit in de levels omzeilt. Star Wars Outlaws hanteert hier een keurslijf waarvan Han Solo zou gruwen.
Dat strakke keurslijf schud je enigszins af dankzij je metgezel, de schattige ‘merqaal’ Nix. Je zet hem handig in om voorwerpen in de wereld naar je toe te brengen, officieren te bestelen of vijanden uit te schakelen. Hoewel de AI van de vijanden meestal geen probleem vormt, kun je na een misstap toch een alerte vijand op het allerlaatste moment door Nix laten afleiden. Daarbij faket hij zijn eigen dood en valt hij theatraal op zijn rug. Het fijne is vooral dat je niet vanaf je vorige autosave moet beginnen als je niet ontdekt mag worden, want het gebrek aan quick-saves tijdens die stealth-levels is een extra doorn in het oog van je vrijheid. Nix zit evenzeer vast in de starre opzet van de levels, maar biedt wel vaak een speelse en grappige afwisseling.
Op het vlak van exploratie komt het gevoel van vrijheid in Star Wars Outlaws ook slechts matig tot uiting. De overworld is zeer uitgestrekt en kun je praktisch enkel met je speeder afreizen. Er duiken heel wat locaties of vraagtekens op de map op, maar die laat je al gauw links liggen omdat ze toch op een of andere manier in een missie voor een bende aan bod komen. De grootte van de wereld heeft dus geen praktisch nut en al zeker niet als je met ‘fast travel’ naar de belangrijkste steden kunt gaan. Het echte gevoel van vrijheid ontstaat pas wanneer je in je ruimteschip Trailblazer stapt. Tegen het decor van een felle sterrenhemel vlieg je tussen ruimteschroot naar een keizerlijk tankstation, een verlaten vrachtschip of naar een van de andere planeten. Tussendoor schiet je in ware Millennium Falcon-stijl vijandige ‘fighters’ af. Die ruimtegameplay is simpel maar effectief en ziet er tevens goed uit. Die eenvoud ontbreekt op het oppervlak van de planeten, waardoor je zin voor exploratie maar half ingelost wordt.
Technisch laat de game ook enkele steken vallen. In de combat is schieten vanuit dekking haast onbestaande, omdat er altijd wel een schouder uitsteekt. Als je een tijdelijk wapen van een vijand opraapt, dan kun je die zelfs enkel rechtopstaand gebruiken. Het leveldesign hanteert dan wel de evidente gangen en ventilatieschachten, maar op andere momenten zijn er amper aanwijzingen die je op een natuurlijke wijze door een level heen loodsen. Klimmen lukt enkel als je de prompt daarvoor induwt, en je optrekken daarna ook. En als je aan een richel hangt, kun je niet bewegen als de camera niet op jou gefocust is. Het voelt allemaal houterig en strooit extra zout in de wondes die er al zijn.
Het geluk in Star Wars Outlaws zit vooral in de kleine dingen. In een minigame speel je een vaardigheid voor Nix vrij: je bestelt een heerlijk galactisch gerecht dat je samen stap voor stap oppeuzelt en geniet van het plezier dat je harige vriend daarmee heeft. Voorts kun je het sluipen en stelen laten rusten en aan tafel gaan voor een potje Kessel Sabacc: een gok- en kaartspel in één waarbij de hand met de laagste kaarten de prijzenpot opstrijkt. Het is veelzeggend dat ik in zo’n weidse wereld het meeste plezier haalde uit een stapel munten en twee handkaarten.
Massive Entertainment hinkt met Star Wars Outlaws op twee benen: je verkent een uitgestrekte planeet en diens atmosfeer en neemt een heleboel missies aan, maar je verzandt altijd in dezelfde structuur en schakelt vijanden steeds op dezelfde manier uit. De schattige Nix biedt variatie maar kan die repetitiviteit niet helemaal drukken. Hoewel het ‘Reputation’-systeem je snel en gemakkelijk tussen de criminele bendes laat schakelen, heeft het evenmin een wezenlijke impact op de gameplay. De potjes Kessel Sabacc vormden veruit het hoogtepunt van mijn speelsessies. Star Wars Outlaws wil een vogelvrije Han Solo zijn, maar zit iets te veel als prinses Leia vastgeketend.
Voor de
Wil je zelf de game uitproberen? Je kunt hem onder andere kopen via bol.com