Star Wolves 3: Civil War

Bovendien kom je dankzij de camera ook in de problemen tijdens vuurgevechten. Het is moeilijk om vijanden van vrienden te onderscheiden, en als je dan eenmaal een goed camerastandpunt hebt gevonden is het meestal al te laat. Aanvallen doe je zoals gewoonlijk in dit gamegenre door op de vijand te klikken als je vloot geselecteerd is, om vervolgens toe te kijken hoe alle levensbalken het ervan af brengen terwijl de projectielen (die in dit geval niet bepaald boeiend zijn om naar te kijken) door het heelal suizen.

Je krijgt een heleboel missies voorgeschoteld die de verhaallijn op een lineaire manier verder zetten. Dankzij dialoogkeuzes bepaal je vaak zelf hoe een missie afloopt, om uiteindelijk tot één van de eindes te komen die de game rijk is. Verwacht er echter niet al te veel van. Tijdens je queeste naar informatie zal je vaak moeten kiezen of je aan de kant van de piraten of aan die van de wet staat, bijvoorbeeld tijdens spionagemissies. Ook zijn er een heleboel optionele missies, maar alvorens je enthousiast wordt moet ik wel vermelden dat alles redelijk snel eentonig begint te worden. Met je vloot van hier naar daar vliegen, af en toe wat piraten of handhavers van de intergalactische wet tegen het lijf lopen, transportjes vervoeren en het gevecht aangaan met andere ruimtevervuilers is een vast stramien in de game.

Ondanks het doorsnee verhaaltje moet ik wel toegeven dat er heel wat aandacht besteed werd aan achtergrondinformatie betreffende de fictieve wereld. De 110 (!) melkwegstelsels die de game rijk is worden opgedeeld in 7 grote sectoren, en bezitten elk hun eigen geschiedenis die je kunt lezen. De grootte van de ruimte mag dan wel goed nagebootst zijn, dat brengt helaas ook een aanzienlijke keerzijde met zich mee. De ruimte is te ‘leeg’ om interessant te blijven; er zijn enkel hier en daar wat ruimtestations, portalen naar andere sterrenstelsels en ronddwalende groepjes ruimteschepen terug te vinden. Bij deze wil ik de makers dan ook even bedanken om er een functie in te stoppen die de tijd kan versnellen of vertragen, anders zou de verveling haast ondraaglijk geworden zijn.

Elke opdracht die je moet uitvoeren of aangeboden krijgt (oa. via e-mail) wordt beargumenteerd door een heleboel dialoog, en een logboek houdt alle info bij van zowel voorbije, huidige als toekomstige missies. Enig minpuntje waar nogal wat mensen over zouden kunnen struikelen is dat dialogen niet werden ingesproken door stemacteurs, enkel tijdens de weinige cutscenes (die het dan weer zonder geluidseffecten moeten doen) is dat wel het geval. Bereid je dus maar voor om grote brokken tekst, die niet bijzonder goed maar wel uitgebreid zijn, te lezen als je je wilt verdiepen in het verhaal.

Wat visualisatie betreft mag de game er best zijn. Verwacht geen technologisch hoogstandje, maar op een hogere resolutie ziet alles er behoorlijk mooi en kleurrijk uit. Zeker de verschillende achtergronden en bijhorende hemellichamen zijn een lust voor het oog, hoewel objecten op de voorgrond (die er eigenlijk wel mogen zijn, maar amper geëvolueerd zijn tegenover die in de vorige games uit de reeks) een beetje afsteken tegen de ruimte, alsof ze er achteraf werden bijgeplakt. Het meest opmerkelijke is echter dat je PC absoluut niet over killerspecificaties hoeft te beschikken om de game op z’n vlotst te kunnen draaien. Er zitten enkele leuke low-budget muziekdeuntjes in het spel, maar jammer genoeg zijn er ook een pak die totaal niet bij de gebeurtenissen passen en uiteindelijk zelfs vervelend worden.