Stoked: Big Air Edition
Groter, maar beter?
Geen zorgen als je nog nooit had gehoord van Stoked: Big Air Edition. Zelfs ik fronste de wenkbrauwen toen ik dit spel op mijn bureau ontving, en als je de releasedata van het spel onder de loep neemt, wordt al snel duidelijk waarom. De game ligt sedert eind 2009 reeds in de Amerikaanse winkelrekken en duikt nu plots op in Europa. Daar komt nog eens bovenop dat snowboarding niet bepaald een prominente sport is in ons continent, in tegenstelling tot Noord-Amerika. Stoked heeft hoe dan ook niets te verliezen, want echte verwachtingen had ik niet. Op het hoesje prijkt de stempel met het opschrift: "Number one rated snowboarding game". Dat prikkelt toch even mijn nieuwsgierigheid en bijgevolg duurt het niet lang vooraleer ik de Xbox 360 opstart om te achterhalen wat daar van waar is.
Allereerst is het misschien wijs om even te vermelden dat het spel de ondertitel "Big Air Edition" voor een reden meekrijgt. Er was immers een gewone Stoked vooraleer deze tevoorschijn kwam. De nieuwe versie moet er voor zorgen dat de minpunten van het oude werden weg gewerkt en dat de positieve elementen bewaard bleven. Je kan het dus bekijken als een soort van tweede kans die Namco Bandai geeft aan een game waarvan we er eigenlijk te weinig zien. Denk maar even aan de topserie SSX, waar is die naartoe verdwenen?
Maar goed, terug terzake. Verwacht geen specifieke achtergrond of een rode draad doorheen de game. Het is enkel jij, je snowboard, een berg naar keuze en de maagdelijke sneeuw die vraagt om bereden te worden. Je neemt deel aan events, verzamelt roem en mag dan naar de volgende berg gaan. Voor sommige spelers ligt de leercurve wel vrij hoog in tegenstelling tot andere spellen, maar na een tijdje gebruik je haast instinctief de rechterstick om sprongen te nemen en de triggers om allerlei stunts uit je mouw te schudden. Wie zich dus had verwacht aan een snelcursus snowboarden, moet ik teleurstellen. Je zal de eerste uurtjes meer sneeuw happen dan indruk wekken.
"Het is enkel jij, je snowboard, een berg naar keuze en de maagdelijke sneeuw die vraagt om bereden te worden..."
Joachim
Eens je de gameplay onder de knie krijgt, is het een vrij belonende ervaring. Reeds bij het opstarten krijg je een heleboel uitdagingen voorgeschoteld, want daar draait deze Stoked game uiteindelijk rond: genieten van het uitzicht terwijl je een berg afglijdt en de meest waanzinnige tricks uit je mouw schudt. In totaal zijn er zeven verschillende bergen te trotseren waaronder de gevreesde K2. Dat is nog niet het belangrijkste; door de verschillende dynamische weereffecten moet je je speelstijl bijschroeven. Beeld je maar eens in wat het geeft om van de K2 naar beneden te glijden tijdens een sneeuwstorm in de nacht. Dat is vragen om botten te breken.
En zoals ik reeds zei, ga je die genoeg onder druk plaatsen. Niet alleen omdat de besturing tijd nodig heeft om te wennen, maar omdat een onfortuinlijke val ook kan zorgen voor frustratie. Ik had het genoegen om met een mond vol verse sneeuw vast te zitten achter een chalet. Door het respawnen verscheen ik weer net vlak voor diezelfde hut met opnieuw een pijnlijk resultaat als gevolg. Gelukkig is het mogelijk om events te starten van op het hoofdmenu van een berg, zodat je niet altijd zulke taferelen moet meemaken tijdens het glijden van de berg. Uiteraard blijf je vrij in je keuze en staat het je toe om zelf de afdaling van top tot teen te verkennen.
Zoals het een goede snowboardgame betaamt, zitten er meer dan genoeg races, tricks en aan te passen kledij in. Daarbij hoort ook een gevarieerde soundtrack en een multiplayer waar dezelfde regels gelden als in de singleplayer. Alle bergen staan klaar als grote hub waarin een heleboel dingen te beleven vallen, tot en met acht spelers.
En daar blijft het eigenlijk bij. Alhoewel het merendeel van Stoked goed uitgewerkt is, levert het niets baanbrekend of uniek op. Geen doel om naar te streven of een grotere opzet. Even opzij geschoven dat je naar meer imposante bergen toewerkt, zit er niet echt veel in waar spelers lang mee zoet zullen zijn. De game dateert immers al van eind 2009 en verschijnt nu pas bij ons, getuige daarvan is het visuele aspect dat duidelijk betere tijden heeft gekend in het verleden. Maar daarom zou je de titel van Bongfish niet moeten afschrijven.
Het feit dat Stoked: Big Air Edition me enigszins heeft verrast, kan niet anders dan positief zijn. Het is niet altijd zo dat een volstrekt onbekende titel zich op een goede manier weet te profileren. Het helpt bovendien dat ik nooit de eerste Stoked heb kunnen ervaren, wat mijn verwachtingen op het gelijkvloers heeft laten zitten. Onder de uitdagende besturing en de handvol onvolmaaktheden schuilt er een game die fans van sneeuwsporten zullen appreciëren. Het is verre van de perfecte virtuele sportervaring, maar het bewijst wel dat we te lang hebben moeten wachten op een degelijke snowboardgame. Laat dat een hint zijn naar de rest van de industrie.