Street Fighter 5 review - Heeft meer training nodig
Heeft meer training nodig.
Wanneer Capcom je komt vertellen over Street Fighter 5, ga je beleefd zitten en luister je aandachtig. 'Sifu Fighting Game' verdient immers respect, met zijn vele jaren ervaring in het genre. Je knikt enthousiast wanneer je de veranderingen hoort en bedenkt alle scenario's waar je het nieuwe V-Skill systeem kunt benutten. Je poetst je fight stick op en oefent alvast je QCF's en SRK's. Je maakt je zorgen over de negatieve klanken uit de bèta, maar je hebt er vertrouwen in dat die problemen wel opgelost geraken voor de release. Daar is het immers een bèta voor. Toch?
Maar de problemen zijn niet opgelost. De lancering van Street Fighter 5 is zacht uitgedrukt een domper te noemen. Verbindingsproblemen met de server, framerate issues, defecte matchmaking en ga zo maar door. Twee dagen na de lancering heeft Capcom al een patch uitgebracht, die veel problemen oplost. Maar zelfs daarbuiten heeft de game nog veel oplapwerk nodig.
Capcom beloofde namelijk dat Street Fighter 5 een fighting game voor iedereen wordt, van nieuweling tot veteraan. Dat gelijkgetrokken speelveld komt tot uiting in de vele veranderingen die bekende personages hebben gekregen. Hoewel de moves bekend zijn, denkt Capcom dat veranderingen in snelheid en uitvoering voldoende zijn om over een schone lei te spreken. Voor de veteranen volstaat dat inderdaad. Voor de beginneling is er dan weer een tutorial wanneer de game opstart, waarin je leert lopen, blocken en springen.
Maar de lessen stoppen daar. Nog voordat de game je uitlegt wat de gloednieuwe V-Skills doen, word je naar het hoofdmenu gestuurd en moet je het vanaf daar maar zelf uitzoeken. De Command Lists vertellen je weinig over de toepasbaarheid van de nieuwe systemen. Je moet het dus tijdens de gevechten oppikken, of met hangende pootjes naar YouTube vertrekken om daar een van de officiële trainingsvideo's te bekijken. In tegenstelling tot wat Capcom beloofde, is Street Fighter 5 dus allesbehalve toegankelijk voor nieuwe spelers.
Ook wie de Story Mode kiest om de kneepjes van het vak te leren, komt bedrogen uit. Drie à vier gevechten tegen een oliedomme AI, terwijl jouw vechter wordt gezegend met volle EX- en V-meters. Zo krijg je je personage niet onder de knie. Je leert wel hoe je moves uitvoert, maar niet wanneer je dat best doet, omdat je tegenstander nagenoeg niet reageert. Het magere verhaal doet niets om de modus nog te redden. "Hoi, ik hoor dat jij sterk bent, wil je met me vechten?" is waar het in alle zestien vignetten op neerkomt. Toch speel je ze door, want je haalt er eenmalig een grote hoeveelheid Fight Money uit.
Met Fight Money koop je kostuums en nieuwe vechters. Maar die beloning krijg je alleen als je online bent. Verlies je halverwege een match je verbinding, dan kun je naar je centen fluiten. Dat geldt niet alleen voor online matches, maar ook voor de Story- en Survival Modes, die nochtans strikt singleplayer zijn. Als klap op de vuurpijl eindig je na een verbindingsprobleem terug in het hoofdmenu. Zit je dus op het puntje van je stoel in ronde 28 van je 30 rondes tellende Survival Mode, dan mag je helemaal opnieuw beginnen. Kon je Fight Money maar gebruiken om nieuwe controllers te kopen, want er belandt er zeker een tegen de muur.
Niet dat Fight Money momenteel zoveel uitmaakt, want de Store is op het moment van schrijven nog niet open. Die wordt samen met de Daily Challenges in maart aan de game toegevoegd. De Cinematic Story Mode komt vervolgens in juni. Street Fighter 5 komt daardoor over als een Early Access game. Maar daar houdt het niet bij op, want ook andere elementen zijn ronduit slordig of onafgewerkt. Je kunt online lobby's opzetten, maar voor niet meer dan twee spelers. De Training Mode mist de mogelijkheid om getoetst te worden op moves en combo's. En spelers die online niet tegen hun verlies kunnen, worden niet gestraft voor een ragequit.
Toch is Street Fighter 5 geen regelrechte afrader. In de kern is het immers nog steeds een steengoede fighting game. Moves en combo's zijn eenvoudig uit te voeren en de langzamere pas van de matches promoot tactisch denkwerk. De personages zijn eenvoudig te leren en bieden allemaal een unieke insteek voor wie dieper graaft. Hier merk je dan eindelijk de gelijkmatige start die Capcom beloofde. Als je doorzet, merk je echt dat je leert en beter wordt. Daar biedt de game ook enkele handige tools voor aan. Zo laat het geweldige replay-systeem je frame per frame analyseren waar je de mist in ging en welke tactieken werken. Spelers die zich puur om het vechten bekommeren, vinden nu al een prima game om hun tanden in te zetten.
Street Fighter 5 is uiteindelijk een conflicterende game. Capcom lijkt zich bewust van de problemen en is bereid om er onvermoeid aan te werken. Tijdens het reviewen was al te merken hoe de situatie gaandeweg verbeterde. De serverstabiliteit is nu al stukken beter dan bij launch. Het intelligente vechtsysteem zelf is dan weer puur Street Fighter: toegankelijk, maar diepgaand. De huidige staat van de game is echter beschamend en valt niet goed te praten. Beloofde functies die missen en de volledige afhankelijkheid van de serverstatus zijn simpelweg amateuristisch. Er is licht aan het einde van de tunnel, jonge sprinkhaan. Street Fighter 5 ontpopt zich nog wel tot een ware kung-fu meester. Maar voorlopig is het er nog lang niet.
Street Fighter 5 is nu beschikbaar voor de pc en Playstation 4.