Strike Suit Zero: Director's Cut review
Terug naar de toekomst.
Enorme moederschepen en kleinere gevechtsvoertuigen vuren raketten en andere wapens op elkaar af. Tussen de planeten en sterren van het heelal heerst niet langer vrede. Chaos en destructie; de vloot van de vijand is overweldigend en het schild van mijn ruimteschip begeeft het bijna. Als er niet snel versterking komt, is deze grote zwarte leegte het laatste dat ik zie.
Er woedt een allesvernietigende oorlog in het sterrenstelsel. De kolonisten die ooit verhuisden naar andere planeten, willen door een aanhoudend conflict de aarde in haar volledigheid wegvagen. Onze rivaal heeft meer troepen, en het einde lijkt nabij. Een burgeroorlog met kleine kansen tot overwinning klinkt als een bekend scenario, en dat is het ook. Het plot van Strike Suit Zero: Director's Cut pakt alle vertrouwde formules van game- en filmintriges, en windt er geen doekjes om. Red de aarde, want jij bent de enige die dat kan.
Het liefdeskind van Born Ready Games is voortgekomen door een passie voor space combat titels die gedurende de jaren negentig uitkwamen. Volgens de ontwikkelaar zijn er tegenwoordig te weinig games binnen dit genre, en moet Strike Suit Zero eenzelfde ervaring bieden als de klassiekers Wing Commander en Freespace. De gamer van vandaag is echter niet meer hetzelfde, dus brengt de studio een aantal modificaties toe in de traditionele opzet.
Deze evolutie is al in de titel van de game te vinden. Het grootste deel van de campagnemodus breng je door in je Strike Suit; een ruimteschip dat kan transformeren in een mech wanneer het voldoende energie heeft opgebouwd. Deze robotvorm vuurt met hoge snelheid en grote precisie verwoestende projectielen af, terwijl je vliegende verschijning het moet hebben van wendbaarheid en vluchtige aanvallen. Deze omschakeling zorgt op momenten voor een dynamische knokpartij waarin je onoverwinnelijk waant.
Het wisselen van gedaante brengt echter niet altijd voldoening uit het gevechtssysteem. Waar je met het ruimteschip na enige oefening al zeer bekwame ontwijkingsmanoeuvres uithaalt en je vijanden één voor één uit de kosmos knalt, laat de mechvorm zich een stuk minder gebruiksvriendelijk behandelen. In dit exoskelet is alle wendbaarheid per direct verdwenen en hang je al snel als eenvoudig doelwit in de ruimte. Dit maakt de transformatie vaak onnodig kwetsbaar en niet erg doeltreffend.
Hoewel het strijden als mech nog wat te wensen overlaat, is het ontwerp van de robotvorm wel reden genoeg om zo nu en dan te transformeren. De oosterse invloeden van ontwerper Junji Okubo (Steel Battalion, Infinite Space) zijn in alle mechanische onderdelen van Strike Suit Zero te vinden, en dit zorgt voor een charmante fusie met de westerse vormgeving van de studio. Met daarbij de soundtrack die zowel Japanse- als Arabische klanken laat horen, is de sfeer van de game net zo natuurlijk als uitheems.
Maar de visuele- en auditieve ambiance die deze game zo siert, wordt na enkele missies stapvoets onderbroken. Net als de voorouders binnen het genre, zijn de grootschalige openluchtgevechten in Strike Suit Zero repetitief qua structuur. Een escortmissie waarin je vrachtschepen beschermd of de opdracht om de voorraden van de vijand te reduceren; na een tijdje heb je het wel gezien. Na al meerdere malen het einde van de missie in zicht te hebben, verschijnt er wéér versterking vanuit de vijandelijke linie. Dit voelt al snel als een verplicht klusje, en niet als een verslavend gameplay element.
Om deze herhaling enigszins te verbloemen, heeft de game wel een upgradesysteem waarmee je de Strike Suits en andere voertuigen kan bewapenen naar eigen voorkeur. Op die manier bestaat er ook de kans om je scores in elk level te verbeteren, wat de campagne een redelijke replaywaarde geeft. Een groot gemis is echter het gebrek aan een multiplayermodus. De omvangrijke oorlogvoering waarin je vecht tegen zwermen aan vijanden, doet verlangen naar een coöperatieve sessie met vrienden.
Ondanks deze beperkte gelaagdheid is Strike Suit Zero: Director's Cut als simpele shooter toch de moeite waard. De indietitel blaast het genre geen nieuwe leven in, maar verwerkt wel alle sterke elementen uit deze niche tot een snelle, interessante game. De herhaling en het gebrek aan multiplayer zorgen een korter verblijf tussen de sterren dan je had gehoopt.
Strike Suit Zero behaalt daardoor zijn doel in het moderniseren van het space combat genre nét niet. Het plot is intrigerend en de visuele stijl en de soundtrack van de game zorgen voor een originele sfeer. Je taak is echter sinds de jaren negentig ongewijzigd gebleven, en daar brengt de vaak onhandige toevoeging van de mech weinig verandering in.
Strike Suit Zero: Director's Cut is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.