Submerged review
Kopje onder.
In Submerged verken je een stad die volledig overstroomd is. In deze unieke setting ga je op zoek naar hulpmiddelen om je zieke broertje te redden. Er zijn geen gevechten en je wordt nooit een bepaalde richting uitgestuurd. Voor ontwikkelaar Uppercut Games is dit jouw avontuur. Je moet sereen kunnen genieten van de setting en het emotionele verhaal van een zus die voor haar zieke broer zorgt. Kortom: een fantastisch concept op papier. Maar in de praktijk loopt het grondig mis.
Daadwerkelijk genieten van deze unieke setting is namelijk zeer moeilijk. Hoewel het zonovergoten water en de hoge gebouwen je eerst verstomd doen staan, neemt dat gevoel van verwondering af hoe langer je in deze stad vertoeft. Al deze bouwwerken lijken exact op elkaar. Het wekt een slordige indruk op en zorgt ervoor dat de stad al gauw een massa onopvallende, grijze gebouwen wordt.
Die monotonie wordt nog erger zodra je voet aan wal zet en één van de gebouwen beklimt. Elke wolkenkrabber heeft exact dezelfde richels, ladders en evenwichtsbalken. Nergens speelt Uppercut Games met de formule. Zo verken je nooit eens de binnenkant van een gebouw en komen er ook geen nieuwe elementen bij om het platformen interessanter te maken. Zo zit je met een heel vlakke ervaring. Qua beleving is er namelijk geen enkel verschil tussen het eerste en het laatste gebouw dat je beklimt.
De verouderde animaties gooien nog meer roet in het eten. De stijve wandelanimatie van hoofdpersonage Miku geeft je de indruk dat ze stiekem een robot is, terwijl het klimmen elk contact met de spelwereld mist. Als je in een game een gebouw beklimt, dan wil je dat daar een zekere moeite mee gepaard gaat. Je hoofdpersonage moet halsbrekende toeren uithalen. Dat soort dynamiek maakt platforming levendig en interessant. Maar in Submerged hopt Miku met houterige bewegingen als een levenloze pop van richel naar richel. Er is nooit gevaar dat ze een misstap zou zetten.
Daarbij komt nog dat je enkel de joystick moet richten en Miku voor de rest automatisch klimt. Het gebrek aan ook maar enige input maakt de ervaring zo nóg monotoner en doet je hunkeren naar nog een boottochtje. Want rondvaren in de stad is één van de grootste plezieren in de game. In tegenstelling tot de extreem lineaire klimsecties, kun je hier varen waar je maar wilt. Die vrijheid gaat gepaard met de meest memorabele elementen van de game. Tijdens je boottochtjes kun je namelijk oude monumenten bezichtigen, zoals de uitstekende pijlers van een brug onder water of de schijnwerpers van een gezonken stadium. De aanwezigheid van lokale fauna zorgt ook voor memorabele momenten, zoals wanneer een school dolfijnen ineens met je mee zwemt.
Het falen van het emotionele verhaal is tenslotte de druppel. Je bent voortdurend op zoek naar geneesmiddelen, water en voedsel voor je zieke broer. Elke keer dat je een element zoals water naar hem terugbrengt, is er een kort filmpje dat de invloed van je daden uitlegt. Daarna krijg je onmiddellijk de opdracht om opnieuw een ander hulpmiddel te zoeken. Kaarsen om licht te maken bijvoorbeeld. Uiteindelijk ben je niet meer dan een veredelde klusjesman die om boodschappen gaat.
De unieke vertelstijl is het enige echte pluspunt aan dit verhaal. Omdat Miku geen Engels spreekt, toont ze je het verhaal via eenvoudige tekeningen. Zo kom je op een sobere manier te weten waarom broer en zus naar deze stad zijn afgezakt, terwijl er toch genoeg ruimte is voor interpretatie. Maar het verhaal schept geen band, zoals Uppercut Games nochtans beloofde. Dat komt omdat je nooit echt interactie hebt met je broer. Hij ligt enkel ziek te zijn, terwijl jij je over hem ontfermt. De muziek helpt al zeker niet om je enige emotie te doen voelen. Zeker in de eerste paar minuten van de game probeert de vele melige pianomuziek je zo wanhopig hard te ontroeren dat het storend wordt.
Eén element dat constant van teleurstellende kwaliteit is, zijn de graphics. Op screenshots ziet Submerged er nochtans wondermooi uit, met het glanzende water en de reflecties van de zon. Maar in beweging ziet het water er stroperig uit, zijn textures vaak van een lage kwaliteit en blijft de Unreal Engine dikwijls haperen.
Submerged heeft een intrigerend concept en een creatieve, sobere vertelstijl. Met je boot tussen de gezonken gebouwen rondvaren geeft je vrijheid en zin om te verkennen. Maar uiteindelijk sleuren de monotone gameplay en houterige animaties de game de dieperik in. Ook het zwakke verhaal en de verouderde graphics houden Submerged niet drijvend.
Submerged is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.