Super Mario 3D All-Stars review - (Sterren)stof tot nadenken
Tijdloos met kanttekeningen.
Waar zit het wel snor en waar heeft Nintendo er met de pet naar gegooid? Je lees het in Yvo zijn Super Mario 3D All-Stars review.
's Werelds bekendste loodgieter blaast dit jaar alweer 35 kaarsjes uit. Om dat te vieren brengt Nintendo drie Mario 3D-klassiekers naar de Switch: Super Mario 64, Super Mario Sunshine en Super Mario Galaxy. Nintendo pakt met Super Mario 3D All-Stars echter niet groots uit. De games blijven van sublieme kwaliteit, maar het gebrek aan zorg voor dit pakket zadelt Mario met een bescheiden verjaardagsfeestje op.
Super Mario 64
Super Mario 64 is een pionier in 3D-platformgaming. Net als een koe die na een winter op stal in de weide wordt losgelaten, dartel je als Mario overenthousiast door Princess Peach's Castle op zoek naar sterren. Het is de eerste keer dat je als de besnorde loodgieter in een driedimensionale wereld over kolkende lava triple jumpt en met een ground pound een Goomba plet. Inmiddels is dat de normaalste zaak van de wereld, maar 24 jaar geleden deed Mario's acrobatiek en vrijheid de gamewereld op zijn grondvesten schudden. Super Mario 64 is alleen al door de impact op het gamelandschap verplichte kost voor iedereen die de game nog nooit gespeeld heeft.
Hoewel de tijdloze gameplay als een kasteel blijft staan, laat Nintendo flink wat kansen liggen om de N64-klassieker naar moderne maatstaven te optimaliseren. Net als toen is de vaste camera met slechts een paar correctiemogelijkheden je allergrootste vijand. Zeker wanneer enkele meters voor een felbegeerde ster uit het niets een afgrond in beeld opdoemt en je kansloos naar beneden sodemietert, is het gebrek aan een vrije camerabesturing frustrerend.
Op visueel vlak heeft Nintendo de boel naar behoren opgepoetst. Zo zijn de authentieke pixels weggewerkt. Bovendien is de Switch-versie kleurrijker dan voorheen. Toch heeft Nintendo Super Mario 64 niet naar een breedbeeldverhouding met 1080p-resolutie opgeschaald, waardoor het beeldscherm bij een ouderwetse ratio van 4:3 blijft. Een gevolg daarvan zijn zwarte balken, wat anno 2020 compleet teleurstellend is. Het doet verder niks af aan de energieke gameplay, maar deze klassieker heeft niet de zorg en aandacht gekregen die het voor zo'n speciale verjaardag verdient.
Super Mario Sunshine
Super Mario Sunshine wordt als een van de minst populaire Mario-games gezien. Wanneer je het met de andere twee games in deze collectie vergelijkt, is dat ergens begrijpelijk. Zo kennen de levels relatief weinig variatie en is Mario met het waterkanon FLUDD op zijn rug klunziger dan je gewend bent. Dat Super Mario Sunshine in de schaduw van Super Mario 64 staat of niet zoveel (sterren)stof als Super Mario Galaxy doet opwaaien, zegt echter meer over de torenhoge Super Mario-standaard dan over de Sunshine. De gameplay staat namelijk als een paal boven water. Niks meer, niks minder.
Voor wie het eiland Delfino na al die jaren opnieuw bezoekt, gooien de controls wel roet in het eten. Nintendo heeft namelijk de inverted controls van de GameCube-versie overboord gegooid. Enerzijds is het goed dat deze controls niet langer verplicht zijn, anderzijds was het fijner geweest om meer opties qua besturing te hebben. De mogelijkheid om water 'gefaseerd' te spuiten schittert dan weer door de afwezigheid van analoge triggers op de Switch. Het zijn echter details, want uiteindelijk is de besturing intuïtiever dan voorheen.
In tegenstelling tot de Super Mario 64 port heeft de Super Mario Sunshine-overzetting wel een 16:9-beeldverhouding. Daarnaast speel je docked niet op een resolutie van 720 maar 1080p. Toch lijkt die opschaling ten koste van de framerate te gaan, want de game stottert af en toe een beetje. Verder heeft Nintendo onder meer de textures subtiel gepolijst, wat vooral de kleurrijke omgeving van Delfino ten gunste komt. Het zijn verder geen baanbrekende ingrepen, maar Super Mario Sunshine ziet er al met al Switch-waardig uit - en dat is wat uiteindelijk telt.
Super Mario Galaxy
Super Mario Galaxy en zijn opvolger behoren zonder twijfel tot het pantheon van de beste Wii-games. Met 1-Ups, Piranha Plants en Warp Pipes is het direct een feest van herkenning, maar de intergalactische setting is uiteindelijk de ster van de show. De verschillende sterrenstelsels en planeten zijn enorm sfeervol en afwisselend. De game schitterde grafisch al op de Wii en komt hiervia een bescheiden opwaardering volledig tot zijn recht. Het sublieme leveldesign met zwaartekracht als troef zet daarnaast je wereld heerlijk op zijn kop. Isaac Newton keek toe en zag dat het goed was.
Ook Galaxy maakt echter enkele misstappen wat betreft besturing door de motion controls van de Wii halfslachtig over te nemen. Motion controls zijn op deze Switch-versie namelijk grotendeels optioneel en niet langer vereist voor de spin attacks. Tegelijk dwingt de game je echter om in docked-modus menu-items met de gyroscoop van de Joy-Cons te selecteren. In handheldmodus moet je dan weer Star Bits via touch verzamelen. Veel succes om dat met moeilijke platformingsecties te combineren. Het is een bijzonder halfbakken compromis, al maakt de sublieme gameplay zoveel goed dat het onmogelijk is om lang kwaad te blijven op Nintendo.
Conclusie
Super Mario 3D All-Stars wekt erg gemengde gevoelens op. Dankzij de tijdloze gameplay ben je aan de ene kant verzekerd van tientallen uren platformvertier van de allerhoogste plank en is de collectie voor zowel nieuwkomers als nostalgici interessant. Aan de andere kant heeft Nintendo zich minimaal ingespannen. Grafische upgrades en wijzigingen aan controls zijn er amper en komen bovendien erg halfbakken over. Ook is de beperkte oplage verre van consumentvriendelijk te noemen. Deze iconische games houden stand, maar het is desalniettemin een summier verjaardagsfeestje.
Voor deze Super Mario 3D All-Stars review speelde Yvo op een Switch.
Zin om deze klassiekers te spelen? Hier kun je Super Mario 3D All-Stars op Bol.com kopen.