Super Mario Galaxy 2

Nu we het toch over eindbazen hebben: deze zijn opnieuw in allerlei maten en vormen aanwezig in Super Mario Galaxy 2. De grote dreiging is natuurlijk Bowser die Princess Peach ontvoerd heeft (nu weet je ook meteen de hele verhaallijn) en je zult het meermaals tegen hem moeten opnemen, maar er zijn ook andere eindgevechten die de moeite waard zijn. Een gigantische vuurspuwende draak neerhalen, een octupus in een vuurbal schietende ton verslaan of een volledig uit sneeuw bestaand gezicht doen smelten, het kan allemaal. Grappig is ook dat alle tegenstanders die je in Super Mario Galaxy 2 tegenkomt eigenlijk compleet van de pot gerukt zijn, maar dat je je daar nooit aan gaat storen.

Dat komt door de ontastbare magie die Nintendo nu al voor de tweede keer aan haar Galaxy-game weet toe te voegen. Grafisch is alles dik in orde met prachtige kleuren en een nagenoeg perfect ontwerp van de omgevingen, terwijl ook muzikaal de orkestrale deuntjes – zowel episch als subtiel – uit het eerste deel terugkeren, maar dan lichtjes herwerkt. Er zijn eveneens compleet nieuwe toevoegingen gemaakt aan de soundtrack die niet moeten onderdoen voor nummers die je hoort in grootse Hollywood films. Dat Super Mario Galaxy 2 puur audiovisueel niet veel weet toe te voegen aan het origineel kan enkel maar als een compliment gezien worden.

Het is de manier waarop Nintendo maar liefst tweeënveertig nieuwe levels ontworpen heeft dat ons telkens weer met open mond naar het beeldscherm doet staren. Er zijn enkele hommages naar vroegere Mario titels en bepaalde elementen kregen rechtstreeks terug uit Galaxy uit 2007, maar dan nog voelt deeltje twee aan als een van de meest verfrissende titels van de voorbije jaren. Elke ster bereiken – deze keer zijn het er 120 – is een waar feest van behendigheid, plezier en ontdekking. Op je tocht kom je een voortdurend veranderende zwaartekracht tegen, platformen die verdwijnen telkens je Mario een draaiaanval laat maken, wegen die om de drie seconden transparant worden, en nog zoveel meer. Je krijgt werkelijk het gevoel alsof je als kind net een complete zolder vol met speelgoed ontdekt hebt, en dat blijf je voelen totdat je alle sterren te pakken hebt.

Hoe je dat laatste doet ligt de ene keer voor de hand, terwijl het de andere keer eerder onduidelijk is hoe je zo'n glimmend, puntig object moet bemachtigen. Meer dan in het origineel zijn er nu ook sterren die je enkel krijgt wanneer je een specifieke minigame tot een goed einde brengt. Dit gaat van het binnen een bepaalde tijd vernietigen van dozen met een vuurbloem tot het als rotsblok omgooien van een aantal bowlingkegels. Sommige minigames zijn zo uitdagend dat je je wel de haren uit het hoofd kan trekken van frustratie, maar anders dan in andere games voelt elke uitdaging die je op je bord krijgt nooit oneerlijk aan. Wanneer iets niet lukt is dat altijd te wijten aan je eigen kunnen, en dat is vooral iets wat we de laatste tijd minder en minder zien binnen games.

Super Mario Galaxy 2 gaat vooral moeilijk worden wanneer de Prankster Comets opduiken. Deze kometen storten pas neer wanneer je binnen het desbetreffende level een medaille gevonden hebt. Anders dan de te behalen sterren die nagenoeg altijd aan het einde van het level te vinden zijn kunnen de medailles overal verstopt zitten, en meestal nog op lastig bereikbare plekjes ook. Kun je ze vinden, dan zal er kort daarna een extra ster verkrijgbaar zijn wanneer je de uitdaging afkomstig uit de Prankster Comet tot een goed einde kunt brengen. Deze gaan van het afleggen van een level binnen een erg gelimiteerde tijd tot het verzamelen van honderd paarse muntjes die op de gekste plaatsen verstopt liggen. Om de sterren van de Prankster Comets te bemachtigen zul je werkelijk het beste van jezelf moeten geven. Spelers die Super Mario Galaxy 2 voor de volledige honderd procent willen uitspelen zullen dan ook heel wat uurtjes zoet zijn met deze Wii-game.

Wij konden ook vooral de versimpelde opbouw van de game tegenover het origineel appreciëren. Niet langer moet je naar het gezaag van een of andere vage prinses luisteren of onnodig veel kilometers afleggen op haar ruimteschip om eindelijk een level te kunnen spelen. Mario moet de gekidnapte prinses teug gaan halen uit de klauwen van Bowser, en dat doet hij door sterren te verzamelen in levels die net zoals in New Super Mario Bros. Wii op een rechtlijnig pad liggen. Speel je goed, dan zou het best wel eens kunnen dat er geheime paden opduiken. Wel hadden we hier wel graag wat meer vertakkingen en shotcuts gezien, maar uiteindelijk mogen we niet klagen met 120 verschillende te verzamelen sterren.