Super Mario Party Jamboree review - Dit feestje duurt te lang
Het scoutsfeestje in je buurt.
De Super Mario Party Jamboree review van Carl kijkt of deze viering van Mario Party een feestje in majeur of mineur oplevert.
Een ‘jamboree’ is een gigantisch feest, meestal georganiseerd door een jeugdbeweging. De Mario Party-reeks heeft namelijk wat te vieren. Dit is ondertussen al het dertiende hoofddeel in de reeks, en de derde op de Switch. Nintendo haalt alles uit de kast en belooft de grootste Mario Party tot nu toe, met onder andere 22 speelbare personages en 112 minigames. Die overdaad klopt echter niet helemaal: wat eerst een enorm gala lijkt, blijkt al gauw een karig thuisfeestje waar de frisdrank geen prik meer heeft.
De fundamenten van Super Mario Party zijn bekend, en Jamboree verandert er maar weinig aan. Met maximum 4 spelers gooi je dobbelstenen, waardoor je op creatieve borden rondbeweegt. Het doel is dat je zoveel mogelijk sterren verzamelt. Onderweg probeer je munten op te eisen, vooral door je tegenstrevers in heel wat verschillende minigames de loef af te steken. De enige echte toevoeging van Jamboree aan die basisformule is dat je Jamboree Buddies kunt rekruteren. In hun bijzijn kun je tweemaal van alles genieten (bijvoorbeeld een dubbel aantal muntjes) of net ondergaan (bijvoorbeeld tweemaal het aantal munten verliezen). Ze hebben ook unieke krachten. Donkey Kong kan je bijvoorbeeld elke beurt naar een willekeurige plek lanceren. Ze blijven echter maar drie beurten, waardoor hun impact al bij al beperkt blijft (tenzij je er in slaagt om twee (!) sterren in hun bijzijn te kopen). ‘So far, so Mario Party’.
Een goede Super Mario Party staat of valt vooral met de kwaliteit van de spelborden - en hier is Jamboree simpelweg uitstekend. Er zijn in totaal zeven maps, waarvan vijf fonkelnieuwe en twee oudgedienden. Zowel de inkleding van elke map als de diepgang is fenomenaal. Zo is Rainbow Galeria een kleurrijk winkelcentrum met drie verdiepingen. Je moet hoogteverschillen in rekening nemen, elke vijf rondes is er een uitverkoop en je kunt zelfs aan een loterij deelnemen. In Westernland reis je met een trein snel over de map heen. En over snelheid gesproken: Roll 'em Raceway steekt je personages in racewagens en weet het speeltempo door een lineaire opbouw mooi op te krikken. De spelborden in Jamboree zijn echt uitstekend.
Nintendo propt Jamboree echter te vol met items, speciale evenementen en features; het lijkt wel alsof er in de Party-modus bijna elke zet iéts gebeurt, en dat is enorm nefast voor het tempo. Er zijn simpelweg te veel onderbrekingen, die te vaak interactie vergen. Een goed voorbeeld zijn de specifieke Showdown Minigames wanneer je een Jamboree Buddy probeert te rekruteren. Alle spelers nemen deel aan deze speciale minigames. Ze zijn creatief maar bijna zonder uitzondering te lang (zoals de spelshow die Wario organiseert, of de ellenlange pinball-partij van Waluigi). Omdat er met de regelmaat van de klok zoveel speciaals gebeurt, loopt de lengte van een spelletje enorm uit. Zo duren tien beurten al gauw anderhalf tot twee uur. De game had beter Mario Party Marathon geheten.
Ook wat betreft de minigames - een cruciaal deel van de Super Mario Party formule - laat Jamboree steken vallen. De volkswijsheid leert dat de ideale Mario Party-minigame een zeer directe krachtmeting is, waarbij je idealiter je tegenstanders kunt saboteren. Sneeuwballengevecht en Benarde Brug zijn daar een perfecte voorbeeld van: elk potje zorgt voor heel wat concurrentie en geroep bij mijn feestgangers. Jamboree heeft ook enkele leuke ‘motion controlled’-minigames, maar door hun simpliciteit (je moet meestal gewoon zo hard of snel mogelijk schudden) heb je er al gauw genoeg van. Maar Jamboree begaat een flater door teveel minigames voor te schotelen, waarin je willekeurig keuzes moet maken - en jouw keuze vervalt als iemand anders hetzelfde kiest. De confrontatie wordt daardoor zeer indirect, en bovendien haalt het constant annuleren van jouw keuze het tempo volledig onderuit (met als ergste voorbeeld de ‘Gate Key-pers’- minigame). Het aanbod minigames is dan ook zeer wisselvallig.
Super Mario Party Jamboree heeft opvallend veel extra modi naast de traditionele Party - en ‘meer’ staat zeker niet gelijk aan ‘beter’. Paratroopa Flight School en Toad’s Item Factory draaien allebei rond motion controls, waarin je respectievelijk vliegt en ballen in gaten doet rollen. Beide doen wat denken aan oppervlakkige Wii-games, en na een keer spelen had ik er al mijn buik van vol. Rhythm Kitchen zadelt je op met culinair getinte minigames waar ritme centraal staat. De aankleding is charmant en de uitdagingen zijn goed ontworpen. In Bowser Kaboom Squad speel je met maximum acht en probeer je bommen richting Imposter Bowser te gooien. Elke minigame is coöperatief en hoewel hectisch is deze modus zeer entertainend. Koopathlon kun je met maar liefst twintig spelers spelen en lijkt wat geïnspireerd op Fall Guys, aangezien je zo snel mogelijk rond een racecircuit probeert te gaan - en hoe meer muntjes je verzamelt in minigames, hoe sneller je vooruitgaat. De modus bevat echter te weinig minigames om lang te boeien. Veel modi dus, maar de vraag blijft hoe lang ze je weten te entertainen.
Het allergrootste probleem met al deze modi is echter dat Nintendo’s claim dat Jamboree ‘meer dan 110 minigames bevat’ zeer misleidend is. De modi hierboven bevatten namelijk rond de 50 minigames die volledig exclusief voor deze modi zijn, en niet beschikbaar zijn in een traditionele Party. Daardoor bots je al snel op enorm veel herhaling - zowel in Party als in de andere modi. Wat oorspronkelijk een groot feest lijkt, vervalt al gauw in dezelfde gesprekken met een handvol gasten.
Wel niks dan lof voor de presentatie van Jamboree. De grafische stijl van de Mario-games op de Switch is ondertussen welbekend. De kleuren spatten van het scherm, en ondanks de gevorderde leeftijd van de Switch is de framerate heerlijk stabiel en zijn de texturen haarscherp. Elk spelbord zit bovendien vol charmante details, zoals hoe je in het winkelcentrum soms een Goomba ziet voorbij struinen met een winkelzak op zijn kop.
Ondanks indrukwekkende en memorabele spelborden worstelt Super Mario Party Jamboree met een overdaad aan nutteloze modi. Er zijn bovendien te weinig goede minigames beschikbaar in de traditionele Party, en het tempo van een potje zakt vaak als een soufflé in elkaar door de overmaat aan speciale features. Laten we wel wezen: zelfs een flauwe Mario Party blijft enorm amusant. Maar dit feestje valt tegen omdat het op het eerste gezicht net een adembenemend groot feest lijkt. Al snel merk je echter dat er veel minder interessante gasten zijn dan je aanvankelijk dacht. En waarom zijn er zo weinig hapjes? Mario moet zijn volgende feestje wat beter plannen.
Ook zin in een feestje met Mario? Je kunt Super Mario Party Jamboree hier kopen op Bol.com