Super Monkey Ball: Step & Roll

Je weet nooit wat je van een aap kan verwachten. Aan de ene kant zijn het slimme, harige beesten die in de gemiddelde dierentuin voor de nodige hilariteit zorgen, maar het zou ook best kunnen dat zo'n primaat dampende uitwerpselen in je nek gooit als hij daar net even zin in heeft. Een vergelijkbaar principe zien we terug in het landschap der videogames. De ene keer zorgt een spel ervoor dat je telkens weer met een glimlach de controller in je handen neemt, de andere keer ruik je al van een afstand dat er stront aan de knikker hangt. En toeval of niet: in Super Monkey Ball: Step & Roll vertolk jij een knikker...met daarin een aap...en er hangt wel degelijk een geurtje aan!

Het is niet de eerste keer dat uitgever Sega de Super Monkey Ball reeks naar de Wii brengt. Meer zelfs, de serie begon oorspronkelijk op de GameCube als een launchgame voor het systeem, en nog een oerdegelijke ook! Het was lang geleden dat we nog eens zo'n leuke, uitdagende en vooral fris uitziende puzzelgame op een console hadden zien verschijnen. De vervolgen die uit het origineel voorkwamen rolden stuk voor stuk bergafwaarts, totdat het concept nagenoeg geen ballen meer had (we are on a roll with the puns) en het dieptepunt wist te bereiken met Banana Blitz. Tenminste, dat dachten we totdat Step & Roll op de redactie binnenkwam.

Op het eerste zich verwacht je veel goeds van het doosje. We zien twee gelukkige aapjes die ons veelbelovend aankijken, om snel daarna te ontdekken dat Step & Roll compatibel is met het Balance Board. Dé uitgelezen kans om het witte gedrocht nog eens van onder het stof te halen (Wii Fit bleek een illusie te zijn), en toegegeven, we hadden er best zin in om deze game al staande op een drukgevoelige plank te spelen. De gameplay lijkt simpelweg op het lijf van het Balance Board geschreven te zijn: als speler kantel je de ondergrond om zo je met een aap-gevulde-knikker naar de eindstreep te rollen. Wil je dat je bal naar rechts rolt, dan leun je met je lichaamsgewicht naar rechts. Gaat het niet snel genoeg, dan leun je vooruit en wil je wat gas terugnemen, dan buig je je rug naar achter. Geniaal, dat Sega daar niet eerder aan had gedacht!

Think again. Super Mokey Ball: Step & Roll is zo goed als onspeelbaar als je van plan bent om de game te besturen met het Balance Board, en het is nog pijnlijker wanneer je aan de opbouw van het spel merkt dat de ontwikkelaar dat zelf ook doorheeft. Laten we beginnen bij het begin. De hoofdmoot van Step & Roll bestaat uit zeventig levels waarin je tot bij de finish moet rollen. Onderweg zweven bananen in de lucht die wanneer je er twintig te pakken krijgt je van een extra leven voorzien. Gaandeweg worden de levels uitdagender en exotischer, al overdrijven we hier eigenlijk wat. De creativiteit van de ontwikkelaar lijkt zo goed als uitgeput waardoor Step & Roll de zwakste omgevingen tot nu toe aan boord heeft, zowel grafisch als qua ontwerp. Het is geen geheim dat de rekenkracht van de Wii niet kan opboksen tegen die van de PS3 of X360, maar buiten het levendige en vrolijke kleurgebruik ziet Step & Roll er verschrikkelijk ongeïnspireerd uit. De aankleding van de levels is pover, en het design van de parcours waarop je rolt is teleurstellend. Maar goed, we hadden het eigenlijk over die erbarmelijk slechte besturing, niet?

Super Monkey Ball is als sinds het eerste deel een game waarin je precieze bewegingen moet maken. Plaats maar eens een knikker op een houten plank die je op je vlakke hand legt en je zult wel zien hoe nauwkeurig je te werk moet gaan om het ding niet van de rand te laten rollen. Spijtig genoeg is het in Step & Roll nagenoeg onmogelijk om nauwkeurig de ondergrond te controleren wanneer je gebruik maakt van het Balance Board. Bochtjes rond omstakels nemen is onnodig omslachtig, in de afgrond tuimelen doe je automatisch en zelfs simpelweg in een rechte lijn naar voren rollen was nog nooit zo lastig. Het Balance Board is een toevoeging aan het concept die Sega beter had kunnen laten voor wat het was.

Gelukkig is er ook de mogelijkheid om het spel gewoon met je Wiimote te besturen, wat een paar problemen van de tafel veegt. De ondergrond kantel je door de afstandsbediening te bewegen, en dat werkt naar behoren. We missen echter nog steeds de nauwkeurigheid die we kennen uit de iteraties voor de GameCube, toen er enkel nog sprake was van een traditionele controller. Waarom Sega er niet aan gedacht heeft om ook de nunchuck te ondersteunen is onbegrijpelijk. Niet alleen zou dat het rollen veel toegankelijker maken, ook het manueel aanpassen van de camera is in zo'n scènario mogelijk. Nu kiest het spel helemaal zelf vanuit welke hoek je de actie bekijkt, wat soms voor enkele misselijkmakende camerazwiepen zorgt.

Grappig is dat het spel zichzelf aanpast wanneer je toch zo dapper bent om Step & Roll met het Balance Board te spelen. Er verschijnen minder obstakels op het scherm dan wanneer je met de Wiimote aan de slag gaat, en dat is treurig om te zien. Het leuke aan de Super Monkey Ball serie is net die veelheid aan obstakels die je moet overkomen! We zijn wel blij dat we de saaie eindbaasgevechten uit Banana Blitz niet meer zijn tegengekomen, en dat de springmechaniek niet opnieuw opdook tijdens Step & Roll. Dit waren twee van de grote kritiekpunten uit het vorige deel die nu weggewerkt zijn. Spijtig genoeg zijn er andere zwakke toevoegingen voor in de plaats gekomen.

Super Monkey Ball: Step & Roll is in de eerste plaats een puzzelgame, maar Sega heeft ook gedacht aan de sociale gamer. Neen, er is geen online optie in het spel te vinden, maar wel de mogelijkheid om tijdens de singleplayer een vriend in te schakelen. Deze neemt een tweede Wiimote in de hand en kan – een beetje zoals in Super Mario Galaxy – hindernissen op het parcours uit de weg ruimen. Vaak heb je je maatje echter niet nodig, wat het doorlopen van de zeventig levels met z'n tweetjes overbodig doet aanvoelen. Het is voor je kameraad zelfs nogal saai gezien hij of zij weinig interessants te doen heeft en daardoor 'voor aap staat'.

Wil je nóg meer vrienden inschakelen wanneer Super Monkey Ball: Step & Roll in je Wii steekt, dan zijn er nog 21 verschillende minigames waarmee je met maximaal vier spelers aan de slag mag gaan. Ook dit is niet veel soeps. Net zoals in de singleplayer is het gebruik van het Balance Board slechts in enkele gevallen leuk (bijvoorbeeld water in je tuinslang pompen door met je voet op het bord te 'pompen' in Firefighter) maar meestal maakt het stukje hardware alles onnodig moeilijk. Alweer is de originaliteit ver zoek, vooral wanneer je merkt dat enkele spelletjes rechtstreeks zijn overgomen uit Banana Blitz. De minigames zijn met andere woorden leuk om eventjes te bekijken, maar we betwijfelen het of je de game daarna nog uit de kast gaat halen voor wat plezier met de vrienden te maken.