Super Street Fighter IV 3D Edition
Draagbare knokpartij.
De lanceringsperiode van een nieuw platform voelt toch altijd een beetje vreemd aan. Het is alsof die maand waarin de eerste software verschijnt geheel onafhankelijk is van de rest van het lange leven dat een console of portable in het verschiet ligt. Want wie herinnert zich nog de games waarmee de huidige generatie hardware op de markt gebracht werd? Maandenlange hype ging er aan vooraf. De games werden gebruikt om alle nieuwe toeters en bellen die de technologische vooruitgang met zich meebracht tentoon te stellen. Iedereen heeft zijn must-have launchgame. Om die dan meteen weer te vergeten wanneer de tweede golf software in de rekken ligt.
Wat Nintendo ons ook wil doen geloven: de 3DS is en blijft een platform als een ander. En de natuur van launchgames blijft onveranderd. Niet dat Pilotwings Resort en Nintendogs + Cats geen kwaliteitsvolle games zijn, maar het is toch Super Street Fighter IV 3D Edition waar de meeste hardcore gamers de voorbije weken hun zinnen op hebben gezet. Een zo goed als complete port van een console game naar een portable is altijd indrukwekkend, maar de vraag die we ons stellen is: is het omdat het kan, dat het ook moet?.
Beginnen bij het begin: Super Street Fighter IV 3D Edition is absoluut geen slechte game. Met 35 speelbare, en vooral gebalanceerde, personages heeft deze fighter een legendarisch arsenaal aan personages klaar staan waarmee je aan de slag kunt. Het spel laat zich ook vrij goed besturen. Het enige minpuntje is dat SSFIV 3D ook de schouderknoppen gebruikt als input, en dat kan in combinatie met de lage positie van de D-pad wel een kramp opleveren na een tijd.
Capcom maakt ook gebruik van het touchscreen en dit is misschien een zet van het bedrijf dat fans tegen de borst kan stuiten. Je kunt namelijk tot vier sneltoetsen op het touchscreen zetten die je kan indrukken wanneer je een special move wil maken. In tegenstelling tot wat je zou denken doet dit echter niets af aan het combat system, maar is het net een leuke toevoeging. Moves die met de huidige knoppenbezetting maar moeilijk te behalen zouden zijn kun je nu uitvoeren door met je duim op het touchscreen te drukken en ze op die manier te incorporeren in langere combo's. De betere strateeg weet hoe hij dit ten volste kan benutten.
Voor de enkele speler is er helaas bitter weinig te doen. Je hebt vanzelfsprekend de Arcade Mode waarin je het met een personage naar keuze kunt opnemen tegen een aantal andere vechters, besprenkeld met hier en daar een bonusronde waarin je bijvoorbeeld binnen een bepaalde tijd een auto tot schroot moet herleiden. Als finale is er een gevecht tegen een eindbaas die er overigens enorm goedkope vechttechnieken op nahoudt.
"Een zo goed als complete port van een console game naar een portable..."
Daarnaast kun je je ook nog wagen aan de talloze challenges die de game voor elk personage bevat, maar dit is vooral een manier om de besturing en combos van de karakters onder de knie te krijgen op een manier waarop je toch nog een instant-beloning krijgt voor je harde werk. We kunnen het gevoel toch niet van ons afschudden dat alles wat je doet in de singleplayer bedoeld is als voorbereiding voor competities en versus-gevechten. Dat is in elke beat'em up natuurlijk grotendeels zo, maar in deze 3D Edition van SSFIV is er wel een extra hindernis aanwezig voor versus-matches: elke speler heeft natuurlijk zijn eigen 3DS nodig.
Niet dat Capcom niet zijn allerbest heeft gedaan om de multiplayer zo goed mogelijk uit te bouwen. Dankzij Download Play kun je met z'n tweeën tegen elkaar spelen zonder dat je daarvoor naast twee 3DS'en ook nog eens twee gamecartridges voor nodig hebt. Ook kun je via internet tegen vrienden en onbekenden spelen. Toch moet de competitie door de afstand tussen de spelers wat inboeten aan zijn persoonlijkheid. Veel meer dan bij een FPS is de voldoening zoveel groter als je de persoon die naast je zit kunt inmaken in plaats van iemand die mogelijk op een ander continent zit. De online infrastructuur van Nintendo laat ook niet toe om je onbekende tegenstanders beter te leren kennen of zelfs toe te voegen als friend op je 3DS.
Grafisch ziet de game er fantastisch uit. Deze versie van SSFIV ziet er haast identiek uit als de grote broer op consoles met het verschil dat er hier en daar een aantal details verwijderd zijn. Ook zijn alle achtergronden statische plaatjes geworden in plaats van omgevingen die bewegen en leven. In ruil daarvoor krijg je wel heel nette 3D-effecten. Capcom heeft ook een Dynamic View toegevoegd. In deze Dynamic View verplaatst de camera naar een soort drie-vierde perspectief waarin het 3D extra tot zijn recht komt. Maar hoe mooi het ook is, het camerastandpunt is niet praktisch en precies genoeg om als volwaardig alternatief te dienen voor het standaard traditioneel zijaanzicht.
Toch is de vraag hoe het Super Street Fighter IV 3D Edition zou zijn vergaan moest de game in het midden van de 3DS zijn levenscyclus verschenen zijn. De game heeft alle features die het nodig heeft, maar toch voelt het alsof de game niet geheel op zijn plaats is op een handheld. Dit wordt alleen maar versterkt door het feit dat je het spel ondertussen op de consoles kunt kopen voor twintig euro. Dan stel je het wel zonder 3D, maar is de multiplayer toch dat ietsjes leuker en heb je ook minder kans op een kramp in je hand. Deze SSFIV 3D is een leuke zoethouder tijdens de komende softwaredroogte, maar zeker geen game waar je nog vaak aan zal denken na de zomer.