Syberia 3 review - Laat je Siberisch koud
Laat je Siberisch koud.
Dertien jaar lang was het wachten op een nieuw deel in de Syberia-reeks van Benoît Sokal, de Vlaamse stripboekschrijver. Ontwikkelaar Microïds neemt opnieuw de honneurs waar en ziet in dat het point-and-click-genre met de tijd mee moet. Door de game met een controller speelbaar te maken en de puzzels volledig 3D te ontwikkelen, wil de ontwikkelaar de reeks moderniseren zonder de kern te verliezen. Maar uit je comfortzone stappen is een heuse opgave, waar het eindproduct in dit geval het slachtoffer van wordt.
De hoofdrol is weer weggelegd voor Kate Walker, die halfdood wordt aangetroffen. De hoofdzuster van het ziekenhuis waarin Kate revalideert, heeft het op Kate's vrienden van de nomadische Youkol-stam gemunt. Kate is nog maar net te been als ze besluit om de stam te helpen , als dank voor hun hulp in de vorige game.
Microïds beweert dat de game toegankelijk is voor nieuwkomers. Dat is wel het geval, maar een diepgaande uitleg van Kate's vorige avonturen kun je vergeten. Zowel het verleden als de huidige gebeurtenissen worden heel oppervlakkig behandeld, waardoor je wel op de hoogte bent, maar diepgang mist. Hierdoor is het enorm moeilijk een connectie te krijgen met het verhaal.
Het slechte stemacteerwerk versterkt dat probleem. De game speelt zich in een fictief Oostblokland af. Iedereen spreekt echter volmondig met een Amerikaans accent, zelfs de personages die volgens het script een Duits accent horen te hebben. De Inuitachtige Youkol hebben dan weer een cartoonesk accent, dat een kinderachtig stereotype van de inheemse stam neerzet. De dialogen zijn houterig, zonder lipsynchronisatie en over de gehele lijn zwak geacteerd. In twee gevallen lijken personages zelfs ingesproken te zijn door de spraakassistent op een smartphone, zonder gevoel voor ritme of intonatie.
De Nederlandse ondertiteling zit ook nog eens vol met stijl- en grammaticafouten, wat de druppel is die de emmer doet overlopen. Jerrycans worden gasflessen genoemd, en een smidse heet een vervalsing omdat het woord 'forge' verkeerd vertaald is. Het zwakke verhaal krijgt daardoor alleen nog maar een hardere klap, en elke kans op enige vorm van betrokkenheid wordt verpest.
In plaats van een point-and-click-interface heb je in Syberia 3 directe besturing over Kate en de puzzels die je oplost. Tijdens het rondlopen verplaatst de statische camera zich naar een ander punt, waardoor Kate in sommige gevallen onbedoeld rechtsomkeert maakt. Er zijn nog meer problemen met de controls. Tijdens puzzels maak je geregeld bewegingen met de controller die met de actie op het scherm overeenkomen, zoals cirkelbewegingen om schroeven los te maken of de stick naar beneden trekken om een hendel over te halen. Dat moet de immersie verhogen, maar het voegt uiteindelijk weinig toe. Bovendien zijn de puzzels ook nog eens veel te gemakkelijk. In een poging om de game te moderniseren herinnert het besturingssysteem je juist aan de onnodig opgelegde motion controls van het verleden.
Toch speel je de game het liefst met een controller, dat Microïds ook aanraadt. De besturing met toetsenbord en muis heeft duidelijk minder aandacht gekregen. De acties die normaliter op de face buttons van de controller zitten, zijn nu verplaatst naar de cijfers op het toetsenbord. De gebruikersinterface laat vervolgens niet zien welke knop bij welke actie hoort, waardoor je constant de verkeerde handeling uitvoert. De muis wordt alleen gebruikt voor de bewegingen tijdens puzzels en is een stuk onnauwkeuriger dan een controller. De wens om weg te stappen van het point-and-click-genre doet de game meer kwaad dan goed, en vooral op de pc is het gemis van een traditionele interface een doorn in het oog.
Syberia 3 is tot slot allerminst vrij van technische rariteiten en bugs. De animatie is houterig en de lipsynchronisatie is in sommige gevallen niet meer dan een op en neer bewegende kaak. Spraak stopt soms een seconde, en de framerate dipt soms om onverklaarbare redenen naar een slakkengang. In een aantal gevallen loopt de game vast als Kate naar een andere omgeving loopt of wanneer je uit een close-up van een puzzel wilt vertrekken. Microïds heeft aangegeven dat het van plan is om die problemen op te lossen, maar op het moment van schrijven is Syberia 3 een technisch rommeltje.
Door de Syberia-reeks te vernieuwen heeft Microïds zich te veel technische problemen op de hals gehaald. Bovendien zijn het verhaal en de personages te oppervlakkig en is het stemacteerwerk in vele gevallen ronduit slecht. De puzzels zijn ondermaats en de besturing van de game zit continu in de weg van een vloeiende ervaring. Syberia 3 kan zichzelf niet meten met zijn voorgangers, noch met andere moderne vertolkingen van het point-and-click-genre.