Tales of Monkey Island: Lair of the Leviathan
Zeekoeien hebben ook hun gevoelens.
Guybrush Threepwood gaat weer op avontuur in het derde deel van Tales of Monkey Island. Zoals jullie al zagen in deel twee worden Threepwood en premiejaagster Morgan LeFlay opgeslokt door een gigantische zeekoe. Om specifiek te zijn een fors uit de kluiten gewassen Caraïbische lamantijn. Nodeloos om te zeggen dat Threepwood en LeFlay de snelste weg naar buiten zoeken.
Sinds deel één en twee is je doel nog steeds het vinden van La Esponja Grande (de Grote Spons). Dit mythische artefact zuigt het voodoo-virus uit iedereen die er mee in aanraking komt. Een ziekte waaraan zowel Threepwood als zijn geliefde Elaine aan lijden en zich over de hele Caraïben verspreidt. Enkel je grote tegenstander LeChuck lijkt immuun.
Diep in de buik van de lamantijn stoot je op Coronada de Cava. Deze Spaanse avonturier verloor zijn hart aan de Voodoo Lady en weet als enige de locatie van La Esponja Grande. Er rijst echter een probleem, de lamantijn is het noorden kwijt en vindt zijn weg niet naar de paringsgronden waar de spons zich bevindt.
De Cava's crew heeft een oplossing voor het probleem, maar werkt niet echt mee. Zij genieten van een luilekker leven en zijn niet van plan dit op te geven. Hier begint alles zoals gewoonlijk. Door trial and error los je problemen en raadsels op, om uiteindelijk tot de Brotherhood toe te treden. De crewleden zijn namelijk verenigd in een democratisch systeem tegen de tirannie van De Cava. Hier vind je ook Murray terug, het doodshoofd met attitude uit een eerdere Monkey Island. Zijn boosaardige gedachten en lach maken ieders dag.
Maar genoeg over het verhaal, Monkey Island speel je ook voor de puzzels. Zo moet je alle vier leden van de crew overtuigen om jou te steunen. Maar alles loopt niet van een leien dakje. Zo volgt één crewlid het advies van zijn overleden maat. Maar hoe krijg je een skelet aan het praten? Of hoe help je een totale loser aan een date?
Ook de lamantijn heeft liefdesproblemen. Hij valt op een chagrijnige vrouwelijke lamantijn, die meer dan één mannetje naar de eeuwige onderwatervelden heeft gewerkt. Ga je voor een directe aanpak of helpt humor je uit de nood? Helaas voelen de puzzels soms repetitief aan en zijn bepaalde oplossingen soms ver gezocht.
Uiteraard zit er een eigenzinnige versie van een gevecht bij, maar deze maal geen Insult Sword Fighting of Monkey Kombat. Pirate face-offs zijn de wapens van keuze. Met andere woorden: versla je vijand met gekke bekken trekken. Grappig, maar deze maal is het niet zo geslaagd.
Het tekenfilmachtige design past perfect bij de absurde humor waar Monkey Island voor staat. De personages lijken soms wat haperend te bewegen, maar vaak wordt je aandacht toch afgeleid door gesprekken of achtergronden. Toch zijn het details die het spel ontoegankelijk maken voor nieuwkomers. Waarom geen extra tijd in een totale afwerking steken?
Lair of the Leviathan biedt dezelfde kwaliteit als de vorige delen, maar sommige puzzels worden nogal makkelijk herhaald. Toch blijft dit een aanrader voor fans van Monkey Island. En belangrijk: de humor blijft voor een toets zorgen, die je zelden in andere games vindt.